ฉันหลับตาลงและภาพเก่าเริ่มฉาย
ฉันยืนรับลมฤดูร้อนอยู่ตรงที่ริมระเบียง
มีดวงไฟ มีผู้คนเข้ามาเต้นรำ
และมีเธอเดินเข้ามาหาฉัน
และกล่าวทักทาย
รู้แค่เพียงอย่างเดียว
ว่าเธอคือโรมีโอ เธอกำลังปาก้อนกรวด
และบิดาของฉันบอก “อย่าอยู่ใกล้จูเลียต”
ฉันนั่งร้องไห้ ณ ที่แห่งนั้นและ
วิงวอนเธอ “โปรดอย่าไป” และฉันกล่าว
โรมีโอพาฉันไปที่ที่จะมีแต่เรา
เฝ้ารอเนิ่นนาน เท่าที่เหลือก็แค่วิ่งไป
เธอจะเป็นเจ้าชายฉันจะเป็นเจ้าหญิง
นี่คือเรื่องรัก ที่รักแค่พูด “ได้สิ”
ฉันจึงวิ่งหนีไปที่สวนเพื่อจะพบเธอ
เราจะตายถ้าหากว่าเราส่งเสียง
หนีไปด้วยกัน หายจากเมืองนี้ไปชั่วคราวด้วยกัน โอ-โฮะ-โอ
เพราะเธอคือโรมีโอ-ฉันคือตราบาปของครอบครัว
และบิดาของฉันบอก “อย่าอยู่ใกล้จูเลียต”
แต่เธอเป็นเหมือนความฝันของฉัน
ฉันขอวิงวอนเธอ “โปรดอย่าไป” และฉันกล่าว
โรมีโอพาฉันไปที่ที่จะมีแต่เรา
เฝ้ารอเนิ่นนาน เท่าที่เหลือก็แค่วิ่งไป
เธอจะเป็นเจ้าชายฉันจะเป็นเจ้าหญิง
นี่คือเรื่องรัก ที่รักแค่พูด “ได้สิ”
โรมีโอได้โปรดช่วยฉันจากคำขู่ของครอบครัว
ความรักช่างแสนยากแย็น แต่มันก็แท้จริง
อย่ากลัวปัญหา เราจะสะสางให้สิ้นไป
นี่คือเรื่องรัก ที่รักแค่พูด “ได้สิ”
โอ๊ะ-โอ-โอ
ฉันเหน็ดเหนื่อยกับการรอ
และอยากรู้ว่าเธอจะมาเจอฉันได้หรือเปล่า
ความเชื่อมั่นที่มีเริ่มจาง
เมื่อฉันพบเธอกลางทางที่ตรงชานเมือง และฉันกล่าว
โรมีโอได้โปรดช่วยฉันหายจากความเปลี่ยวเหงา
เฝ้ารอเนิ่นนานแต่เธอไม่มาหาสักที
ไม่เคยที่จะคิด ไม่เคยอยู่ในความคิด
เธอคุกเข่ากับพื้นและหยิบแหวนวงนั้นและกล่าว
แต่งกับฉันจูเลียต เธอจะไม่ต้องเปลี่ยวเหงาอีกแล้ว
เท่าที่รู้คือฉันรักเธอคนเดียว
ฉันบอกพ่อเธอแล้ว ไปหยิบชุดเจ้าสาวมา
นี่คือเรื่องรัก ที่รักแค่พูด “ได้สิ”
โอะ-โอ๊ะ-โอ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in