รู้สึกยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย เพราะเรามาช่วงโควิดด้วยมั้ง ปี1ปี2 เรียนที่บ้านเทอมนึง เรียนที่มอเทอมนึง มันเลยหาย ๆ ไปสักช่วง ได้มามอเต็มตัวก็ตอนปีสามที่ได้กลับมามีกิจกรรมมีอะไรบ้าง 

อันนี้ลิสต์ตามความรู้สึกเรานะ

- เลือกชมรม ตอนปี1ที่ต้องเลือกมันไม่ได้คิดไรเลย อยากอยู่มหาลัยแบบสงบสุข ไม่อยากทำไร ตอนนั้นอาจจะคิดไม่เหมือนกัน เลือกตามเพื่อนล้วนๆ กับไม่อยากไปแย่งใคร ตอนนี้อยากกลับไปเลือกใหม่มาก ชมรมมันเป็นอีกหนึ่งคอมมูที่เราจะได้เจอได้รู้จักได้ทำกิจกรรมกับคนอื่นอ่ะ อยากเล่นบอร์ดเกม

- ยกตัวอย่างเพื่อนที่เลือกชมรมฟีลทำกิจกรรมอาสา ออกไปทำนู้นนี่ ปีนึงก็มีสักค่ายสักครั้งแหละชมรม มันได้รูป ได้ทำกิจกรรมจริง ได้ประสบการณ์เอาไปใส่พอร์ตได้นะ พอคิดว่ามหาลัยต้องทำพอร์ตอีกหรอ คือมันเป็นประสบการณ์เวลาเราไปสมัครทำงานไปทำอะไรงี้ บางกิจกรรมเอ้ยดูไม่เห็นเกี่ยวกับงานที่เราอยากทำเลย แต่มุมผมการมีประสบการณ์อะไรแบบนี้ เราก็ได้ทักษะอย่างอื่นนะ ก็บอกเขาได้ว่าเราได้อะไรบ้างจากการทำงาน การทำงานกับคน การรับมือคน จัดการอารมณ์ การแสดงออก หรืออาจจะได้ค้นพบอะไรในตัวเองเพิ่มขึ้นได้

- หอสมุด โอเคอันนี้ส่วนตัวผมแหละ ไลฟ์สไตล์แต่ละคนต่างกันใครจะสนใจไม่สนใจเรื่องนี้ก็แล้วแต่ แต่ผมรู้สึกว่าพลาดมาก เรามีเวลาก็จริง แต่ไม่ได้สนใจหนังสือห้องสมุดเลย ทั้งที่มีอะไรให้อ่านเยอะแยะ เป็นแหล่งความรู้ที่เราสามารถเข้าถึงได้สะดวกในตอนนี้ เพราะจบไปข้างนอกบางทีห้องสมุดประชาชนอะไรงี้ก็ไม่ค่อยมี ไกล ไปลำบาก จะหาหนังสืออ่านก็ต้องซื้อเอง แต่ที่ห้องสมุดมหาลัยคือมีให้ยืม มีหนังสือเยอะมาก เเต่ตอนนั้นเราสนใจแค่ตอนเวลาต้องหาหนังสือไปทำงานทำการบ้านอ่ะ เศร้า

- ที่เที่ยวในเมือง ไม่ฟีลว่าต้องไปเที่ยวนั่นนี่หรอก แค่ออกไปเปิดหูเปิดตาว่าจังหวัดที่เรามาเรียนอยู่อ่ะมันมีอะไรบ้าง ร้านอร่อยที่เวลาคนมาเที่ยวกันงี้อร่อยมั้ย คนมาเที่ยวกันเค้าไปเที่ยวไหน ตามหาร้านอร่อย ของอร่อยฉบับเด็กหอ เพราะเราอยู่มันตั้งสี่ปี ด้วยความเป็นเด็กต่างจังหวัดมาเรียนแหละ ก็เออออกไปดูบ้าง กลับมามองจะได้ไม่คิดว่าอยู่มาตั้งสี่ปีไม่เคยไปเลยได้ไง ใครๆ ก็เคยมานะงี้55 

- หาแฟน no important แต่ตอนจบมอหกอ่ะ ตั้งใจว่าจะหาให้ได้นะ ฟีลเอ้ยอยากลองมีเเฟนตอนเรียนบ้าง ไปซื้อของ ทำกับข้าว ไปเที่ยวนู้นนี่ด้วยกัน สรุปจบจ่ะ ไม่มีเลย แถมอยู่หอในหญิงที่มีเวลาเปิดปิดหอชัดเจน โอเค ผมไม่เคยไปค้างหอเพื่อนเลยด้วยซ้ำ55 มีกลับหอไม่ทันเพราะทำงานอยู่ที่ตึกบ้างก็นอนที่ตึกนั่นแหละ รอหอเปิดถึงได้เข้า55 ไม่มีเเฟนไปเดินเลือกซื้อของเข้าหอก็ไม่เป็นไร ถึงใครๆ จะมาเป็นคู่กันแต่ผมโสดคับ โตแล้วดูแลตัวเองคนเดียวเหงาๆ อยากไปกินนั่นกินนี่ ก็เดินไปสิครับ ไม่มีรถให้ขับ เดินไม่ไหวก็นั่งสองแถวเอา เรียกรถเอา ไปคนเดียวจอยๆ ถามว่าไม่ไปกับเพื่อนอะ ไม่มีเพื่อนสนิทครับ เกรงใจ ก็ไปคนเดียวฟิรๆ ถ่ายวิวลงสตอรี่ให้ตัวเองดู55 ไปเดินห้าง เดินงานเกษตร ไปคอนเสิร์ตคนโคตรเยอะ เลิกเกือบเที่ยงคืนแล้วหารถกลับคนเดียวก็ไปมาละ เหงาจริ้ง แต่คนข้างๆ ม่วนจอยมากเลยเอนจอย

- เที่ยวกลางคืน อันนี้ไม่ต้องก็ได้รู้สึกส่วนตัวไม่ได้รู้สึกเอ้ยขาดสีสันชีวิตอะไร ผมรักษาศีลข้อห้า ขนาดแม่กับน้องซื้อแบบเบาๆ มากินวันเกิดน้องที่บ้าน ผมยังไม่แตะเลย รู้สึกว่ายังไม่ถึงเวลาที่จะกิน55 แต่ศีลตบยุงนี่ผมขาดสะบัด55 ไอคนกินเป็น พอรู้จัก จะได้ระวังตัวระวังอะไรมันก็ดี ลองไว้ก็ได้ไม่เสียหายครับ ไปกับเพื่อนที่ไว้ใจได้

- ออกกำลังกาย ในมอมีสนามแต่ไม่ค่อยได้วิ่ง แต่ไปบ้างก็ดี ฟีลเห็นคนอื่นทำละเรามีแรงอยากทำด้วยอ่ะ ดูมีเพื่อนวิ่งเพื่อนเดิน ทั้งที่ไม่ต้องรู้จักกันหรอก55 ผมกลับไปเดินเเถวบ้านนะ มีแต่หมาเห่า ต้องระวังรถ

- อะไรอีก กิจกรรมในมอมั้ง นอกจากชมรมมอมีกิจกรรมที่ต้องเก็บ อันนี้ก็ทำให้ครบอยู่แล้ว แต่กิจกรรมนอก เช่น ไปจอยสโมสร ช่วยงานกีฬาสี งานนั่นนี่ที่เขารับสมัคร ถ้าอยากลองรึมีเพื่อนชวนจะไปก็ได้ เรามีเวลาและไม่ได้เรียนหนักตอนนั้นลองดูก็ไม่เสียหาย แต่ถ้าคิดว่ารับผิดชอบไม่ได้ กระทบกับงานมากๆ แน่ก็อย่าเพิ่มภาระ แต่นั่นนะ มันก็ช่วยให้เราได้ฝึกเหมือนกัน มันก็มีสิ่งที่เสีย สิ่งที่ได้ ได้อย่างนึงคือคอมมู รู้จักคนเพิ่มขึ้น ได้รู้ระบบงาน ได้รับผิดชอบงาน ที่ไม่ใช่การรับผิดชอบเรื่องการเรียนของตัวเองเพียงอย่างเดียว หรือใครมีเวลาจริงไปรับพาร์ทไทม์ ทำงานข้างนอกที่ได้ตังก็ได้ อันนั้นดูได้เงินด้วย แต่ก็ดูแลตัวเองดี ๆ ฮะ

- โปรเจคจบ ปีสามเทอมสองเริ่มคิดได้ละ มาคิดปีสี่จะไม่ทันเอา อย่าคิดว่าเอ้ยไม่นานหรอก ทำไม่นานไม่เยอะหรอก แก มันเยอะเว้ย คิดหัวแตก ตอนคิดไม่ออกมันคิดไม่ออกเลย พอทำนานๆเริ่มเอือน หมดใจไม่อยากทำต่อแล้วเหนื่อยขึ้นมา เสียเวลาไปเปล่า ๆ อีก ยิ่งงานเดินไวเท่าไหร่ยิ่งดี คิดไปก่อน ทำไปก่อน อย่ารอทำทีเดียว มันจะไม่ทัน ยิ่งหาหัวข้อให้ได้นี่จะขาดใจ ทำอะไรดีเยอะไปหมด คิดมาหามาละอาจารย์บอกทำไม่ได้ ไปหาใหม่อีก วนลูปอยู่อย่างนั้น 

หาเรื่องที่สนใจแล้วต้องไปดูวิจัยอื่นว่ามีใครทำอะไรแล้วบ้าง ทำยังไง ทั้งอิ้งทั้งไทย ไปถามจารย์ เอ้าหาใหม่ครับ อ้าก กว่าจะลงตัว เพราะบางทีเรื่องที่เราสนใจจะทำมันกว้าง ดีเทลเยอะ ไม่ทันกับเวลาที่มี จะทำไม่ทันเอาหรืองานหนักไป ให้ลดสโคปลงก็อาจจะไม่สอดคล้องกับสิ่งที่สนใจที่ต้องเก็บผลนั่นนี่ที่ต้องมีอีก เลยเอ้อ หาใหม่ง่ายกว่าให้ไปหนักเอาตอนทำจริง เพราะเราต้องอยู่กับมันและเป็นคะแนนด้วย

ช่วงบท1-3 เค้าโครงอ่ะหนักหน่อย อ่านเยอะมากกว่าจะตกตะกอนนั่นนี่ได้ที่พอจะเขียนได้ ทำเรื่องนี้เพราะอะไร เราเข้าใจสิ่งที่จะทำจริงๆ มั้ย ตั้งวัตถุประสงค์อะไรไว้ ทำได้ไหมแล้วทำยังไง 

พอบท4-5 คิดหนักกว่าจะเขียนได้อีก ผลที่ได้มันสอดคล้องมั้ย รายงานผลยังไง จัดรูปเล่มอะไรอีก ส่งแก้ส่งแก้ส่งแก้วนไป ไม่ใช่เรื่องที่จะมาทำเอา one night miracle เสร็จ

ต้องรออาจารย์คอมเมนต์ approve มีขั้นมีตอนมีกำหนดการของมัน ไม่ใช่เราจะทำเสร็จส่งตอนไหนก็ได้ งานมันต้องผ่านอาจารย์ ถึงจะผ่านไปถึงคณะให้เราจบ โอ้ยเยอะ 

เอาจริงตอนแรกนี่สงสัยเหมือนกันนะว่ามันก็ดูไม่นาน ทำไมพี่เค้าทำกันนานจัง พอมาเจอกับตัวเองคือรู้เลยว่าเราไม่ได้อยากทำมันตลอด ถึงปากจะบอกอยากให้เสร็จไวๆ จะได้จบๆกับมันไป แต่ช่วงที่เหนื่อยจนไม่อยากทำ เราเปิดคอมมาทำทุกๆวันๆมันเบื่อ มันเจอกันอีกละ แล้วมันเอาออกจากหัวไม่ได้ว่าเรายังไม่เสร็จนะ สบายใจไม่ได้นะ หนีไปพักก็ยังมีสักแวบที่กังวลขึ้นมาว่างานเรายังต้องแก้ต้องทำนั่นนี่เพิ่มอีกนะเว้ย ท้อจริง บางอันที่ว่าทำได้ พอทำจริงมันไม่ได้ ต้องปรับวิธี ลองนั่นลองนี่กว่าจะได้ที่ลงตัวที่ใช้ได้ถึงจะได้ข้อมูลจริงๆ ดีเทลเยอะจัด ดังนั้น อย่าชะล่าใจ

อยากให้ใช้ชีวิตมหาลัยให้สนุกกันเเหละ เราสนุกมั้ยก็สนุกนะ ผมเรียนสายวิทย์ก็มีแลปมีไรให้ทำ ผ่านั่นผ่านี่ ตบตีกับคณิต เคมี ฟิสิกส์ที่ได้เกรดมาแบบพอผ่าน55 เขียนรายงานแลปสะบัด งานกลุ่มก็มีและขอบคุณเพื่อนมากๆ ที่ช่วยกันแบก รู้สึกเพื่อนเก่งอ่ะ55 ผมไม่ค่อยได้ออกไปไหนก็มีเพื่อนได้ชวนออกไปบ้าง ฟีลติดรถเค้าไป จะให้ชวนใครก่อนเองก็เกรงใจน่ะ กิจกรรมในมอไม่ค่อยได้ทำเพราะขี้เกียจเจอคนเยอะ มากคนมากความ แต่รู้สึกเสียดายอยู่เพราะนอกจากเพื่อนในเอกแล้ว เราแม่งไม่ค่อยรู้จักใครเลย

ใครบอกขึ้นมหาลัยแล้วสวยขึ้น ใช่ มันก็มี แต่ไม่ใช่ผม แม่งตัวเท่าเดิมแถมดูหม่นหมองขึ้นอีกต่างหาก55 ละอยู่ไม่เหมือนเด็กปี4 ด้วยนะ บอกใครเขาก็ห้ะ นึกว่าอยู่ปีสองปีสาม ผมแบบ ไม่ใช่หน้าเด็กหรอก แต่ดูไม่โตสักที55 ไม่มีไรเปลี่ยนเลยยกเว้นขอบตาดำจัด555 พลาดไม่ได้หาเพื่อนสาวมาช่วยอัพความสวย จบมหาลัยแล้วยังแต่หน้า ลอนผมไม่เป็น คือผมเอง ทาคุชชั่นกับทาลิปและถักเปียเป็นนั่นล่ะ ผสมสีลิปอะไรนั้นไม่เข้าใจ เขียนคิ้วกรีดตาทำยังไงลองทำเองแล้วเเปลกๆ  ใส่คอนแทคก็เจ็บตาอีก อย่าว่าแต่ลอนผมเลย ให้ซื้อไดร์เป่าผมได้ก่อน แต่งตัวก็ตามที่หยิบได้ โนเทส โนแบรนด์ เน้นตลาดมือสองสะพายกระเป๋าผ้าเพราะของเยอะ ไม่ก็เดินตัวเปล่าเลย55 เนี่ย แล้วมันจะไปเตะตาใคร ไอคนธรรมดาอย่างพ้ม 

บ่มีวาสนา ฝืนไปก็เท่านั้น