เวลาเครียดเราอาจจะมัวแต่ตะคอกตัวเองในใจว่าทำยังไงดี! เหนื่อย! เมื่อไหร่งานจะเสร็จ! แก้แล้วแก้อีก! โอ๊ย! ปัญหาที่พันกันอีรุงตุงนังอยู่แล้วก็จะยิ่งรัดตัวแน่นขึ้นกว่าเก่า จุดนี้ถ้าทำอะไรไม่ได้ แนะนำให้นั่งนิ่งๆ วางมือลงบนตัก แล้วทอดสายตาออกไปไกลๆ มองอะไรเรื่อยเปื่อย ถึงดูเผินๆ จะเหมือนคนขี้เกียจสันหลังยาว แต่นี่หาใช่การนั่งเหม่อธรรมดาไม่ ขอเรียกมันอย่างเข้าข้างตัวเองว่าการนั่งตกตะกอนทางความคิด! และไม่ใช่การนั่งหลับในอย่างที่หัวหน้ากำลังคิดนะ

ข้อควรระวัง: ถ้าทำในที่ทำงานบ่อย หัวหน้าอาจจะหักเงินเดือนโดยไม่ต้องรอให้ความคิดตกตะกอน