"ได้ยินข่าวลือเรื่องงานมงคลสกุลหลานหรือยัง"

"แน่ล่ะ มีใครในฉางอันยังไม่ได้ยินข่าวใหญ่นี่บ้าง เจ้าเห็นว่าข้าป่วยอยู่แต่หลังบ้านจึงคิดว่าข้าไม่รู้งั้นรึ"

"โถ พี่ใหญ่ เหตุใดท่านจึงต้องหงุดหงิดใจไปด้วยเล่า...หรือว่า ท่านยังคง..."

"พูดเหลวไหลอันใด!"

"ก็...เห็นท่านหงุดหงิดใจเช่นนี้ ข้าก็เผลอคิดไปว่า ท่านยังคงมีใจให้คุณชายใหญ่สกุลเจียง"

"ถ้าหากว่าท่านพ่อไม่ติดใจเรื่องที่เขาไม่ใช่บุตรสายตรง ข้าก็คงเป็นสะใภ้สกุลเจียงไปแล้ว ไม่รอให้คุณชายเจียงกลายเป็นเหยื่อผู้น่าสงสารของแม่ทัพหลานผู้โหดร้ายได้หรอก"

"พี่ใหญ่! เหยื่ออันใดกัน โหดร้ายอันใดกัน ท่านไม่เคยคุณชายรองหลานหรือ เขาดูสูงส่งทรงภูมิราวกับเป็นจ้วงหยวน ยิ่งกว่าคุณชายจินที่เป็นจ้วงหยวนตัวจริงเสียอีก"

"อย่างไรเสีย เขาก็เป็นทหารประจำชายแดน เป็นบุรุษกักขฬะคนหนึ่งมิใช่หรือไร"

"พี่ใหญ่! คุณชายรองหลาน เป็นหนึ่งในสุดยอดห้าคุณชายฉางอันเชียวนะ!"