ย้อนไปเมื่อปีที่แล้วที่นึกความขึ้นได้ มันก็มาจากเฟสบุ๊คที่มันทำให้โลกเหวี่ยงมาเจอกัน แต่ด้วยอะไรไม่ทราบเราตัดสินใจไปทักเขา ปรากฎว่าสนทนาตอนนั้นมันก็ดีมากๆ เราคุยกันลื่นเลยเรากับเขาอาจจะเหงากันทั้งคู่มั้ง เราก็คุยกันไปหลายเรื่องเลยทีเดียว แต่ละวันเราเป็นทักเขาก่อนมีอะไรเราก็เอาเรื่องราวมาแชร์ เค้าก็ด้วย เราจำได้ว่าคุยกับเขาทุกวัน มันเป็นห่วง อยากคุยด้วยตลอด เหมือนเราติดเขาไปแล้ว จนกระทั่งวันนึงเราตัดสินใจโทรหาเขา อยากฟังเสียงเขา ก็รู้แหละบางทีมันรบกวนเขาไม่น้อย แต่ไอ่เรามันก็ดื้อดึง แต่ที่ไหนได้เขาก็รับสายเรา คุยไปตั้ง 3 ชม. บทสนทนากับคนนี้คือลื่นไหลที่สุด จนอยากเจอตัวจริงเลยทีเดียว
แต่เราก็ต้องชั่งใจ เราแอบชอบเขาข้างเดียวแต่เขาไม่รับรู้อะไร เราคิดแค่ว่าแค่ได้คุยกับเขาก็พอแล้ว ฉันขอแค่ในบทสนทนามีฉันด้วยก็พอแล้ว
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in