เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เรื่องเล่าที่สั้น แต่ความทรงจำกลับยาวนานzazakok
1 year Anniversary ที่ไม่มีคำว่าเราอีกต่อไป,,

  • เสาร์ที่ 21 พฤษภาคม 2022

            เวลาผ่านมาจนจะครบ 1 ปี ที่เราสองคนจากกัน เพียงเพราะฉันอยากจะมาตามความหวังและความฝันที่จะมีชีวิตต่อเพื่ออนาคตของเรา แต่ดูเหมือนว่าเป็นฉันคนเดียวที่คิดเอาเองว่าเส้นทางที่ฉันเลือกนั่นดีที่สุดแล้ว เพราะฉันคิดว่าสิ่งที่ทำนั้นฉันทำเพื่อเราสองคน จนในช่วง 3 เดือนของการอยู่ลำพังจึงรู้ว่าเส้นทางที่ฉันจัดแจงนั้นเธอไม่ได้อยากเดินร่วมกัน เป็นฉันเองที่ไม่เคยถามความรู้สึกเธอ ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกเธอ คิดแทนเธอทุกอย่างทุกครั้งไป เมื่ออยู่คนเดียวถึงได้รู้ว่าสิ่งที่ฉันทำให้เธอนั้นยังไม่ดีพอเท่าที่เธอทนและทำเพื่อฉันในหลายๆอย่าง ทนความเอาแต่ใจของฉัน ความงี่เง่า ขี้งอล ขี้น้อยใจ เจ้าอารมณ์ เย็นชา แต่เธอก็ยังอยู่ข้างฉันไม่ไปไหน ต่อให้เราทะเลาะกันบ่อยแค่ไหนก็ยังอยู่ข้างกันไม่ไปไหน

          เขาบอกันว่ารักแท้ไม่ครวแพ้ระยะทางไม่ใช่เหรอ ใครหลายคนก็บอกไว้ ถ้าเรารักกันมากพอระยะทางก็ไม่ใช่อุปสรรคเลย ต่อให้เวลาจะต่างกัน กี่พันกิโลเมตร ต่อให้มีมหาสมุทรมากั้นเราสอง ถ้าใจของคนสองคนยังเหมือนเดิมนั่นไม่ใช่ข้ออ้างของการบอกลา แต่ไม่มีใครบอกว่าบางที่แค่รักอย่างเดียวคงไม่พอ ต่อให้เรารักกัน เชื่อใจกัน แต่เพราะความรักนี่แหละทำให้เราต้องเอ่ยคำลาแม้ว่าจะรักกัน เพราะเส้นทางนี้เธอไม่อยากเดินร่วมกันเหมือนที่ผ่านมา เราต่างมีเป้าหมายชีวิตที่ต่างกันเกินกว่าจะปรับเข้าหากัน สุดท้ายแล้วความรักก็ไม่อาจรั้งเราสองคนไว้ได้อีกต่อไป และสุดท้ายก็เป็นฉันเอง นักจัดการแจกแจง ฉันเองที่เลือกที่จะจบความสัมพันธ์ของเราทั้ง ๆที่ยังรัก เพราะคิดว่าจบกันด้วยดีอย่างน้อยก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ แต่จริงๆแล้วขึ้นต้นด้วยคำว่าจากลาไม่ว่าจะแบบไหนก็ยังเจ็บอยู่ดี ไม่ว่าจะเป็นคนบอกเลิก หรือคนที่โดนบอกเลิก เจ็บไม่ต่างกันเลย แต่ถ้าคบต่อก็เจ็บปวด ไม่ว่าทางไหนก็เจ็บอยู่ดี

            ว่ากันว่าตอนเลิกกันผู้หญิงจะเจ็บกว่าและมีน้ำตา ส่วนผู้ชายจะสนุกกับชีวิตโสดอย่างเต็มที่ แต่ในกรณีของฉันคงตรงข้ามกัน ฉันมีน้ำตา ฉันเจ็บปวด แต่เป็นความเจ็บปวดที่เหนื่อยมากกว่าเพราะคิดว่าฉันเป็นฝ่ายที่พยายามรั้งความสัมพันธ์นี้ให้อยู่รอด แต่สุดท้ายฉันก็ปล่อยมือ ปล่อยความสัมพันธ์นี้ไป ฉันคิดแค่ว่าจะเดินตามความฝันที่ตั้งเอาไว้ให้สมกับเหตุผลที่ฉันเลือกเดินออกมาตั้งไกล ตลอดเวลาที่เลิกกันฉันทำแต่งาน มีบางที่เปิดใจให้ใครเข้ามาแต่สุดท้ายก็จบไม่สามารถไปต่อได้ ขณะที่ความรักเราจบลงแต่ความเป็นเพื่อนของเราไม่ได้จบ เราต่างเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ยังคงเป็นที่ปรึกษาที่ดีเสมอ แชร์คลิปแมวน่ารักๆให้กัน จนมารู้สึกตัวอีกทีเธอเองก็เดินไปข้างหน้าไกลเกินกว่าที่ฉันจะใช้คำว่าเพื่อนรั้งเธอไว้

            เราครวยินดีไหมถ้าแฟนเก่าที่เรายังเป็นเพื่อนเจอใครคนใหม่ที่เขาพร้อมจะเดินรวมทางด้วย คนที่เขาพร้อมจะใช้ทุกวินาทีด้วย ถึงแม้วในใจบอกว่ายินดีกับรักครั้งใหม่ของเธอ แต่ทำไมอีกใจมันเหมือนว่ากำลังจะเสียเธอไปจริงๆ ฉันรู้สึกละอายต่อใจที่จะบอกว่าลึกๆแล้วฉันนั้นหึงและห่วงเธออยู่ ยังรู้สึกว่าเธอคือคนที่เข้าใจฉันมากที่สุด รู้สึกว่าครั้งนี้จะไม่ได้เธอคืนมา รู้สึกเจ็บและสับสน ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรกับความรู้สึก ฉันใช้เวลากับการทำงานและการทำความฝันให้เป็นจริงมากขึ้นเพื่อที่จะไม่รู้สึกกับความรู้สึกนี้ และสุดท้ายก็เป็นฉันเองที่ยังคงรู้สึกรักและคิดถึงเธอเสมอมาก ฉันของจบความเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าเพราะฉันเองพึ่งรู้ว่าลึกๆในใจฉันยังรักเขาอยู่แม้อยากจะยินดีกับความรักครั้งใหม่ของเขาแค่ไหนแต่ฉันก็พูดได้ไม่เต็มปากเพราะลึกๆข้างในฉันยังหวังว่าที่ตรงนั้นจะเป็นของฉัน ช่างเป็นความเห็นแก่ตัวที่น่ารักเกียด ฉันทนความน่าสมเพศของตัวเองที่รู้สึกแบบนี้ต่อไปไม่ได้ฉันจึงตัดจบทุกช่อทางแต่ก็เหลือไว้เพียงเบอร์มือถือที่ยังมีเรื่องค้างคาต้องติดต่อกันอยู่ดี

            อีกไม่กี่สัปดาห์ก็จะครบ 1 ปีที่ฉันเดินทางไกลมาเพื่อตามความฝันและความหวังของชีวิต ฉันรู้สึกเหมือนพระเจ้าได้ทรมานฉันจนพอแต่เมื่อยิ่งใกล้ความเป็นจริงเท่าไหร่พระเจ้ากลับยิ่งทรมานฉันอย่างเจ็บปวดเจียนตาย นี่คงเป็นการทดสอบขั้นสุดท้ายว่าฉันคู่ครวกับรางวัลที่ฉันทุ่มเทและต้องการไหม 
    คู่ครวกับการที่ฉันทิ้งทุกอย่างมาไหม เพื่อดูว่าฉันนั้นจะอดทนกับความทรมานได้แค่ไหน คงเหมือนความเจ็บปวดของคนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังเพียงเพื่อฉันจะเดินไปข้างหน้า และเป็นพระเจ้าอีกครั้งที่ทำให้ฉันต้องกลับไปยังจุดที่ฉันเดินออกมา ฉันต้องกลับไปทำธุระที่ชิดนีย์ ที่ที่ทุกความทรงจำมากมายเกิดขึ้น ทั้งความรู้สึกที่หลากหลาย ความรัก ความเหนื่อย ทุกอย่างเกิดขึ้นที่นั่น และอีกครั้งที่ฉันจะได้พบกับเธอความรักและความทรงจำครั้งเก่า

            ฉันไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไร ฉันรู้สึกสับสนดีใจ และเสียใจในเวลาเดียวกัน ตั้งแต่รู้ว่าจะต้องเดินทางกลับไปฉันร้องไห้เกือบทุกวัน เสียใจ ดีใจ ฉันไม่รู้ว่ามันคือความรู้สึกอะไรกันแน่ แต่ฉันเดาว่าคงเป็นความดีใจที่ฉันทำความฝันสำเร็จสักที มันเหนื่อยและคุ้มค่ากับที่เดินทาง เพียงแค่เอื้อมมือทุกอย่างก็จะเป็นความจริง แต่ฉันเองก็เสียใจที่วันนี้ฉันทำความฝันสำเร็จแต่กลับไม่มีเธออยู่ตรงนี้ข้างฉันเหมือนที่ฉันวาดเอาไว้ตั้งแต่ต้น ตอนจบมันไม่เหมือนที่คิด ไม่ได้ Happy Ending ไม่เหมือนในนิยาย หรือหนัง หรือซี่หรี่ที่เคยดู แต่มาคิดดูอีกทีก็ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จบ Happy Ending 

          ฉันคิดอยู่ตลอดว่าครวจะไปเจอเธอดีไหม แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าส่วนหนึ่งลึกๆของหัวใจนั้นยังคิดถึงเธออยู่ แต่ถ้าจะให้กลับมาเริ่มต้นใหม่ก็ทำไม่ได้อยู่ดี ฉันกังวลว่าคนรักใหม่เธอจะรู้สึกยังไง เธอจะรู้สึกยังไง ฉันจะรู้สึกยังไง แต่สุดท้ายความเห็นแต่ตัวที่น่ารังเกียดของฉันบอกให้ฉันไป ฉันไปเพื่อตัวฉันเอง เพื่อปลดล๊อคทุกความรู้สึกที่ค้างคา เพื่อบอกลาอย่างเป็นทางการ เพื่อที่ฉันจะได้เดินหน้าอย่างไม่มีอะไรมาค้างคาในความรู้สึก เพื่อที่ฉันจะได้พูดคำว่ายินดีกับเธอได้เต็มปากและรู้สึกยินดีจากใจจริง และเพื่อแมวของเรา แมวที่ฉันรักที่จากมากโดยไม่ได้ร่ำลาเพราะฉันคิดว่าสักวันยังไงก็ได้เจอกันอยู่ดี ฉันเลยไม่ได้ร่ำลาอย่างเป็นทางการ ฉันคงปล่อยให้มันเสียใจโดยที่มันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงหายไปแล้วเมื่อไหร่ฉันจะกลับมา เพราะฉันบอกเพียงแค่ว่าเดี๊ยวก็จะได้เจอกันนะ ฉันไม่รู้ว่ามันยังจะรอฉันไหม โกรธฉันหรือป่าว เสียใจไหม หรือจะดีใจไหมถ้าได้เจอฉันอีกครั้ง

             “แมว” คงเป็นสิ่งที่เหนี่ยวรั้งความรู้สึกของเราทั้งสองคนไว้นั่นคือสิ่งที่ฉันคิด หรือจริงๆแล้วคือฉันเองที่ไม่ได้เดินไปข้างหน้าแต่ยังอยู่ที่เดิม....

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in