ช่วงพ้นวัยยี่สิบมาเล็กน้อย ผมมีความเชื่อว่าความสุขน่าจะแปรผันตามความสำเร็จ ซึ่งได้แก่ชื่อเสียง เงินทอง และอำนาจ ผมจึงทำทุกทางเพื่อให้เดินไปถึงสามสิ่งนั้น

       เครื่องบินสายการบินไทยจอดเทียบงวงช้าง ณ สนามบินนีซ ประเทศฝรั่งเศส ผมก้าวเท้าลงจากเครื่อง แล้วกระโดดขึ้นแท็กซี่ต่อไปยังเมืองคานส์ น่าจะใช้เวลาไม่เกินสี่สิบห้านาที

       เทศกาลงานโฆษณาระดับโลกที่เมืองคานส์ จัดหลังเทศกาลภาพยนตร์เล็กน้อย แน่นอนสเน่ห์ของเมืองนี้นอกจากจะมีชายทะเลสำหรับตากอากาศของคนมีอันจะกินจากทั่วโลกแล้ว ยังเป็นเมืองที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ หากแต่ปูด้วยพรมสีแดง ไว้สำหรับผู้ล่าที่ชนะเลิศเดินขึ้นรับรางวัลบนเวที ซึ่งก็คือสิงโตทำจากโลหะขนาดสามกำปั้น

       วินาทีที่สิงโตมลังเมลืองมาอยู่ในมือผม เสียงปรบมือดังกึกก้อง ไฟแฟลซสว่างแว้บว้าบพรึ่บพรั่บ

ในที่สุดผมก็เดินมาถึงจุดหมายที่ตั้งใจไว้เสียที

       สิงโตกลายร่างเป็นยักษ์ในตะเกียงวิเศษ เสกพรให้ผมครบทั้งสามประการในคราวเดียว ทั้งชื่อเสียง เงินเดือนที่เพิ่มขึ้นอีกสามสิบเปอร์เซนต์ และนั่นหมายความว่าตำแหน่งผมก็สูงขึ้น อำนาจก็ยืดอกตามมาพร้อมกัน

       แชมเปญแก้วแล้วแก้วเล่า ชนดังกริ๊งๆแกร๊งๆกับเพื่อนๆทุกมุมโลก จากแค่จิบ ก็เปลี่ยนมากระดก ท้ายสุดก็เทลงคอ โมเลกุลแอลกอฮอล์บินไดเรคไฟล์ทสู่กระเพาะอาหารโดยตรงไม่มีจอดแวะ

       แต่ขึ้นชื่อว่าทะเล ย่อมไม่มีคลื่นแค่ลูกเดียว ช่วงพ้นวัยสามสิบมาเล็กน้อย ผมแปรสถานะจากคลื่นลูกใหม่สูงแรง กลายเป็นคลื่นลูกเก่าที่คอยให้คลื่นลูกถัดๆมาซัดเข้าสู่ฝั่ง

       ผู้คนคราคร่ำวันวาน สลายหายเหลือผมยืนอยู่เพียงเดียวดาย อากาศอ้าวแต่ผมกลับหนาวถึงภายใน ดวงไฟละลานตาดับวูบ เหลือเพียงดวงดาวส่องสลัวสู่แววตา ให้ชายคนหนึ่งค่อยๆก้าวเดินไปสู่ทะเลหม่น

       ในมือมีสิงโตเผยผิวโลหะหลุดลอก ที่ใจมันเคยชื่นชอบหนักหนา บัดนี้รู้สึกว่ามันหนักอึ้ง กับลมหายใจที่หอบเหนื่อย

       หยุดที่ริมชายหาด ตามองตรงไปเบื้องหน้า ท้องทะเลไกลจนสุดลูกหูลูกตา ทุกครั้งที่มุ่งมั่นว่าจะไปให้ถึงขอบฟ้าหนึ่ง เพราะคิดว่ามีความสุขรออยู่ตรงนั้น แต่พอดั้นด้นไปจนถึงแล้ว กลับพบความจริงที่คอยกระซิบข้างหูว่า ยังมีอีกขอบฟ้ารอให้ไขว่คว้าเสมอ ผมจะต้องตะเกียกตะกายไปให้ถึงอีกสักกี่ขอบฟ้า จึงจะล่าความสุขที่ไม่ใช่แค่เปลือกปลอม มาครอบครองเป็นส่วนตัวได้อย่างถาวร

       อย่างไม่นึกเสียดาย ผมขว้างสิงโตในมือหมายให้ไปถึงขอบฟ้า เกลียวคลื่นกระโดดม้วนตัวมารับ กลืนกินเจ้าป่าลงสู่สะดือทะเล จนสิ้นเสียงคำรามสุดท้าย

       หลังจากไม่ยึดติดกับมันแล้ว ตัวผมกลับเบาสบาย เพราะไม่ต้องถืออะไรไว้ให้หนัก หายใจก็ไม่อึดอัดเหมือนอย่างเคย

       เดินทางมาไกล เพื่อประจักษ์ว่าความสุขที่แท้นั้นอยู่ใกล้ แค่ปลายจมูก แค่ลมหายใจเข้าช้าๆ แค่ลมหายใจออกช้าๆ ของคนตัวเล็กๆธรรมดาๆ

       ที่ไม่ใช่สิงโต