ไม่มีลมโอบอุ้มให้อุ่นอบ
แดดเคยทอดทาทบก็ลบหาย
รุ้งบางบางค้างพาดวาดระบาย
อันตรธานกลืนกลายวอดวายแล้ว
เพียงการมาของผึ้งหนึ่งตัวเดียว
ขยับปีกหลีกเลี้ยวเสียงหึ่งแผ่ว
เฝ้าดื่มดูดสูดดอกตลอดแนว
บินคล่องแคล่วขึ้นลงตรงดอกใบ
ดอกเคยสวยเคยสดลดคุณค่า
ถูกแผ้วพานพรากพร่าให้หมองไหม้
มองภายนอกอาจไม่เห็นเป็นอะไร
แต่ข้างในถูกย่ำยีมากี่ครั้ง?
สายลมก็อ่อนอกอ่อนใจ
เพราะดอกไม้เศร้าสลดหมดสิ้นหวัง
ทิ้งกิ่งก้านดอกใบไร้พลัง
กายผุพังใจผุกร่อนเธออ่อนล้า
แดดทอแสงเร่งเร้าให้เร่งลุก
แต่ดอกไม้ยังซบซุกไม่เงยหน้า
ขอร้องรุ้งช่วยไปตามผึ้งกลับมา
รุ้งระอาเหนื่อยใจไม่ฉายรุ้ง
ดอกไม้ถูกทิ้งอยู่โดยเดียว
ความกร้านจับขับเคี่ยวให้มั่นมุ่ง
ไม่มีแดดผึ้งลมห่มพยุง
แต่วันพรุ่งเธอจะงามด้วยความดี
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in