หลังจากเมื่อคืนปั่นงานเสร็จก็เกือบ ๆ ตีสอง 

นอนไปแค่ไม่กี่ชั่วโมง 

แต่น่าแปลกที่ทำไมเช้านี้ถึงได้สดชื่นขนาดนี้

ลองนึกภาพดูสิ.. 

ตั้งแต่ปั่นจักรยานออกไปรอรถที่หน้าหมู่บ้าน ยืนไปได้ไม่กี่นาที ก็มีสารถีมารับแล้ว (ความจริงคือโบกรถตู้เอานั้นแหละ) พอมาถึงจุดต่อรถที่สอง ก็ได้เจอกับสารถีคันใหม่ นั้นก็คือรถเมล์สีเหลืองที่ทุกคนน่าจะคุ้นเคยกันดี สายนี้จะพาเราไปส่งที่ BTS หมอชิต ซึ่งปกติแล้วในชั่วโมงเร่งด่วนแบบนี้คนมันควรจะเยอะ แต่ทำไมวันนี้ถนนถึงได้โล่งขนาดนี้ ไม่เข้าใจเหมือนกัน

จ่ายเงินค่าโดยสารเสร็จเรียบร้อย 

ค้นหาหูฟังในกระเป๋ามาใส่ 

เปิดเพลงตามสไตล์เหมือนเดิม 

แต่ที่แปลกไปคือ วันนี้พกหนังสือมาอ่านด้วย

หนังสือเล่มนั้นมีชื่อว่า London calling ของพี่อาร์ตจีโน่ ซึ่งปกติแล้วเราจะเป็นคนเจอนักเขียนที่เขียนได้ถูกใจน้อยมาก.. ล่าสุดที่ค้นพบคือพี่เต๋อ นวพล แต่ในที่สุดพี่เต๋อก็ตกกระป๋อง (ล้อเล่นนะพี่) เพราะหลังจากที่อ่านลอนดอนเล่มนี้ไปไม่กี่หน้า น้องก็ค้นพบแล้วว่า 'เฮ้ย แม่งโครตดีอะ'

อ่านไปนิดหน่อยก็ปิด ก่อนที่จะเปิดอ่านใหม่อีกครั้ง

สรุปคือ เปิดปิดเปิดปิดหนังสือไปตลอดทาง อ้าวไหนบอกว่าสนุก คือมันสนุกจริง ๆ แต่เคยเป็นกันไหม แบบบางทีมันก็สนุกจนเราไม่อยากให้มันจบ ซึ่งเราก็มักจะเป็นแบบนี้เวลาที่เจอหนังสือที่ถูกใจ

หลังจากเดินทางมาเป็นระยะเวลาประมาณหนึ่ง เราก็มาถึงออฟฟิศแล้ว เช้านี้มาเร็วกว่าปกติ คือมาถึงตั้งแต่ 10 โมง เจอพี่แก้วฝ่ายกราฟฟิกมาคนแรก ก่อนที่จะตามมาด้วยพี่ป่าน นั่งลงไปไม่ทันไรเพื่อนฝึกงานก็ทยอยกันเข้ามา หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจทักทายเพื่อนประจำวัน ก็ได้เวลาของการส่งงาน (สาเหตุที่นอนดึกเมื่อคืนนี้แหละ)  ส่งงานเสร็จแล้วปรากฎว่าผ่าน แบบผ่านฉลุย ดีใจมาก เพราะปกติจะมีแก้ตลอด ต้องขอบคุณพี่น้ำตาลมาก ๆ นะคะ หนูดีใจจริง ๆ หลังจากส่งงานผ่านแล้วก็...

.
.

ว่างสิค่ะ
ทำไงดีละ?
อ่านพี่อาร์ตต่อละกัน
อ่านไปอ่านมา
จากที่เพิ่งซื้อมาเมื่อวาน
ตอนนี้กำลังจะจบเล่ม
ไหนบอกไม่อยากให้จบ
อ้าวก็กูว่าง
อ้าวไหนบอกไม่อยากให้จบ
ก็กูว่างไงสาดดดดด
ขอโทษพี่อาร์ตจากใจ
ขอโทษที่หนูว่างเกินไป
เอาไว้ค่อยอ่านกันใหม่
สวัสดี.

ลงวันที่ 13/01

เขียนโดย Minimore Trainee : NNAT24

ก่อนจากกันขอขายของนิส นี้ไง London Calling ที่เราอ่าน เคยอ่านกันยัง ถ้ายัง มัวรออะไรกันอยู่ล่ะ สอยสิค่ะ ไปปปป!  จิ้มเลย