สายลมร้อนพัดผ่านช่องหน้าต่างที่เปิดไว้เพียงครึ่งบาน

บนรถบัส 60 ที่นั่งอัดแน่นด้วยผู้คน

ต่างมีจุดหมายปลายทางแตกต่างกันไป

อุณหภูมิอยู่ที่ 36 องศาเซลเซียส 

เป็นช่วงเปลี่ยนผันจากฤดูหนาวเข้าสู่ฤดูร้อนที่เพิ่งมาถึงเมื่อสามสี่วันที่ผ่านมา

..

 สองข้างทางปรากฎต้นไม้สีน้ำตาลแห้งมีสีเขียวเขียวประปราย

ปักเรียงรายบนดินที่แตกลายจากอาทิตย์ที่สาดแสงอย่างไม่ปราณีในช่วงเที่ยงวันของฤดูร้อน

เทือกเขาสลับซับซ้อนสุดลูกหูลูกตา

ผาหินยืนตระหง่านจ้องมองยานพาหนะผ่านไปมา

ดินแดงรอเวลาถล่มลงมาเมื่อฤดูฝนมาถึง

เนื่องจากไม่มีรากต้นไม้ยึดเกาะไว้

..

 บนเส้นทางอันสูงชันและคดเคี้ยว

ผ่านผืนป่าซึ่งได้ชื่อว่าอุดมสมบูรณ์ที่สุดในภาคตะวันตก

ที่นับวันสัตว์ป่าร่อยหรอลงทุกที 

ผลกระทบจากความจัญไรอันไร้ที่สิ้นสุดของเผ่าพันธุ์ที่เรียกตนเองว่าสัตว์ประเสริฐ 

..

 เช่นเดียวกับเจ้าหน้าที่หน่วยลาดตระเวน

ถือปืนเก่าๆกับลูกกระสุนอันน้อยนิด

เดินตรวจการไปตามผืนป่า

ปืนที่เมื่อจะเหนี่ยวไกต้องเซ็นเอกสารถึงสาเหตุที่เสียกระสุนปืนนัดนั้นออกไป 

ไม่อาจต่อสู้กับนักล่ามืออาชีพ อาวุธครบมือ

..

 เสือดำยังคงเฝ้าคอยการมาถึงของความยุติธรรม 

ซึ่งอาจหาได้ยากหน่อยในประเทศที่คนร้ายไม่ถูกเอาผิดเพียงเพราะมีเงินตรามหาศาล

คงจะจริงกับประโยคที่ว่า

“เราจะไม่เห็นค่าของสิ่งๆหนึ่งจนกว่ามันจะหายไป”

..

 คงต้องรอให้สัตว์ป่าเหล่านี้หายไปมนุษย์จึงจะตระหนักได้ว่าพวกเขาสำคัญแค่ไหน...

( เขียนเมื่อ 26/02/2562 )