ยังไม่ได้ได้พัก ก็ร่อนไปสมัครงานไปทั่ว ตามฉบับคนใจร้อน

หาที่อยู่เสร็จสรรพ ก็เริ่มทำงานด้วยเวลาจากการสัมภาษณ์ไม่ถึง 2 อาทิตย์

รีบจนสงสัยว่าบริษัทมีปัญหาไรป่าวนะ ถึงรีบรับคนขนาดนี้ 

จนแล้วจนรอดก็ทำมา 3 เดือน 

ท่ามกลางเพื่อนที่หางานไมไ่ด้ เพื่อนที่ย้ายงานตั้งแต่เดือนแรก  

เพื่อนที่เพิ่งเริ่มทำงาน หรือเพื่อนที่ทำไปก่อนเรา 

เราแม่ง ทำงานจนผ่านโปรแล้วว่ะ 

จากเด็กสายสังคมสู่สายการตลาดเต็มตัว 

มันโคตรยากเลยเว้ย อะไรที่เคยคิดว่าทำได้ 

เล่นเอาความมั่นใจหดหายไปช่วง ขายงานอะไรก็ไม่ผ่านสักที 

เราก็ไม่ใช่สายครีเอทีฟขนาดนั้น 

ต้องกลับไปคิดตลอดเวลา 

เวลางานที่ Flexible มันทำให้งานติดตัว ติดหัวเราไปตลอดเวลา 

ตอบไลน์ลูกค้า ตอบไลน์เจ้านาย คิดงานไม่ออกก็ต้องส่งทุกอย่างที่มีไปให้ สรุปโดนตีกลับ 

โคตรเยอะสิ่ง 

ไหนจะการเมืองในบริษัท คนนู้นลาออก คนนี้ย้ายเข้า 

คนใหม่ถูกชะตา คนเก่าไม่ชอบหน้ากัน 

โว้ยยยยยยยยยยย 

ประสาทจะแดกก่อนมั้ยอ่ะ 

ถ้าตอนนี้เราเป็น หนังเรื่องนึง นี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปจบที่ตรงไหน 

ที่สำคัญ เราเป็นคนมีงานอดิเรกเยอะมาก อ่านหนังสือ ดูหนัง เสพคอนเท้นท์ ดูซีรีส์ ตามเกาหลี ฟัง Podcast เดินหอศิลป์ เสพงานศิลปะ ตามข่าวการเมือง ฯลฯ

ชีวิตแม่ง Productive มาก ๆ 

หายไปไหนหมดวะ 

นึกได้อีกที งานเข้ามาหาเราเรื่อย ๆ จนชีวิตเราโดนกลืน 

ถึงบอกไง ทุนนิยมมันน่ากลัว ทำงานงก ๆๆๆๆ  เพื่อเอาเงินไปปรนเปรอนายทุน 

เอ้า มาเวย์นี้ได้ไง แหม ก็ปกเป็น Fight club แล้วอ่ะเนาะ 

แต่มันเรื่องจริงเว้ย เศรษฐกิจแบบนี้ ได้งานทำก็บุญเท่าไหร่แล้ว 

เด็กจบใหม่ตกงานกันเป็นแถว เตะฝุ่นกันหมด เราได้ทำในสิ่งที่ชอบ (หรือเปล่า) ก็ดีแล้ว.... มั้ง 

แต่จริง ๆ งานนี้เหนื่อยตรงไหนรู้ป่ะ 

คุณวิชัยเคยบอกใน Podcast ว่า งานที่เราทำเป็นงานที่เราทำเพื่อเจาะกลุ่ม Target แต่คนที่ตรวจงานเรา ไม่ใช่กลุ่มนั้น ซึ่งแบบ ... เป็นอะไรที่ Fuck up มาก ๆ 

บางเรื่องคิดซะมีสตอรี่ สุดท้ายอยากจะ Back to basic 

ไอ้เราก็ตัวเล็กตัวน้อยไง ได้ค่าา ได้ครับบบ จัดให้หมด 

จนแบบ ... อ้าว นี่งานกูหรืองานลูกค้า 55555555555 น้ามตาไหล 

อันนี้มีเหตุการณ์นึงที่ชอบมาก ๆ จากการที่เราไปสัมภาษณ์คน ๆ นึง 

สมมติว่าเป็นนางสาว A ซึ่งคนเนี้ยจะปั่นจักรยานทุกวัน 

ปั่นไปเถอะ วันละ 50 Km 

หัวหน้าเราก็บอกว่าเออ เนี่ย ต้องไปหามาให้ได้ ว่าทำไมเค้าปั่นได้ (ซึ่งตรงนี้นางสาว A ก็บอกว่าปั่นเฉย ๆ ไม่ได้คิดอะไรเลย)

หน.ก็เริ่มยกตัวอย่าง จนถึงเชื่อกล้าบ้าก้าวที่ถ่ายพี่ตูน ตอนวิ่ง
"มันต้องแบบนั้นเลยเว้ย เราต้องสร้างสตอรี่มาแบบนั้น นางสาว A ต้องมีอะไรในหัวแน่ ๆ ถึงทำได้"

หน : ...... 

..........