"ยายๆ เฟิร์นหิว" เด็กผู้หญิงผมหยิก เดินเข้าไปในห้องครัวหลังบ้านที่แยกออกมา แล้วนั่งลงข้างๆ หญิงแก่ๆที่กำลังนั่งแกะหอมแดงอยู่กับพื้น  

"เดี๋ยวยายมานะ" แล้วยายก็ลุกออกไปสักพักก็มีขนมซองสีแดงๆ 2 ถุงวางตรงหน้า เป็นขนมถุง

ถุงแรกที่เรารู้จักในชีวิตเลย นั่นคือ"โปเต้" มันอร่อยมาก ในตอนนั้นถึงจะเคยกินครั้งแรกก็ตาม

เรานั่งกินจนหมดข้างๆยายที่นั่งแกะหอมแดงอยู่ แล้วหลังๆเราก็ได้กินทุกวันในตอนเย็น 

"ยายๆโปเต้ 2 ถุง" ไม่ว่ายายจะทำอะไรก็จะลุกออกไปซื้อให้ทันที จนวันนึงยายถูกแม่บ่นว่าห้ามซื้อให้เรากินบ่อยเพราะมันไม่มีประโยชน์ แต่สุดท้ายพอเราอยากกินยายก็ซื้อให้ทุกครั้งไป เราจะแอบกินคนเดียวหรือ แอบมานั่งกินกับยายที่ห้องครัวเสมอ มีบางครั้งที่ถูกจับได้ต่อให้ยายถูกแม่บ่น ยายก็ยังคงซื้อมาให้ตลอด ไม่เคยบ่นว่า "เดี๋ยวแม่จะดุเอานะ" สักครั้งนึง สิ่งที่มาพร้อมกับโปเต้ 2 ถุงคือรอยยิ้มของยายที่เห็นเราเข้าไปรับเอาขนมจากายถึงแม้ว่าจะรีบวิ่งเข้าไปในบ้านนั่งกินพร้อมดูการ์ตูนไปด้วยก็เถอะ  

พอเราโตขึ้นก็ได้รู้จักขนมหลากหลายและชอบหลายๆอย่าง บางครั้งบอกให้ยาซื้อตามที่เราอยากกินถึงแม้ว่าจะจำชื่อขนมไม่ได้แต่เราก็บอกยายว่าซองสีนี้นะ มีรูปมะเขือเทศโตๆ อะไรแบบนี้ บางครั้งยายก็ซื้อมาผิด แต่มักจะมีโปเต้แถมมากันเราน้อยใจละมั้ง 555+ จนมาถึงตอนนี้เราอายุ 19 แล้ว ปิดเทอมทีนึงเลยกลับมาเยี่ยมท่านบ้างแต่ก็ยังคงได้ขนมจากยาย ทั้งๆที่โตแล้วแท้ๆ แต่ตอนนี้ยายซื้อเลย์มาให้แทน บางที่ยายอาจจะเบื่อ เหมือนกันที่ซื้ออะไรเดิมๆ มาตลอดเกือบ 10 กว่าปีนี้ แต่พอน้าย้ายครอบครัวมาอยู่ด้วยก็ยังคงมีโปเต้เหมือนเดิม ยายไม่ได้ซื้อให้เราหรอกยายซื้อให้ ลูกสาวของน้าเราแทน อย่างน้อยก็คงยังพอมีใครให้คิดถึงแทนเราแล้วละนะ