จนกระทั่งวันนี้  เราเริ่มสังเกตว่า  ตัวเองก็คุยได้ไม่เบาอยู่เหมือนกัน

     ที่น่าแปลกใจกว่านั้น  เราพบว่า  ตัวเองคุยเก่งในกลุ่มผู้ชาย  มากกว่าในกลุ่มผู้หญิง  (ต้องเน้นว่า "กลุ่ม" เพราะถ้าคุยตัวต่อตัวกับคนค่อนข้างคุ้นเคยล่ะก็  เพศไหนก็คุยได้ทั้งนั้น)

     เลยเริ่มสงสัยในสิ่งที่ตัวเองเป็น  เอ............แรด....รึเปล่าเนี่ย

     แรดบ้าอะไรล่ะ!!!  คนแรดแบบไหนที่คนมาจีบก็ไม่มี  หาคนชอบก็ไม่ได้  แถมจีบผู้ชายก็ไม่เป็น

     .........งั้นมันต้องมีเหตุผลสิ............

    

     คิดๆไป  มันก็มีเหมือนกัน  เหตุผล

     เหตุผลแรกเลยน่าจะมาจากความแตกต่างในลักษณะการพูดคุยของกลุ่มผู้หญิงและกลุ่มผู้ชาย

     คือ  ในกลุ่มผู้หญิงเนี่ย  จะคุยกันแบบ  (แอบ)แย่งกันพูด  คือจะมีคนเปิดประเด็นอะไรสักอย่างมาก่อน  จากนั้นก็จะมีเสียงสนับสนุนบ้าง  ค้านบ้าง  แล้วแต่ว่าใครมีอะไรจะแบ่งปัน

     ส่วนยายคนเขียนนั้น  ในกลุ่มใหญ่ๆจะทำหน้าที่ผู้ฟังเป็นหลัก  ด้วยเหตุผลสำคัญคือ  แย่งพูดไม่ทัน  ดังนั้นจึงสมัครใจจะนั่งฟังไปเรื่อยๆ  จนกว่าจะมีใครถาม  หรือหาเรื่องจะพูดได้จริงๆ

     ........และทำให้ตัวเองดูเหมือนเป็นคนเงียบไปโดยปริยาย

     ข้อสังเกตอีกอย่างหนึ่งที่เราพบในการสนทนาสาวๆคือ  พวกนางจะเปลี่ยนเรื่องคุยเร็วมาก  เปิดประเด็นมาเรื่องนึง  คุยสองสามที  อ้าว  เปลี่ยนเรื่องแล้ว

     ปัญหาคือ  คนเขียนมีปัญหาในการเรียบเรียงคำพูดเวลาอยู่ต่อหน้าคนเยอะๆ  เพราะงั้น  ในหลายที  กว่าจะคิดได้ว่าจะแสดงความเห็นอะไรออกไป  เขาก็เปลี่ยนเรื่องคุยไปเสียแล้ว

     แล้วก็นั่งเงียบต่อไป...

     ในขณะที่วงสนทนาของหนุ่มๆนั้น  เขาก็จะพูดๆๆไปเรื่อยๆเช่นกัน  และเรายังคงสมัครใจจะเป็นผู้ฟังอยู่เช่นเคย

     ที่ไม่เหมือนคือ  คุยไปคุยมา  จะเกิดมีคนๆหนึ่งอยากให้เรามีส่วนร่วมในวงสนทนา  เขาก็จะตั้งคำถามแบบอยากให้ตอบ  ที่เจาะจงกว่านั้นคือถามเสร็จ  เรียกชื่อตอบเลยค่ะคู้ณณณณณณ

     ........หูทวนลมก็ไม่ได้  จะเรียกจนกว่าจะตอบ

     ตอบคำสองคำไม่หนำใจ  ก็จะมองหน้า  "ว่าไงนะ"  ก็ต้องตอบเพิ่มไปตามที่คิดได้  "แล้วไงอ่ะ"  จนกว่าจะได้ประเด็นที่ใครอีกคนจะมีเรื่องพูดขึ้นมา  แล้วประคองการสนทนาต่อไปจากเรา

     พอเขาคุยกันต่อ  นี่ก็นั่งฟังไปอีก  พอพยักหน้าไปสักพักอยากให้ตอบอีก  ก็วนวงจรเดิม

     ยิ่งไปกว่านั้น  เราว่าผู้ชายมีการเว้นระยะเวลาในการคุยในแต่ละหัวข้อมากกว่าผู้หญิง  ซึ่งกระตุ้นให้เราพูดได้ดี  เพราะบางครั้งเขาคุยกันแล้วเรานึกได้ว่าจะเติมอะไร  แล้วเหมือนมีจังหวะให้พูดออกไปพอดี  จึงได้ถ่ายทอดสิ่งที่ตัวเองคิดได้บ้าง

     .............รู้ตัวอีกทีก็พูดไปแล้วอ่ะ  พูดเยอะด้วย

     อีกเหตุผลหนึ่งคงจะมาจาก  หัวข้อของการสนทนา  

     ไม่รู้ทำไม  เราถึงรู้สึกว่าตัวเอง "อิน"  กับหัวข้อสนทนาในกลุ่มผู้ชายมากกว่ากลุ่มผู้หญิง

     เช่น  สาวๆเขาจะคุยกันเรื่องพวก

     -  เรื่องตัวเอง  เรื่องงาน  สัพเพเหระ  (อันนี้พอพยักเพยิดไปด้วยได้)

     -  ข่าวสารทั่วไป สุขภาพ ความรู้รอบตัว  (จริงๆก็มีข้อมูลบ้างในบางที  แต่ส่วนใหญ่แย่งพูดไม่ทัน)

     -  ดารา  บันเทิง  (อันนี้พอรู้บ้างเหมือนกัน  ถ้าพูดทันก็พูด)

     -  แฟชั่น  (เริ่มงงละ  ไม่ตามแฟชั่นเลย)

     -  ความสวยความงาม  (ไม่รู้เรื่องเพราะไม่แต่งหน้า)

     -  ซีรีย์  (ไม่ดูซีรีย์)

     คือหลายครั้งนั่งฟังไปเรื่อยแล้วเหมือนอยู่คนละโลกอ่ะ  ไม่รู้จะคุยอะไรจริงๆ

     ในขณะที่บทสนทนาของผู้ชายนั้น  เช่นว่า

     -  เรื่องส่วนตัว  (พยักเพยิดได้เช่นกัน)

     -  รถ  นาฬิกา  (นั่งฟังเฉยๆ)  

     -  เรื่องรอบตัว  (ถ้าเขาถามความเห็นก็ตอบไป  นึกอะไรออกถ้าเสริมทันก็เสริม)

     -  ข้อกฎหมายและการสอบ  (คืออ่านหนังสือเตรียมสอบอยู่  พอมีข้อมูลบ้างอะไรบ้าง)

     และมีเรื่องหนึ่ง  ที่ทำให้เราคุยเก่งกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิงได้  นั่นคือ

     -  ฟุตบอล  คือ  เป็นอันรู้กัน(ในหมู่ผู้ชาย)ว่า  ถ้าอยากให้นางนี่พูดมาก  ต้องชวนคุยเรื่องบอล  และได้ผลทุกครั้งด้วย!!  จนมีครั้งนึงพี่เขาแซวว่า

     "นี่คุณรู้จักทุกคนในทีมเลยใช่มั้ยเนี่ย (ถ้าทีมโปรดหนูก็อาจใช่ค่ะ  แต่หนูรู้จักเขาฝ่ายเดียวนะ)  ก่อนแข่งนี่คุณโทรถามผลกะเค้ารึยัง"  (หนูก็อยากโทร  แต่เขาคงไม่คุยกะหนูอ่ะ  เขาไม่รู้จักหนู)

     สุดท้ายเราเลยคุยเก่งในกลุ่มผู้ชายมากกว่ากลุ่มผู้หญิงไปตามระเบียบ...

     แต่ก่อนเราคงไม่รู้สึกอะไร  เพราะโซนที่เรานั่งมีเราเป็นผู้หญิงคนเดียว  แต่ตอนนี้มีผู้หญิงเข้ามาเพิ่มอีกคนแล้ว  เราไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองเป็นจะทำให้เขาคิดอะไรในทางลบรึเปล่า

     แต่เราคงไม่มีอะไรจะแก้ตัว  เพราะเราก็ไม่ได้คิดอะไรทั้งสิ้น  

     เราก็แค่..............

     เป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยเหมือนผู้หญิงทั่วไป

     เท่านั้นเอง.......แหละ