เราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันแบบนี้นานแล้ว รู้สึกเป็นการต้อนรับการเปิดเทอมใหม่ที่ดีมากๆ
ใช้เวลากับทุกคนแล้วเรารู้สึกว่ามันเป็นการไปเที่ยวที่ต่อให้เมื่อยและปวดขายังไง
แต่มีสิ่งหนึ่งที่เรารู้สึกว่าคุ้มค่าคือ นอกจากจะรู้ว่าพ่อของเรายังแข็งแรงเดินได้เป็นโลๆ
แล้วยังสัมผัสถึงความอิ่มเอมใจของทุกคนอีก ชมครอบครัวตัวเองว่าน่ารักนี่... จะมีคนหมั่นไส้ไหมนะ.

- ได้เข้าเอกญี่ปุ่นเต็มตัว -
เราเรียนคณะที่ได้ชื่อว่ามีชะนีไร้เอกมากที่สุดมาเป็นปี แล้วนี่คือรางวัลชีวิต
กิจกรรมทุกอย่างของมอ และของเอกหล่อหลอมให้เราเป็นนักศึกษาแบบที่ควรจะเป็น
เรารู้สึกว่าเราไม่ใช่เด็กกิจกรรมขนาดนั้น แต่พอเข้าเอกแล้วรู้สึกว่ามีไฟอยากทำกิจกรรมมากขึ้น
ยิ่งมีเพื่อนสนิทเป็นรองประธานกับประธานแล้ว เราเองก็เหมือนเลขาฯดีๆ ที่ต้องติดตามงานไปด้วยนี่เอง

ทุกคนที่มาอยู่ในเอกนี้ด้วยกันต่างก็บอกว่าเราคือ Survivor ที่ต้องมาอยู่ในเขตอันตรายนับจากนี้จนจะจบปีสี่
เอาจริงๆ ทุกคนคงเต็มจะตายในหน้าที่ ดีกว่ายังไม่ได้เข้ามา จริงไหม...

ช่วงนั้นกิจกรรมแน่นมาก แล้วการเข้าค่ายรับน้องเอกก็เป็นจุดเริ่มต้นของอะไรดีๆ ในชีวิต
เราพบคนๆ หนึ่งที่ไม่คิดเลยว่าจะทำให้อะไรๆ ในช่วงเวลาต่อจากนั้นเปลี่ยนแปลงไปหมดทุกอย่าง...
เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น... และทำให้ชีวิตครึ่งปีแรกของเราโคตรจะมีเรื่องราวที่น่าจดจำ
มีสีสัน มีความวุ่นวาย ความเฮฮา และความสดใสประหนึ่งเดินตามแนวโค้งของเส้นสายรุ้ง... (อืมมม)

- เกรดออก -
เป็นเทอมที่เราใช้ค่าใช้จ่ายส่วนกลางที่เสียให้กับมหาลัยได้คุ้มค่าที่สุด
ในชีวิตไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นมนุษย์ที่สิงห้องสมุดได้มากขนาดนี้
เรียกได้ว่าหอนี่มีไว้นอนอย่างเดียว
เราทั้งรู้สึกเหนื่อยทั้งท้อ บางทีนี่แทบจะกอดคอเพื่อนร้องไห้...
แต่นั่นคงเป็นการร้องไห้ที่โคตรน้ำตาตกใน และแต่อีกอันก็คือ...
เรารู้สึกว่าเราเป็นมนุษย์ที่ใช้ชีวิตได้อย่างคุ้มค่า ท้าทาย และมีประโยชน์มากขึ้น
ไม่มีเวลามานั่งๆ นอนๆ เหมือนตัวเองตอนปีก่อนหน้าเลย
จนเกรดเกรดที่ออกมา มันก็ทำให้เราพอใจ... ถึงแม้จะไม่ได้พอใจ 100%
แต่ก็ขอบคุณตัวเอง ที่มีความรับผิดชอบในหน้าที่ และผ่านพ้นเทอมนรกมาได้...



... ครึ่งปีต่อจากนี้ และในวันนี้ เรารู้สึกว่าชีวิตเราก็ยังคงมีอะไรมากมายให้ทำต่อไป
และคนที่เจอในตอนเข้าค่ายรับน้องเอกตอนนั้น เขาก็เข้ามามีบทบาทสำคัญมากขึ้นในชีวิตเรา
เทอมหน้าเอง... เราก็เตรียมใจไว้เช่นเคยว่ามันจะนรกกว่าเทอมนี้
แต่ถึงจะบอกนรกยังไง เราก็เต็มใจจะอยู่ และคงรับผิดชอบหน้าที่ พยายามเหมือนกับเทอมที่ผ่านมา

"ถ้าไม่มีอะไรดีขึ้น เราก็จะไม่ทำอะไรให้แย่ลงเด็ดขาด" ... เราบอกกับตัวเอง :)