โดยนายสาม จ.
ผมเป็นคนชอบนอนตื่นสาย กว่าที่ถึงที่กรมก็เซ็นชื่อเป็นคนสุดท้ายแล้ว ทั้งวันก็มัววุ่นวายกับกองเอกสารอะไรก็ไม่รู้ตั้งมากมาย
.
.
.
แต่พอได้เห็นดวงตาที่อยู่หลังแว่นคู่นั้น วันที่แสนวุ่นวายก็พลันหายไป ทุกๆวันกลับกลายเป็นมาลุ้นว่าวันนี้เธอทำงานหนักมั้ย โดยเจ้านายว่าหรือเปล่า ได้ทานชาเขียวตอนบ่ายหรือยัง
.
.
.
พอเลิกงาน ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ว่าเธอถึงที่พักหรือยัง เย็นนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง ค่ำนี้ได้ดูซีรี่ย์เรื่องโปรดหรือเปล่า กว่าจะรู้ตัวว่าคิดถึงและบอกสมองว่าเลิกเพ้อก็ดึกซะแล้ว
.
.
.
พอตอนเช้า ผมก็ตื่นสายอีกครั้ง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in