แม้แดร์เรนจะรู้ดีว่าการที่บรรดาผู้วิเศษมักจะหาซื้อตัวลูกมนุษย์มาเลี้ยงเป็นทาสไว้ใช้งานนั้นไม่นับว่าเรื่องที่ผิดแปลกอะไร รวมถึงการจ่ายเงินหลายร้อยเหรียญทองเพื่อแลกกับตัวลูกมนุษย์นั้นก็ถือเป็นอะไรที่ว่าคุ้มค่า

ทว่าเขากลับไม่เคยรู้มาก่อนเลยสักนิด...ว่าขนมปังเพียงแค่ก้อนเดียวก็สามารถซื้อชีวิตลูกมนุษย์ได้ด้วยเช่นกัน

เพราะเพียงเขายื่นขนมปังให้ไปแค่ก้อนเดียว เจ้าลูกมนุษย์นั่นก็เดินตามเขาต้อย ๆ มาแล้ว

ค่าตัวของไอ้เจ้าลูกมนุษย์นี่มันจะถูกเกินไปหน่อยไหมนะ...

แดร์เรนนึกแปลกใจขณะเหลือบมองมือเล็ก ๆ ข้างหนึ่งที่กอบกุมชายเสื้อคลุมของเขาอยู่ เจ้าของมือนั้นคือลูกมนุษย์ที่สูงยังไม่พ้นเอวเขาเสียด้วยซ้ำ ใบหน้าเล็กตอบ ร่างกายผอมซูบเซียว ทั้งเนื้อตัวยังสกปรกมอมแมม ดูไม่น่าเฉียดกรายเข้าไปใกล้เลยแม้แต่น้อย

"เจ้าจะเดินตามข้าไปถึงไหนกัน นี่ก็ใกล้ค่ำแล้ว ข้าว่าเจ้าควรรีบกลับบ้านของเจ้าไปได้แล้วมั้ง" คนอายุมากกว่าหลายสิบรอบเอ่ยปากไล่ เมื่อเห็นว่ารัตติกาลเริ่มจะกลืนกินสรรพสิ่งรอบข้างไปทีละนิด "ข้ายังไม่อยากได้สมญาพ่อมดลักเด็กจากพวกชาวบ้านหรอกนะ"

เขาพยายามอย่างเต็มที่ในการใช้สายตากดดันให้ลูกมนุษย์ตัวจ้อยรีบ ๆ ปล่อยมือออกจากชายเสื้อคลุมของเขา ทว่าไม่ได้ผล

กำปั้นเล็ก ๆ นั่นกลับยิ่งกำแน่นขึ้นกว่าเดิม...และตัวแดร์เรนเองนั้นก็ไม่อาจหักใจใช้แรงสะบัดร่างของเจ้าเด็กนั่นให้หลุดออกไปได้

"ข้า—" สุ้มเสียงเล็กของเด็กชายฟังดูแห้งแหบ แววตาหมองเศร้า ไม่มีเค้าความสดใสตามวัยดังที่ควรเป็น "ข้าไม่มีบ้าน"

เมื่อพ่อมดที่มีอายุอานามหลายร้อยปีได้ยินดังนั้นก็ลอบถอนหายใจกับตัวเอง

ไม่เห็นมีใครในสมาคมผู้วิเศษเคยบอกเขาเลยสักคน ว่าการลงมาซื้อของที่หมู่บ้านของพวกมนุษย์นั้นจะได้มนุษย์เด็กเป็นของแถมติดไม้ติดมือกลับไปด้วย

"หากเจ้าไม่ปล่อยมือออกจากเสื้อคลุมของข้าตอนนี้ เจ้าจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว"

แดร์เรนเอ่ยขู่หมายจะให้อีกฝ่ายกลัวแล้วรีบหนีไป ในขณะเดียวกันก็ลอบสังเกตท่าทีของเจ้ามนุษย์เด็กนั่น

และก็พบว่ามันไม่ยอมปล่อยมือจากเสื้อคลุมของเขาจริงด้วย!

พ่อมดหนุ่ม(แม้จะอายุหลายร้อยปีแล้ว แต่ในหมู่ผู้วิเศษ อายุประมาณเขาถือว่ายังหนุ่มอยู่)ยิ้มหยันให้กับความเขลาของมนุษย์เด็กข้างกาย

ถือว่าเขายื่นทางเลือกให้ไปแล้ว และในเมื่ออีกฝ่ายเลือกที่จะไม่ปล่อยมือออกจากเสื้อคลุมของเขา เช่นนั้นต่อจากนี้ไปก็อย่าได้นึกเสียใจแล้วกัน

แดร์เรนเลิกสนใจท่าทีของมนุษย์เด็กตรงหน้าก่อนจะเริ่มร่ายคาถาแบบสั้น และเมื่อเสียงดีดนิ้วดังเป๊าะเบา ๆ สิ้นสุดลง ร่างสูงโปร่งของพ่อมดหนุ่มและร่างผอมแห้งของลูกมนุษย์ก็หายวับไปจากตรงนั้นในทันที

[tbc.]

________________________________________

จองแจฮยอน - โจเอล

#วิธีดูแลลูกมนุษย์จด