22/11/61

03:57 น.

มายแมปที่เขียนไม่เสร็จ ข้อความที่ไม่ได้ส่ง หนังสือที่อ่านไม่จบและเพลงที่กดข้าม

พลิกกระดาษเอสี่ที่ใกล้มือที่สุด มองหาพื้นที่ที่สะอาดที่สุด กดปากกา เส้นที่หนึ่งลากไปที่ปัญหา เส้นที่สองลากไปที่สาเหตุ เส้นที่สามลากไปที่ความต้องการ เส้นที่สี่ลากไปที่จุดประสงค์ของเรื่องทั้งหมด

คุณไม่ได้นอน ไม่ได้นอนมากกว่า 24 ชม. อ่านเรื่องราวทั้งหมดซ้ำเป็นรอบที่สาม รอบที่สี่ และรอบที่ห้า จบที่การยอมแพ้

บางทีคุณรู้สึกราวกับว่าคุณเป็นนักคิดที่ยิ่งใหญ่ มองแยกส่วนเรื่องราวต่างๆ คิด วิเคราะห์ซ้ำแล้วซ้ำเล่าขอแค่เพื่อเข้าใจและตกตะกอนสามารถบอกเล่า เรียบเรียง ชี้นำใครสักคนได้ อย่างน้อยใครสักคนนั้นคือตัวเอง แต่ในขณะเดียวกันคนรอบข้างคุณไม่ได้คิดแบบนั้น ดีหน่อยบางคนบอกว่า คุณอาจจะตั้งคำถามเก่งไป ร้ายหน่อยบอกว่าคุณคิดมากไปรึเปล่า ร้ายที่สุดบอกว่ามึงเป็นบ้าป่ะ โอ้ คุณเป็นทั้งคนตั้งคำถามเก่ง เป็นคนคิดมาก และเป็นคนบ้า ไม่ใช่นักคิดคนเก่งอย่างที่รู้สึก

สั่นไหว ทั้งมือ ดวงตา จิตใจ คุณพิมพ์และลบ พิมพ์และลบ พิมพ์และลบ สรุปกับตัวเองว่าคงเสร็จเรื่องนี้ภายในวันนี้ไม่ได้ และสุดท้ายคุณไม่สรุป ไม่กดส่งข้อความ บ่ายเบี่ยง เก็บกระดาษสำคัญลงแฟ้มเอกสารงานที่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เป็นแค่คนตั้งคำถามเก่ง คนคิดมาก และคนบ้าจะมีปัญญาเสร็จเรื่องนี้ได้ยังไง

หนังสือมากว่า 10 เล่มรอให้คุณไปจบ รวมถึงมายแมปในกระดาษเอสี่รีไซเคิลนั่น การซื้อหนังสือคงทำให้คุณรู้สึกว่าคุณฉลาดซะเต็มประดา อบอุ่นใจที่ในกระเป๋าสะพายส่วนตัวมีหนังสือของปราบดา หยุ่นและมุราคามิ ปลอบใจตัวเองว่าเพราะไม่มีเวลาจากอาชีพการงานที่ดูดกลืนเวลาส่วนตัวไปมากกว่า 80% เป็นสาเหตุทำให้อ่านหนังสือพวกนั้นไม่จบสักที คุณโกหกตัวเองอยู่รึเปล่า? คุณโกหกตัวเองอยู่รึเปล่า? ผมถามว่าคุณโกหกตัวเองอยู่รึเปล่า? คุณอยากจะอ่านมันจริงๆรึเปล่า?

คิดมากน่า คุณทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง เปิดโทรศัพท์เสียบหูฟัง ปิดกั้นตัวเองจากความจริงและสิ่งแวดล้อม ฟังเพลงที่ชอบซ้ำๆ สิบรอบติดต่อกัน ภาวนาให้เรื่องที่เข้ามาหายไปจากหัว แทนที่ด้วยเนื้อเพลงประชดประชันสังคม เนื้อหาเสียดสี ดนตรีหนักหน่วง กดข้ามทุกเพลงรัก เพลงอกหัก ความรู้สึกพวกนั้นที่คุณไม่ต้องการ คุณบอกตัวเองรอบที่ล้านว่า ไม่อยากรู้สึกอะไรอีกแล้ว

คุณมีแผน

คุณจะเขียนมายแมปให้เสร็จ กดส่งข้อความ อ่านหนังสือกองใหญ่ แต่ยังจะกดข้ามทุกเพลงรักและเพลงอกหัก