คร่าวๆ คือนายเอกในวัยหนุ่มคะนองเจอกันพระเอก โดนเขาฟัน ติดใจเขา ตามไปออดไปอ้อน
แล้วก็โดนหักหลังทิ้งอย่างเลือดเย็น
นายเอกถอยไปแล้ว แต่สุดท้ายก็วนเวียนมาเจอพระเอกอีก
เชื่ออีก เจ็บอีก
รักนั้นมีราคานะ แต่จ่ายกันไหวหรือเปล่า?
*คำเตือน มีสปอยล์พอประมาณนะคะ*
.
.
.
.
รวมๆ ชอบพล็อตทรงนี้ แต่ต้นๆ ลำไยนายเอกที่รักแบบไม่ลืมหูลืมตา ช่วงต้นฮีเป็นไทป์ดื้อด้านที่แบบแฟลชแบ็กเห็นหน้าคุณจางเทียนซือมาเป็นวูบๆ (เหมือนภาพก่อนตาย)
คือพล็อตคลิเช่แบบนี้เราควรจะโมเอะมัน (แม้จะรู้ว่าน้ำเน่า) แต่ตอนต้นนี่แทบจะเลิกอ่าน OTL
มาเริ่มดีขึ้นตอนที่เจ็บเพราะพระเอกรัวๆ
ฮีแบบโดนยิง critical hits แถมสเตตัส bleed ความเจ็บเลเวลเสียทรัพย์เสียบ้านเสียอกเสียใจเสียไปหมด
ตอนหลังเจอพระเอกรอบสองรอบสามก็พยายามจะไม่เชื่อ แล้วก็รักเขา อะ เชื่อเชื่อแล้วก็เจ็บ เจ็บจนกลัว แต่กว่าจะรู้จักกลัวก็เหวอะไปหมดแล้ว
มีหลายช็อตที่ดี และมีหลายช็อตที่อยากจะบีบคอ แต่ที่แน่ๆ ลุ้นมาก ถ้าตอนพิเศษท้ายบังอาจมีฉากสลับนี่เราจะลงคาถาสั่งตาย 55555 ดีที่ไม่มี แต่คนเขียนคนนี้ต้องระวังละ ←
อนึ่ง สุดท้ายตามขนบที่พระเอกสำนึกได้เมื่อสาย เราชอบช่วงความสัมพันธ์ตรงนั้น
เหมือนเหยียบน้ำแข็งแผ่นบางๆ
ชอบที่พระเอกคิดว่านายเอกเนี่ยตอนนี้กระทั่งมองพระเอกเป็นคนก็ยังไม่มอง
กับตอนที่ฮีสะอึกในใจว่าเอาคนที่รักฮีตอนนั้นกลับมาไม่ได้แล้ว หมดรักช่างน่ากลัว
ฉากชิ่งหนีอันนั้นทำดี มาวืดตรงพิสูจน์รักด้วยชีวิต ตรงนั้นเผลอขำ แต่ก็เป็นวิธีลงที่ดีที่สุดแหละ แค่มันไม่คลาสสิกเท่าตอนอ่านห้วงฝัน
สรุป มีช่วงเวลาดีๆ ด้วยกันกะหนังสือ แต่ก็มีจุดกลุ้มใจไม่น้อย
เรียกว่าชอบระดับหนึ่ง แต่ไม่หวีด มีส่วนที่หยิบมาอ่านซ้ำได้แหละ ช่วงที่นายเอกเทพระเอกเนี่ย ทำดีนะ
ส่วนบทแปลพอๆ กะเดิม มาตรฐานค่ายนี้คือประธานหายประโยคลอยค้างเติ่ง แต่คำผิดน้อยลง เห็นสักสามสี่จุดต่อสองเล่ม
ดีที่จุดบีบคั้นวางคำได้โอเค มันเลยดึงอารมณ์ได้
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in