แรกทีเดียว เมื่อเขาบอกว่าอยากเขียนเรื่องเกี่ยวกับ ‘ผู้กำกับ’ เราเลิกคิ้วด้วยความฉงนว่า อะไรทำให้เขาคิดว่าจะเขียนเรื่องที่มัน ‘เฉพาะกลุ่ม’ ขนาดนี้ ชีวิตผู้กำกับจะน่าสนใจตรงไหน

ถ้าไม่ใช่เด็กที่เรียนฟิล์มหรือสาขาที่เกี่ยวข้องก็คงไม่คิดจะหยิบจับเป็นแน่ แถมเมื่อย้อนกลับไปดู หนังสือที่ตีแผ่ชีวิตผู้กำกับที่เคยถูกพิมพ์ออกมาก็ดูจะไม่ได้รับความนิยมสักเท่าไหร่

“จะดีเรอะ?” เราถาม

“เฮ้ย ได้อยู่” ธนชาติตอบด้วยเสียงมั่นใจ

จบการสนทนาวันนั้น เราก็ไม่ได้คุยเรื่องหนังสือ ‘ผู้กำกับ’ ของธนชาติอีกเลย เพราะคิดว่า ‘สงสัยมันคงอำ’

เป็นความเคยชิน เหมือนที่ทุกเย็นจะต้องมีรถเข็นขายบะหมี่มาจอดตรงข้างสำนักงานสำนักพิมพ์แซลมอน ธนชาติชอบอำคนเป็นชีวิตจิตใจ เล่นเอาทุกคนหวาดระแวงไปทั่ว บางเรื่องรู้ได้ทันทีว่าอำ บางเรื่องกว่าจะรู้ก็ผ่านไปหลายวัน หรือบางคนผ่านไปเป็นปียังไม่รู้เลยว่าถูกอำ...

การอำของธนชาติมีหลายระดับ บ้างเป็นการอำแบบยิ้มๆ สั่งคัตแล้วเฉลยทันที บางอันเป็นการอำแบบเล่นใหญ่อลังการ ผ่านไปเป็นสัปดาห์ก็ยังไม่เฉลย แต่ไม่ว่าจะเป็นระดับไหน ธนชาติสร้างความเฮฮาให้กับคนอื่นได้เสมอ

นอกจากเรื่องการอำอันเป็นเอกลักษณ์ สิ่งหนึ่งในตัวธนชาติที่คล้ายกับรถเข็นบะหมี่ข้างสำนักพิมพ์ก็คือ เขาเป็นพวกชอบต่อมุก ต่อปาก ต่อคำ ลองเปิดมุกอะไรใส่เขาสักหน่อย รับรองว่าเขาจะชงให้คุณตบอย่างงาม หรือจะลองเปลี่ยนให้เป็นคนชง เขาเองก็ตบ

กลับไม่เลี้ยง ซึ่งเท่าที่รู้จักกันมา เรายังไม่เคยเห็นธนชาติรามือไปก่อนในสนามแห่งการเล่นมุก ท่ามกลางกิจกรรมที่ดูไร้สาระ เรากลับคิดว่า นี่เองเป็นนิสัยหนึ่งที่ทำให้ธนชาติสามารถผลิตงานที่เป็นลายเซ็นเฉพาะตัวขึ้นมาได้ อารมณ์ขันที่เป็นความเข้มข้นในงานอินเทอร์เน็ตฟิล์มมากมายที่เขาสร้างมันขึ้นด้วยฐานะครีเอทีฟไดเรคเตอร์และ ผู้กำกับของ ‘แซลมอน เฮ้าส์’ (ร่วมกับ วิชัย มาตกุล) ซึ่งสามารถสร้างปรากฏการณ์ ‘ไวรัล’ ระดับที่เรียกว่า ‘หวังผลได้’ อยู่เสมอ หรือจะให้ชัดเจนกว่านั้น ก็คือคลิป ‘ลุงเนลสัน’ หรือ ‘BKK 1st Time: ตอนโดนคนไทยด่าครั้งแรก’ ที่เราเชื่อว่าคุณน่าจะรู้จัก

ธนชาติรู้วิธีการดีลกับความรู้สึกของผู้คน เขาสามารถสร้างเสียงหัวเราะได้หลากหลายอารมณ์ ผสมกับความจริงจังของการมองโลกในแง่มุมต่างๆ ธนชาติเป็นคนซีเรียส แต่ไม่เคยแสดงออกด้วยความก้าวร้าวรุนแรง เขาจับมันผสม เขย่า และรินออกมาเป็นเรื่องราวชวนหัว เรียกรอยยิ้มที่โลกต้องการมากกว่าความขมึงทึง เพิ่มรอยหยักที่มนุษย์ทั้งหลายจะพึงโหยหา

ดังนั้น เมื่อธนชาติทำหน้างงๆ แล้วบอกว่า “เฮ้ย ไม่ได้อำ” พร้อมยืนยันความจำนงว่าจะเขียนหนังสือเกี่ยวกับการเป็น ผู้กำกับของเขาจริงๆ เราจึงยินดีและตื่นเต้นอย่างยิ่งที่จะได้พิมพ์ และจะได้อ่านต้นฉบับของเขาเป็นคนแรกๆ (ถึงตอนที่กำลังรอต้นฉบับอยู่จะต้องมาคุยกันว่า สรุปมันอำหรือไม่อำกันแน่ก็ตาม เพราะเล่นไม่ส่งอะไรมาเลยตั้งนานสองนาน)

สุดท้าย หนังสือเกี่ยวกับชีวิตผู้กำกับ ที่เราเคยคิดว่าช่างเฉพาะกลุ่ม ใครมันจะซื้อนอกจากเด็กฟิล์มเล่มนี้ก็เกิดขึ้นจริง

หนังสือเล่มนี้บันทึกเรื่องราวในเส้นทางการเป็นผู้กำกับของธนชาติ ระยะทางไม่น้อยกว่าสิบปีที่หล่อหลอมให้เขากลายมาเป็นโกลเด้นบอยแห่งวงการผู้กำกับ

ดังนั้น เราก็พอจะรับรองได้ว่ามันจะเต็มไปด้วยแนวคิดที่น่าสนใจ เป็นแบบอย่างในการหยิบฉวยประสบการณ์ทีละอันพันละน้อยตามทางของชีวิต ที่น่าจะเป็นแรงบันดาลใจให้กับทุกคนได้ ไม่ว่าปลายทางที่คุณอยากจะไปคือการเป็นผู้กำกับหรืออะไรก็ตาม

...

ให้ทาย ย่อหน้าสุดท้าย เราพูดจริงหรือแกล้งอำ