ศีรษะถูกตัดขาด ตั้งอยู่บนพื้น ดวงตาเบิกโพลง เลือดกระจัดกระจายลากเป็นทางยาว ขนฟูสีดำสลับน้ำตาลอ่อนหม่นหมอง ผมเห็นมันพยายามอ้าปากร้อง แต่เสียงที่ถูกขับออกมามีแค่เสียง
ฟี่ ฟี่ ของลมหายใจรวยริน เสียงแปร่งหูแผ่วเบาของฟองอากาศเปื้อนเลือดจำนวนมากที่ค่อยๆ แตกระเบิด เสียงแปลกประหลาดจากโลกเหนือจริงของภาวะที่ฟองอากาศเริ่มผุดขึ้นมาใหม่ผ่านริมฝีปาก และค่อยๆ แตกระเบิดอีกครั้ง
ผมแตกเป็นเสี่ยง หัวใจแหลกสลาย แต่การพยายามตะเกียกตะกายจะมีชีวิตอยู่ของมันก็คล้ายตะโกนสั่งให้ผมต้องเล่า เล่าเพื่อให้เจ้าเหมียวยังมีชีวิต เป็นแมวน้อยไร้ชื่อของผมชั่วนิรันดร์ เสียง ฟี่ ฟี่ ของลมหายใจรวยรินดังก้องอยู่ในรูหูทุกค่ำคืนที่หลับฝัน ภายใต้นิทรากึ่งหลับกึ่งตื่นจากภาพของการยื้อยึดให้ชีวิตดำรงอยู่ ลำตัวไร้หัวพร้อมขาทั้งสี่ข้างจากอีกมุมหนึ่งของบ้านพยายามยืนขึ้น พยายาม แล้วก็ล้มลง แล้วพยายามใหม่ ... แต่ไม่มีอีกแล้ว หลังบานประตูเมื่อเสียบกุญแจเข้าบ้านไร้เสียงร้องเรียก ตัวหดเล็กลงกว่าเดิม ความเจ้าเล่ห์มลายหาย น้ำตาของผมตกแหมะก่อนตัวเองจะร้องไห้ โหยหาการขึ้นมาเหยียบหน้าอก นั่งจ้องหน้าอย่างท้าทาย เฝ้ารอว่าเมื่อไรผมจะลุกจากเตียง แล้วเทอาหารใส่จานให้เสียที
วันนั้น ผมอุ้มแมวน้อยไว้ในมือทั้งสองข้าง ประคองศีรษะที่โดนแยกขาดไปแล้วให้กลับมาต่อติดกับลำตัวที่ขาทั้งสี่ยังพยายามตะเกียกตะกายยืนขึ้น ประคองอย่างแผ่วเบาที่สุด ระลึกถึงวันแรกที่ผมอุ้มมันขึ้นมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ เกรงว่าร่างกายบอบบางของแมวน้อยอายุไม่เต็มสี่เดือนจะแตกหัก
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in