11/09/2561

18:55 น.

            มันคือความรู้สึกเหมือนคุณเดินทางไกลเพื่อไปถึงจุดหมายเพื่อพบว่าระหว่างทางคุณไม่ได้อยากไปตรงนั้นอีกแล้ว อย่างที่คนเขาว่าคนเราเปลี่ยนไปทุกวัน ผมไม่ปฏิเสธ มันเกิดขึ้นเองกับผม ทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที บางครั้งทุกวินาที

            คุณต้องเคยโมโหโกรธโลก โทษทุกคนอย่างไม่ไยดี แล้วคุณก็ต้องเคยรู้สึกถึงความมหัศจรรย์ของมนุษยชาติจนคุณอยากมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อเป็นส่วนหนึ่งที่จะขับเคลื่อนโลกนี้เพื่ออีกสามวันกลับมาโกรธโทษโลกอย่างไม่ไยดีอีกครั้ง

            มันคือความรู้สึกเหมือนดิสเพลย์ตัวการ์ตูนคาแรคเตอร์ที่กำลังทำหน้าเบื่อโลกตอบโจทย์ความรู้สึกคุณทุกอย่าง คุณใช้มันแทนคุณในการอธิบายความรู้สึกให้เป็นภาพมันอยู่อย่างนั้นมาร่วม 6 ปีหรืออาจจะนานว่า อยากให้ฟังดูน้ำเน่ากว่านั้นผมมีข้อความสั้นๆ

            ถึงคุณ, เอนาอีสที่รัก

                                อยู่ตรงนั้นหลายปีคุณเหนื่อยบ้างมั้ยนะ อยากจะออกมาบ้างรึเปล่า แต่ถึงอย่างนั้นก็คงไม่มีใครทำหน้าที่ดีเท่าคุณ คุณดูลงตัวที่สุดแล้ว แต่แย่ที่สุดคือผมไม่เคยถามคุณเลยว่าอยากอยู่ตรงนั้นมั้ยแต่ผมหาใครที่เหมาะมากกว่านี้ไม่ได้จริงๆ (24 กรกฎาคม 2561 เวลา 23.58 น.)

            มันเหมือนวันฝนตกทางอารมณ์วันหนึ่งที่อยู่ดีๆความสัมพันธ์ของคุณกับดิสเพลย์และบางคนคล้ายกันจนคุณประหลาดใจ คุณรู้สึกผิดและยังเห็นแก่ตัวเหมือนเดิม

และสุดท้ายคุณยังเกลียดตัวเองเหมือนเมื่อ 6 ปีก่อนหรืออาจจะนานกว่า