เรามาเริ่มที่รูปแรกในม้วนกันดีกว่า "แครกกก"

    นี่คือการเดินทางจากบ้านไปมหาลัย ด่านแรกคือรถตู้ลงอนุสาวรีย์ แต่ก็ไม่เคยลงอนุฯหรอก เขาเดินกันตั้งแต่บนตีนสะพานทางด่วนแล้ว

                          ม้วนที่แล้วมีรูปอนุสาวรีย์ชัยฯ จากฝั่งสถานีรถไฟฟ้า ม้วนนี้เลยขอถ่ายจากอีกฝั่งบ้างละกันนะ

    นั่งมาลงสถานีสนามกีฬาฯ สุดสาย เลยไม่มีคน นั่นพี่เจ้าหน้าที่อะ นึกว่าจะเดินออกไปเลยกดชัตเตอร์ งืม พี่ก็ยังไม่เดินออกไป 555555

                    จากบนสถานีสนามกีฬาฯ มองออกไปก็เจอสนามกีฬาจริงๆ ส่วนตึกที่กำลังสร้างนั่นของคณะเราเอง

                                      วันนี้เลิกเรียนเร็ว เลยขอข้ามไปเดินเล่นหอศิลป์หน่อยละกันนะ

                           ตอนนั้นกำลังมีงานจัดแสดงเกี่ยวกับขุนนางสมัยในหลวงร.๕ ด้วย เดินดูแล้วก็น่าสนใจดี

                                  เหมือนในนิทรรศการนั้นก็มีงานจากนิทรรศการก่อนหน้าที่ยังไม่เก็บด้วย

                           หอศิลป์นี่ศิลป์สมชื่อจริงๆ นะ แค่หยิบกล้องมากดชัตเตอร์ก็สวยแล้ว ทุกมุมจริงๆอะ

                              มาเยือนโรงเรียนเพื่อนซะหน่อย สาธิตวัดพระศรีมหาธาตุ ถ่ายปุ๊บ ฝนตกเลย

                                         Emquartier ตอนเช้า เจ็ดโมงกว่าๆ โล่งๆ แล้วดูสงบดี

                                 ตัวอย่างของการกะระยะไม่ถูก เจ้าแมวเบลอ กลายเป็นหน้าเบลอหลังชัดเลย

                       ใครจะไปรู้ว่าซอยระหว่าง digital gateway กับ siam square one มันจะถ่ายตึกสวยๆ ได้

                                                    นี่ก็หลังชัดหน้าเบลออีกรูป

             ไม่คิดว่ากล้องฟิล์มที่ทำได้แค่กดชัตเตอร์แล้วมีออโต้แฟลชจะถ่ายท้องฟ้าตอนโพล้เพล้ได้ ปลื้มใจไปอี๊ก (เสียงสูง)

                                                            แปดโมงนิดๆ แสงกำลังมา

                                                    สี่แยกที่พอดีจังหวะไม่มีรถ ดูเงียบ ชอบ

                                                             แล้วก็ลองหันอีกข้างบ้าง

                                               คอนโดกำลังสร้าง ใกล้เสร็จแล้ว น่าไปถ่ายรูปอีก

                                      รูปนี้ให้อารมณ์หน้าตึกที่เมืองนอกมากๆ เป็นอีกตึกที่ชอบเหมือนกัน

                                      ดูเหงาๆ แต่ยังดีมีน้ารปภ.กับน้าแม่บ้านทำให้เราไม่เหงาล่ะ