ในหน้าร้อนต้นเดือนพฤศภาคมบรรยากาศยังไม่คายความร้อนระอุจากเดือนเมษายนที่ผ่านมาคลื่นมิราจยังคงพบได้ทั่วพื้นที่ที่แสงแดดไปถึงทะเลคงจะความคิดแรกที่จะไปดับความกระหายใคร่เย็น

เขาหยิบซองบุหรี่ขึ้นมาจากบนโต๊ะไม้สีน้ำตาลเข้มที่บ่งบอกถึงการปราณีตในการทำตรงหน้าและบรรจงเคาะออกมา1มวนในขณะที่เขากำลังจะจุดไฟ
โทรศัพท์ที่วางไว้บนโต๊ะก็ขึ้นการแจ้งเตือนจากผู้หญิงที่เขาไม่เจอตั้งแต่สมัยมอต้น

่เขาสีหน้าของเขาดูเรียบเฉียบเมื่อเปิดดูข้อความ

"เป็นไงบ้างหัวหน้าห้อง ไม่ได้เจอกันนานเลย"

เขาจุดบุหรี่สีขาวปลอดที่คาบไว้ที่ปากก่อนจะตอบกลับไปแบบส่งๆ

"สบายดีแต่ก็ไม่มีไรพิเศษ"

"ยังทำตัวเป็นที่ปรึกษาสารพัดอย่างอยู่หรือป่าว"
เธอตอบ

เขาดูจะแปลกใจกลับข้อความที่ถูกส่งกลับมา

"ก็ทุกคนมีปัญหาที่ตัวเองแก้ไม่ขาดก็ต้องมีคนรับฟังซิ"

"นั้นมันก็เป็นสิ่งที่ถูกนะแต่มันจะหนักกลับแกเองรึป่าว"
เธอตอบ

เขายิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะทิ้งก้นกรองบุหรี่ลงพื้นและตอบกลับ

"เราเป็นถึงหัวหน้าห้องเลยนะแค่นี้สบายๆ"

"แต่ตอนนั้นแกยังมีเราที่เป็นรองคอยช่วยแก้ปัญหานะแต่ตอนนี้แกตัวคนเดียว"

"แกชอบทำตัวเป็นทะเลคอยแบกรับเอาสิ่งประฏิกูลเทลงไปแล้วเก็บมันไว้คนเดียวเสมอเลย"

"มีอะไรก็บอกได้นะหัวหน้า ไปละบายๆ"
ข้อความสุดท้ายของเธอถูกส่ง

เขานิ่งไปสักพักก่อนจะส่งข้อความสุดท้ายไป

"ขอบคุณนะเราเหนื่อยมากเลยละ"