โลกกว้างขึ้นมาอีกระดับ 
เมื่อฉันรับใบจบครบหน่วยกิต
กว้างขึ้นทั้งทางโลกและความคิด 
ฉันมีสิทธิ์มีเสียงอย่างเพียงพอ

ได้ปรบปีกออกจากบ้านบินผ่านเมือง 
เห็นแสงสีมลังเมลืองมาหลอกล่อ
เห็นถนนหนทางถักสร้างทอ 
โยงใยต่อเต็มเติมเพิ่มเต็มกรุง

ฉันคิดว่านั่นคือการผจญภัย 
โฉบบินตามความฝันไปใจมั่นมุ่ง
มีความรักจากสายลมห่มพยุง 
มีแดดแรงแสงรุ้งฟุ้งในใจ

เส้นศรีนครินทร์ถิ่นกำเนิด 
ไม่เคยเปิดโบกปีกหลีกไปไหน
เพราะความกลัวมัวข่มเหงตัวเองไว้ 
ฉันจึงบินไปได้แค่ปากน้ำ!

โลกกว้างขึ้นมาอีกระดับ 
เมื่อฉันรับโอกาสออกจากถ้ำ
ไปสู่ใต้แว่นแคว้นดินแดนธรรม 
ท่าศาลาฝึกซ้ำซ้ำให้ช่ำชอง

จากนั้นไปยังฝั่งอันดามัน 
กระบี่เมืองในฝันฉันลอยล่อง
เห็นทะเลหาดทรายคลื่นฟายฟอง 
เห็นแม่น้ำลำคลองต้องมนตรา

เห็นในสิ่งที่ไม่เคยเห็น 
มีชีวิตอยู่เพื่อเป็นคนมีค่า
จดและจำย้ำอดีตที่แล้วมา 
ใช้ปัจจุบันทุกเวลาอย่าผ่านเลย

จากนี้ ฉันจะบินต่อไปอีก 
กางสองปีกลอกซากเปลือกเลือกเปิดเผย
บินอกแอ่นแหงนคอตั้งหวังงอกเงย 
เพื่อชดเชยเสรีที่ถูกลืม