เรื่องคือนางเอกถูกกล่าวหาว่าฆ่าคนในบ้านตัวเอง หนีมา ก็ได้พึ่งพาพระเอก ช่วยกันสืบคดีไป
ทั้งหมดมี 4 คดีหลัก แบ่งเป็น 2 เล่มได้ 1 คดี ในส่วนความเห็นเราก็
คดี 1: มีจุดที่เดาง่ายและยาก แต่บทง่ายก็ง่าย ไม่มีชั้นเชิงเกินไปนิดหนึ่ง
คดี 2: อ่านจบแล้วร้องไห้เนี่ย มันดีนะ แต่มันก็เจ็บปวดหน่อยๆ ใน 4 คดีเราชอบคดีนี้ที่สุดละ
คดี 3: นี่พอดีขี้โกงแอบไปไถมาก่อน เลยรู้คนร้ายคดีบ้านนางเอก ซึ่งจีนไม่ว้าว ไทยเลยยิ่งไม่ว้าว ตรงที่จีบกันไม่ค่อยอินมากแต่รวมๆ ก็ไม่เลว
คดี 4: รู้ทริกแล้วหมดความพีก ไม่ค่อยว้าวเท่าไหร่ เฉลยก็เออๆ จบกันไป พอดีมันปูมาซะพีก กระดาษปริศนา ดวงกินเมีย กล่องล็อก เจ้าปลาน้อยที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
เฉลย:............. จ้ะ
ภาพรวมคือเราว่าเรื่องนี้ยังนำเสนอคดีไม่ค่อยดี ปูเรื่องเสียสติใหญ่โตมีนั่นนี่โน่น เฉลยแบบ จ้ะ
เรามักจะชอบเล่มเปิดคดี (เล่มเลขคี่) แล้วกร่อยตอนเล่มเฉลยคดี (เล่มเลขคู่) แต่ส่วนเสริมตรงฮองเฮา หกนงคราญ อะไรพวกนั้นนี่ว่าดี
รวมๆ ก็อ่านได้อะนะ พอดีเทียบแล้วเราว่าอย่างลิขิตรักด้ายแดงยังเรียบเรียงการนำเสนอได้ดีกว่า
ส่วนความรักคือไม่อิน 55555555+
แบบจู่ๆ พระเอกชมชอบความขาวใส พอนส์มากอะค่ะ ไปมาเกิดเลิฟๆ เลยดูโดดเด้ง อ่านแล้วไม่โดขิๆ เอาเสียเลย เคมีพระนาง กลายเป็นเคมีแบบสารเคมี ไม่เป็นธรรมชาติ
ไม่ใช่พระเอกคนเดียว ผู้ชายทุกคนที่วนๆ เวียนๆ รอบตัวนางเอกจะทำนองนี้
คือตัวละครไม่ได้ไม่ดี ถ้าแยกชิ้น แต่คู่นี้เคมีไม่ค่อยขึ้น ยิ่งอ่านไปพร้อมกับชันสูตร (โอเค เรื่องนั้นได้ตายไปแล้ว) เคมีพระนางชันสูตรคือดีกว่าเยอะ อ่านแล้วลุ้นให้ลงเอยกัน
เอาว่าบันทึกปิ่นนี่ชอบจื่อฉินสุด ฮีเป็นคนตลก
ทั้งนี้ทั้งนั้น อ่านรีวิวเห็นคนชมกันเยอะก็ได้แต่เหงื่อตก เสียงแตกอีกแล้วตู อุแงงงง 5555555555555+
Note
ตอนเจอพิษจิวนี่งงไป เพราะพอดีเราแอบไปอ่านก่อนล่วงหน้าเพื่อจะดูว่าใครฆ่าคนที่บ้านนางเอก เราจำได้ว่าพิษที่ใช้คือพิษเจิ้น
ที่จำแม่นเพราะเจิ้นเหนี่ยวคือนกพิษในตำนาน (ญี่ปุ่นเรียกนกจิน) พิษมันร้ายแรงมาก ในคินดะอิจิกล่าวไว้ว่าขนเส้นเดียวฆ่าคนได้คนหนึ่ง (หรืออะไรทำนองนั้น)
ในเล่มมาพิษจิว ถึงกับนิ่งไป
เดาเอานะว่าเขาอ่านอักษรเพี้ยนจาก 鸩 (เจิ้น) เป็น 鸠 (จิว) ขีดมันคล้ายๆ กันอะแหละ ตัวกระปิ๋วเดียวใครจะไปทันสังเกต ถ้าเราไม่รู้จักนกเจิ้นมาก่อนก็ไม่มีทางรู้หรอก
แต่ก็ไม่แน่ ต้นฉบับอาจจะเปลี่ยนเป็นพิษจิวก็ได้ เรายกประโยชน์ให้จำเลย แต่อ่านไปก็คิดว่าแม่งเป็นพิษจากนกพิราบ ไข้สมองอักเสบไป ขำตลอด
จากนี้บ่นนิด มีสปอยล์
.
.
.
.
.
.
.
.
คดีแรกเดาง่ายตั้งแต่ฮองเฮาประทานของแล้วอะว่าแบบ อะ ติดนิ้ว ยังพอสนุกหน่อยตรงตอนพิเศษที่เกี่ยวโยงกันไปหมดอะนะ
คดีบ้านนางเอกนี่เราไม่โอเคกับการเฉลยว่าผู้ร้ายความจำเสื่อมเลยจำไม่ได้ว่าฆ่าสักเท่าไหร่ อยากให้เอาเรื่องคุณไสยล้างสมองใดๆ ทิ้งไปอะ มันแบบ อิหยังวะนิดๆ นะ
หรืออย่างคดีสุดท้าย ทั้งเรื่องมีแค่นี้ เฉลยฮ่องเต้มาก็เฉยๆ แบบ อีตานี่ก็ดูพร้อมจะเป็นคนร้ายตลอดเวนะ
เฉลยเรื่องปลาก็แบบ แค่นี้? อภินิหาริย์ไปนิดไหมเนี่ย
จะชอบก็เลยไม่เชิง จะบอกว่าแย่ก็ไม่ใช่ มันก็ยังมีส่วนที่บันเทิง แต่ไม่ถึงขนาดเป็นยอดนิยายสืบสวนก็แล้วกัน มองว่าในแบตช์เดียวกัน หอดอกบัวลายมงคลทำได้ดีกว่า
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in