กลิ่นควันท่อไอเสียผนวกกับเสียงเครื่องยนต์ดังอึกทึกด้านท้ายลำเรือดูจะไม่ใช่ที่ที่น่าอภิรมย์ใจนัก

เขาปีนขึ้นมาย่อนกายลงนั่งบนกว้านสำหรับเก็บเชือก
มองออกไปไกลสุดเส้นขอบฟ้าเพียงแต่ตอนนี้เป็นยามราตรี
ีหมู่เรือน้อยใหญ่บัดนี้ได้แฝงเร้นกายในความมืดเหลือเพียงไฟสำหรับสัญจรในทะเล

บุหรี่ที่เขาใช้บรรเทาจิตเหลือเพียงมวนสุดท้ายไม่มีการลังเลแม้แต่น้อยที่จะบรรจงหยิบมาคราบไว้ที่มุมปากและจุดไฟ
ควันสีขาวกลิ่นฉุนพวยพุ่งออกมาตามร่องปากก่อนปลิวหายไปกับลมทะเล
เขายิ้มเฟือนๆให้กับปลาเล็กปลาน้อยที่กำลังกระโดดโลดเต้นตามเกลียวคลื่นของใบจักรพัดน้ำ

รอยยิ้มที่ดูมีความสุขเขามีให้ทุกคนที่ผ่านไปผ่านมาในชีวิตไม่ว่าสถานการณ์แบบไหนก็จะมีรอยยิ้มเสมอมันเปรียบเสมือนสัญลักษณ์ประจำตัว

จนเพื่อนและใครหลายๆคนเอยปากว่า
"นายมันก็ดูมีความสุขตลอดฉันอยากเป็นนายบ้างจัง"
แต่เขาก็ได้แต่ยิ้มตอบกลับไป

คงเพราะการยิ้มเป็นการปั้นหน้าอย่างเดียวที่เขาทำได้
จนถึงวันนี้ที่ทุกความหวังโบรยฝากไว้บนใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มนั้นเกินไปที่จะแบกรับไหว

และเขาก็ตัดสินใจได้ที่จะยิ้มให้ความสมเพชตัวเองอย่างจริงใจ
.
.
.
ตุ้ม...