ได้มาแล้วก็ดองเค็มไปพักหนึ่ง ไม่ค่อยมีฟีลอยากอ่าน
อ่านจบแล้วก็...มาตรฐานนิยายนั่นแหละ (แค่หลังๆ โลกไร้มาตรฐานกันเอง)
รวมๆ โอเค ทำให้ลุ้นไปได้ แต่เป็นเรื่องที่โอกาสอ่านซ้ำน้อย ไม่ได้มีโมเม้นต์จี๊ดๆ หัวใจ
มาตลกหน่อยช่วงท้ายแถวตอนพิเศษ รั่วดี ชอบ แต่มีติ๊ดเดียว
ขาดความโมเอะปิ้วๆ ให้ตัวละครไปหน่อย ไม่ถึงกับชอบหรือเกลียดใครจริงจัง (ทั้งๆ ที่สไตล์นายเอกปกติคือแบบที่เราจะชอบได้กว่านี้)
อ่านเอาเนื้อเรื่องล้วนๆ รวมๆ เลเยอร์เนื้อเรื่องใช้ได้นะ ทบกัน 1 2 3... เล่าไปได้โอเค (แม้เราจะขัดๆ กับจังหวะบางจุดไปบ้าง) แต่มันแหว่งๆ ง่ะ เช่นการมีเรื่องสัตว์วิเศษแต่มาแบบวูบๆ วาบๆ หรือการพัฒนาความรู้สึกพระนายที่มันดูแบบ พูดไม่ถูก คืออีกทีก็หนุบกันไป แต่โอเคแหละนะ ด้วยโทนเรื่อง
อาจจะด้วยความที่ปกติเราก็ไม่ใช่คนจะอินกับประวัติศาสตร์อยู่แล้ว --- แต่เรื่องนี้แอบบิดประวัติศาสตร์นะ จบซะสุขนิยมเชียว ซึ่งดีละ
ตอนหลังได้ข้อสรุปว่าหยิบเรื่องนี้มาอ่านซ้ำแค่ตอนท้ายจริงๆ ชอบโทนตลกข้างหลังช่วงตอนพิเศษ อยากให้มีแบบนี้อีกสักหลายตอน ชอบกว่าเรื่องหลักอีก
สรุป: ไม่แย่ แต่ไม่ได้ดีจนกระทั่งประทับใจขนาดนั้น
เลยทำให้ยังไม่ค่อยแน่ใจในคุณหวายซ่างเท่าไหร่ lol น่าจะต้องดูอีกสักเรื่องสองเรื่อง ในภาพรวมเป็นคนเขียนที่มีมาตรฐานดี ยังไม่ได้อ่านอาชญากรรมฯ (คือรอไปงานสืออยู่เนี่ย) ไว้ค่อยลองกินงานอื่นๆ
คิดว่าคุณหวายซ่างไม่ใช่แบบที่ชอบคะชอบค่าาาเสียทีเดียว แต่ก็จะไม่โมโห
ส่วนบทแปล ไม่ได้อ่านของคุณเฟื่องนาน รอบนี้ขำตอนเจอเรียวปาก เรียวปากเยอะมาก 5555555555+
แล้วจากปกติไม่ค่อยอรรถ ทำไมอรรถเยอะ มีใส่ตัวจีนมาให้ด้วย งงเบย อ้อ มีอิรุงตุงนังด้วย (คือตูเพิ่งรู้ว่าที่ถูกมันอินุงตุงนังไปเอง ปกติเห็นเขาใช้คำพวกนี้ถูกกว่าเรา)
อะไรประมาณนี้ เอาว่าอ่านได้แหละ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in