"เอ็งนี่มองๆไปก็น่าตาแปลกดีนะ เป็นคนแถวนี้ไม๊เราน่ะ"

"อ๋อ สวัสดีฮะลุงผมไม่ใช่ต้นแถวนี้หรอก แต่ว่าจะมากจากไหนก็ไม่แน่ใจเหมือนกันบรรพบุรุษผมมาจากหลายที่ครับ ทั้งแคนาดาใต้ แอฟริกา แล้วก็ศรีลังกาจำความได้ก็โตมาที่นี่แล้ว ชอบอากาศที่เมขร ผมว่ามันเหมาะกับผมดี 
ผมชื่อ แคคตัส นะลุง มาจากภาษาละตินโบราณตั้งไว้แก้เคล็ด แปลว่าหนาม"

"เออ เด็กสมัยนี้นี่มันเก่งเว้ยรอบรู้เรื่องดี ไม่เหมือนคนสมัยก่อนอย่างลุงหัวนอนปลายเท้ามาจากไหนลุงก็ไม่รู้หรอก รู้ก็แค่ว่าว่าเป็นตะกูลพืชในเลี้ยงคู่อย่างทีพวกมนุษย์เค้าว่ากันน่ะนะแล้วนี่ไอมนุษย์คนนั้นมันทำอะไรเนี่ย ยื่นกล้องเข้ามาใกล้ๆเอ็งน่ะ"

"สมัยนี้ ผมป๊อปฮะลุงอยู่ดีๆพวกมนุษย์ก็เห็นพวกผมสวย น่าสนใจขึ้นมา เดี๋ยวนี้เอาพวกผมไปเลี้ยงกันใหญ่ยิ่งเพื่อนผมที่ตัวเล็กๆนะ ชอบกันสุดๆ 

เห็นน่าตาอย่างนี้ตระกูลผมก็มีดีหลายอย่างน้าทั้งใช้ปลูกเป็นรั้วกั้นเขตแดนก็ได้ เพื่อนผมไอ้ซี (Cereus repandus) กับ ไอ้เอ้ก (Echinopsis atacamensis) นี่มันแมนมากๆยอมให้มนุษย์เอาชิ้นส่วนไปทำเฟอร์นิ้เจอร์เลย ส่วนไอวิลเลียม (Lophophorawilliamsii) นี้ก็ทะเล้น มันชอบแกล้งพวกมนุย์ เพราตัวมันมีสารที่มีอิธิพลกับระบบประสาทของมนุษย์ สามารถเปลี่ยนได้ทั้ง อารมณ์ หรือกระทั่งการรับรู้เลยนะแต่เห็นแบบนี้พวกเราก็มีมุมอ่อนโยนนุ่มนวลนะลุง สาวๆบางต้นนี้หนามอ่อนอย่างกะเส้นผมจนมนุษย์เอาไปใช้เป็นไส้ของหมอนเลยก็ยังมี เจ๋งไม๊ลุง"