ขอออกตัวก่อนว่าจริงๆ แล้วฉันไม่ใช่พวกชอบประเมินคุณค่าคนที่หน้าตาอะไรอย่างนั้น ฉันก็แค่มีนิสัยชอบมองผู้หญิงแปลกหน้าแล้วชื่นชมในความงามอันหลากหลายที่พระเจ้าประทานมาให้พวกเธอ หรือบางคนก็ต้องบอกว่าหมอให้มา แต่นั่นไม่สำคัญ เอาเป็นว่าใครสวยฉันก็ชอบมองทั้งนั้น

และพระเจ้า ฉันจะให้พวกคุณลองทายว่าเมื่อเช้าฉันเจออะไรที่ร้านซักรีดใต้หอ

ฉันเจอผู้หญิงแปลกหน้า แต่หล่อนไม่ได้มีแปดขา ไม่ได้มีสี่แขน หรือว่ามีตาที่สามอยู่บนหน้าผากอะไรอย่างนั้น

หล่อนก็แค่โคตรสวย และฉันใช้เวลาแค่เสี้ยววิเท่านั้นในการตัดสินคิดเช่นนี้

หล่อนยืนอยู่ที่เครื่องซักผ้าตอนที่ฉันไปถึง กำลังค่อยๆ หย่อนเสื้อผ้าลงไปในนั้นทีละตัว ผมสีน้ำตาลดัดลอนของหล่อนตกลงมาบังใบหน้าอย่างบางเบาดูคล้ายม่านน้ำตก เจ้าตัวคงรำคาญอยู่ไม่น้อยเพราะหลังจากนั้นฉันก็เห็นว่าหล่อนดึงหนังยางออกจากข้อมือขาวจัดมารัดผมไว้ลวกๆ 

ฉันค่อยๆ เดินไปยังเครื่องซักผ้า เลือกเอาเครื่องที่ห่างจากหล่อนมาหน่อยแต่ยังมองเห็นได้ชัดอยู่ แกล้งทำเป็นอ้อยอิ่งสะบัดผ้าไปมา แต่จริงๆ แล้วจับจ้องไปที่ดวงหน้าสะสวยจนแทบลืมหายใจของหล่อนไม่วางตา 

จากนั้นไม่นาน ฉันเห็นว่าหล่อนปิดฝาเครื่องซักผ้า ดูเหมือนว่ากำลังจะเก็บของกลับขึ้นห้องแล้วจึงรีบหันหน้ากลับมา ทำเหมือนวุ่นอยู่กับการโยนผ้าลงเครื่องเสียเต็มประดา ฉันได้ยินเสียงรองเท้าส้นเตี้ยของหล่อนดัง 「 ก็อก ก็อก 」 มาทางฉัน แต่เป็นเพราะรู้ว่าตัวเองยืนอยู่ใกล้ประตูทางออกจึงไม่ได้สนใจอะไรนัก ได้แต่หวังให้เราพบกันอีกหลายๆ หน เพื่อจะได้แอบมองความงามของหล่อนอย่างวันนี้อีกเรื่อยๆ

เพียงแค่ชั่วอึดใจฉันก็ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าอีก บางทีหล่อนคงจะออกไปแล้ว เพราะฉันไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่าได้ยินเสียงเลื่อนประตูหรือยัง

ฉันเอี้ยวตัวกลับไปมอง แล้วก็ต้องตกใจจนแทบกรี้ดเมื่อเห็นหล่อนยืนจ้องฉันอยู่ไม่ไกลนัก ฉันนึกกลัวขึ้นมานิดหน่อย หล่อนอาจจะรู้ว่าฉันแอบมองและไม่พอใจที่ยัยเนิร์ดหัวฟูใส่ชุดวอร์มเก่าๆ เป็นคนกระทำมัน ไม่ใช่ชายหนุ่มรูปหล่อที่คาดหวังให้เป็น

แต่ดูเหมือนฉันจะคิดในแง่ร้ายเกินไปหน่อย เพราะไม่กี่วินาทีต่อมาเธอก็ส่งยิ้มหวานมาให้อย่างเป็นมิตร ร่องแก้มที่ลึกลงไปจากการขยับของกล้ามเนื้อใบหน้านั้นทำให้เธอดูคล้ายแมวแบบไร้สาเหตุ 

'' เธอใช่เวนดี้ คณะวิทยาศาสตร์รึเปล่า ''

'' อ่า....ค่ะ ''

'' ฉันไอรีน เพิ่งได้บรรจุเป็นครูฝึกหัดในคณะเธอ ได้ยินมาว่าเธอเรียนเก่งมาก ฉันเห็นคะแนนเธอแล้วทึ่งสุดๆ ไปเลย ''

'' เอ่อ ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ฉันก็แค่บังเอิญอ่านหนังสือตรงกับที่อาจารย์ออกสอบพอดี... ''

'' เอาเป็นว่า ฉันชื่นชมเธอมากนะคุณเวนดี้ ดีใจจริงๆ ที่มีโอกาสได้สอนเธอ จริงๆ ฉันอยากจะคุยกับเธอต่อแต่ตอนนี้ฉันสายมากแล้ว ไปก่อนนะจ๊ะ เจอกันพรุ่งนี้เก้าโมง อย่ามาสายล่ะ ''

แล้วหล่อนก็ออกจากร้านไป ทิ้งไว้เพียงกลิ่นน้ำหอมจางๆ กับชื่อที่ติดอยู่บนริมฝีปากฉันเท่านั้น

ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งที่ฉันหวังว่าจะได้เจอเธออีกหลายๆ ครั้งจะกลายมาเป็นความจริงได้เร็วขนาดนี้ ไม่เสียแรงเลยที่เข้าโบสถ์ทุกวันอาทิตย์แล้วก็อ่านพระคัมภีร์เป็นงานอดิเรก