คิดถึงเขา แต่ไม่มีทางไปถึงเขาอีกแล้ว
แผลสดมันก็จะเจ็บๆ แสบๆ ประมาณนี้แหละมั้ง ประสบการณ์อกหักนี่ก็ครั้งแรก เลยยังต้องหาวิธีการปรับใจไม่ให้ฟูมฟายไปมากกว่าที่เป็น เลยมาเรียบเรียงความคิด ออกมาเป็นเรียงความบทนี้
เพื่อนที่มีประสบการณ์อกหักมาแล้วบอกว่ามันจะเศร้าแค่ช่วงแรกๆ ให้ลองออกไปหาอะไรใหม่ๆทำ ไปที่ใหม่ๆ ไปกินอะไรใหม่ๆ ถึงได้รู้ว่าที่ไปวิ่งเมื่อวันก่อนๆ แม่งโคตรจะตอกย้ำความเจ็่บเลย วิ่งไปเจ็บไป แต่ร้องไห้ไม่ออก เพราะสำหรับคนไม่ค่อยว่างออกกำลังกายอย่างเรา แค่วิ่งทั้งที่ใจเจ็บๆก็เหนื่อยจะตายแล้ว
แถมเพื่อนยังบอกอีกว่าการไปวิ่งของเราคือการวิ่งรอเขา รอว่าเขาจะมาให้เห็นรึเปล่า มันคือการมูฟออนเป็นวงกลมชัดๆเลย เพราะวิ่งไปก็พยายามมองคอร์ทเทนนิสไป ว่าเขาจะมามั้ย พอไม่เห็นก็จะคิดถึง คิดนู่นนี่นั่นว่าทำไมเขาไม่มา
และด้วยความที่มีเพื่อนสายแดนซ์ มันเลยลากเราไปเต้นซุมบ้ากับมัน.... ไอ้บ้าเอ้ยยย เต้นตามก็ไม่ทัน ท่าก็แอ๊ดวานซ์มาก เพื่อนก็เต้นไปขำเราไป เรามองมันเต้นก็ขำกลับ เต้นไปขำไปจนลืมไปเลยว่าเศร้าอยู่
ถือว่าซุมบ้าครั้งแรกของเราเป็นประสบการณ์ที่ดี ใครเศร้าอยู่ลองหาเพื่อนไปเต้นดูนะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in