เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เรามาอ่านทีหลัง ซื้อในงานโละได้มาเล่มละ 50 บาท ช่วงหนึ่งมันฮอตขายกันชุดละสามพันห้า ห้าพัน ถึงกับเสียดายในใจเบาๆ รู้งี้กอบโกยเอาไว้ก็ดี แต่สุดท้ายเขาก็เลยรีพริ้นต์อะเนาะ

ฉบับที่เราอ่านคือฉบับแปลคุณหลิน เป็นที่สงสัยกันถ้วนทั่วว่าต่างกันมากไหม

ในมุมมองเรา ถ้าไม่เดือดร้อน แค่อยากรู้เนื้อเรื่อง อ่านฉบับไหนก็คิดว่าไม่ได้ให้ความต่างหรอกค่ะ แค่ของคุณหลินจะดูแล้วเป็นงานละเอียดกว่า (เราเปิดหนังสือเทียบกับตัวอย่างฉบับใหม่ที่ทางกล้วยลงให้อ่าน — ฟีลมันผิดแผกไปพอสมควร) ถ้าถามโดยส่วนตัว เราชอบฉบับคุณหลินแหละนะคะ โทนอารมณ์กู้ชาติใช้คำแบบคุณหลินแล้วฮึกเหิมกว่า

เนื้อเรื่องวนเวียนที่ป๋ายพิงถิง นางเอกซึ่งเป็นสาวใช้ของอ๋องท่านหนึ่ง แล้วอ๋องท่านนี้ก็โดนใส่ความว่าเป็นกบฏ ไปๆ มาๆ นางหลุดไปแคว้นศัตรู พระเอกก็เป็นน้องชายของผู้ครองแคว้นศัตรู โอ้ โรมิโอจูล่ง…

.

.

.

.

.

.

คือช่วงเล่มแรกที่พระเอกเริ่มสงสัย ตามด้วยออกแนวบังคับๆ นางเอกมาอยู่ด้วย ทุกข์ระทมขมขื่นกันไป เราว่าสนุกดี แต่เรื่องราวหลังจากนั้น……………………………….. *404 error pages*

กลางๆ เรื่องที่พระเอกนางเอกแยกกันไปคนละทิศละทางนี่คือ…คืออะไรเราก็ไม่รู้ แล้วทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้ว่านายน้อยเหอเสียของนางเอก (เจ้านายนางเอก) รักเมียยังไง อ่านแล้วไม่อิน คุณเฟิงน่งบอกสุดท้ายคนชนะคือองค์หญิงที่เป็นเมียนี่แหละ ไม่เข้าใจ เป็นตัวละครบทประมาณตัวประกอบ ไม่มีความรุนแรงตราตรึงใจใดๆ หลงเหลืออยู่

จู่ๆ นายน้อยท่านก็คิดถึงนาง ไม่ได้ต้องรบอะไรกันมาก ก๋องแก๋ง จบแบบ “โอเค จบแล้วจ้ะ แค่นี้แหละ” 

ยิ่งตอนอ่านทอล์กคุณน่งน่งตรงเล่ม 3 (ก่อนจบ) ที่พูดถึงการตั้งรัฐใหม่ เราก็น้ำตาไหล…ว่าแล้วมันต้องมาเส้นทางอวยๆ แบบนี้ ถ้าจบแบบสุขสงบเป็นชายาผู้ครองแคว้นเฉยๆ ไม่ด้ายยย เป็นรัฐกันเลยดีกว่า ประเทศนี้เพื่อนาง หัวใจข้าก็เพื่อนาง…จ้ะ

อาจจะเพราะเราอ่านลำนำวิหคสวรรค์มาก่อน เรารู้สึกตลอดเลยว่าคุณเฟิ่งน่งอวยเฟิ่งหมิงเอามากๆ (เล่มหลังๆ นี่แบบ…) ฉะนั้นก็เลยรู้สึกตลอดว่าพยายามอวยพิงถิงให้ดูฉลาด

สำหรับเรา ตัวละครนี้ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกว่านางเป็นสตรีเฉลียวฉลาดเก่งกล้าแต่ประการใด เรารู้สึกตลอดเวลาว่านางฉลาดเพราะคนเขียนบอกว่านางฉลาด และพยายามมีอีเว้นต์ให้ดูฉลาด แต่โปรดอย่าให้ยกตัวอย่างคนอื่นมาเทียบ นึกไม่ออกหรอกค่ะ 5555+

คือเป็นสาวใช้นะ แต่ก็เป็นกุนซือคนสำคัญของเหอเสียแห่งวังจิ้งอานหวางเชียวนะ คือไม่ใช่สาวงาม แต่นางก็ดูงดงามเหลือเกิน ตอนแรกๆ ยังบอกงามเมื่อแย้มยิ้ม ต่อมางามพิศไปหมด เอายังไง ปวดหัว มึนหัว หรือเราไม่ชอบนางเอกก็ไม่รู้ 5555+

แล้วตอนของสาวใช้ที่เราลืมชื่อไปแล้วก็ไม่ได้อยากรู้อะ มาเป็นตอนพิเศษเป็นล่ำเป็นสัน คิดถึงแก๊งสาวใช้ของเฟิ่งหมิงขึ้นมาเลย YvY

สรุปแล้ว สำหรับเรา เรื่องนี้เป็นนิยายที่ “ถ้า” นับในยุคนั้น จัดเป็นงานที่ไม่เลว แต่ปัจจุบันที่มีงานจีนออกมาให้เลือกมากขึ้น เรื่องนี้สำหรับเราค่อนข้างธรรมดาค่ะ