วันนี้ฉันกล้าพูดได้เต็มปากว่าฉันมูฟออนจากเธอได้สนิทใจ

ฉันกล้าเล่าเรื่องความรัก ความเจ็บช้ำได้แบบที่ยอมรับ เข้าใจ และก้าวข้ามมันได้แล้ว

ดูรูปแล้วเห็นเป็นเรื่องน่าขัน ดูสตอรี่แล้วรู้สึกธรรมดา

การคลั่งรักใครสักคนพอเลยจุดนั้นแล้วมันช่างไร้เหตุผลสิ้นดี

ฉันกล้าบอกเธอว่าเราเจ็บเพราะเธอ เราไม่กล้ารักใคร

และวันนี้สบายใจที่จะคุยกันเรื่องความสัมพันธ์ใหม่ ๆ ได้แล้ว

แบบไม่คิดถึงเธออีกเลย

เธอบอกว่าถ้ามีใครสักคนมาดูแลหัวใจ เข้าใจและรักฉันในแบบที่ฉันเป็น เธอก็ดีใจ

แม้ชีวิตที่ผ่านมาจะไม่มีใครเข้าใจฉันได้เท่าเธอ

แต่หวังว่าสักวันจะได้เจอใครคนนั้น จะได้โอบรับเขาเข้ามาแนบใจ

และคงชีวิตด้วยกันเรื่อยไปจนสิ้นเวลา

ฉันไม่คิดถึงเธออีกแล้ว

ฉันเปิดใจคุยกับคนใหม่ ๆ ได้สนิทใจ

ถึงจะไม่ชินกับการสร้างบทสนทนาเพราะเป็นยังกลัวการเข้าสังคม

ก็กล้าที่จะเปิดโอกาสให้ตัวเอง

เหมือนกับที่ใครสักคนเคยบอกว่าที่ไม่มีใครอาจไม่ใช่เพราะไม่มูฟออน

แต่อาจเป็นเพราะไม่เปิดใจให้ใคร

ฉันไม่คิดถึงเธออีกแล้ว

ฉันทำงานได้อย่างปลอดโปร่ง ไม่กังวลว่าจะรอแชทใครขนาดนั้น

ดำเนินความสัมพันธ์กับคนรอบตัวได้อย่างเป็นปกติ ในแบบฉบับคนมีโลกส่วนตัว

อ่านหนังสือก่อนนอนแล้วหลับไปโดยไม่ต้องกังวลใจ

ไม่ได้คิดถึงใครเวลาอ่านนิยายถึงฉากพลอดรัก

ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดเวลาอ่านนิยายจนถึงการจากลา

แค่รู้สึกว่าอยากให้มันเกิดขึ้นอีกสักครั้งในชีิวิต แต่ก็ไม่ได้คาดหวังให้มันเกิดขึ้นขนาดนั้น

ฉันไม่คิดถึงเธออีกแล้ว

ราวกับว่าฉันปล่อยให้เรื่องราวของเธอโดนคลื่นความจริงซัดกลับทะเลความทรงจำไป

เหยียบย่างโดยไม่แลกลับราวกับเป็นรอยทรายแห่งเวลาที่วันนึงก็จะกลืนหายลงไป

ฉันไม่คิดถึงเธออีกเลย

แม้กระทั่งบางเสี้ยวใจที่รู้สึกว่าอยากให้โลกทั้งโลกถล่มลงมา

วันนี้ฉันยืนได้ ฉันยิ้มได้ และจะต้านทานทุกสิ่งทุกอย่างได้

โดยที่ไม่มีแม้เสี้ยวเงาของเธอในเสี้ยวใจ

ไม่คิดถึงเธออีกแล้ว

ไม่คิดถึงเธออีกเลย

(ไม่)คิดถึงจริง ๆ