เดทแรก ..
เดทแรกของตัวเขาเอง
ชีวิตนี้เพิ่งจะเคยจีบคนที่ชอบสำเร็จ
ต้องทำอะไรบ้างยังไม่รู้เลย


ด้วยความที่เป็นมือใหม่หัดรัก คังดงโฮนั่งเสิร์ชทั้งคืนว่าเดทแรกควรทำอะไรบ้าง
มีวิธีอย่างไรที่จะทำให้คนที่เดทกับเรารู้สึกดี


นั่นแหละเป็นเหตุเป็นผลให้เขาตื่นสาย
ตื่นสายในวันที่มีเดทแรก ชิบหายแล้ว


นัดหนุ่มน้อยผู้เป็นรักแรกไว้เก้าโมงเช้าเสียด้วย
ถ้าไปไม่ทัน บอกได้คำเดียว ซวย ซวย ซวย


มือหนาหยิบเชิ้ตตัวโปรดมาสวมอย่างเร่งรีบ
ติดกระดุมแต่ละเม็ดด้วยความยากลำบาก
ที่เขาว่ายิ่งรีบยิ่งช้า ท่าจะจริง
เซตผมด้วยเจลพอเป็นพิธี แล้วหันไปสำรวจตัวเองหน้ากระจก


“ ก็ดูหล่อแล้วนี่หว่า “
ผู้ชายหุ่นหมีหันซ้ายหันหวา จับใบหน้าตัวเองไปมา ชื่นชมตัวเองอย่างอดไม่ได้


ใครจะรู้ว่าเขาจะตกหลุมรักเด็กข้างบ้านที่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ
โตมาด้วยกัน เล่นมาด้วยกัน กินนอนด้วยกันในบางครั้ง
ความรู้สึกเริ่มชัดขึ้นเมื่อตอนดงโฮอยู่ม.6
มันชัดมากเสียจนร่างหนาปฏิเสธความรู้สึกตัวเองไม่ได้อีกต่อไป
วาเลนไทน์ปีนั้นเขาตั้งใจจะเอาดอกกุหลาบไปให้ควานลิน
แต่กลับโดนตัดหน้าเพราะเพื่อนตัวดีของควานลินเสียก่อน
กุหลาบที่น่าสงสารถูกทิ้งลงถังขยะอย่างไม่ใยดี


แต่ถ้าคังดงโฮหันมาสักนิด
จะพบร่างบางเจ้าของแก้มยุ้ยที่ตัวเองชอบหนักหนา
กำลังหยิบเจ้าดอกกุหลาบดอกนั้นขึ้นมาแนบอก
พร้อมกับส่งรอยยิ้มที่แสนน่ารักให้เขาอยู่


แน่นอนว่าคังดงโฮไม่มีทางรู้เลย
ว่าขณะที่เขาแอบชอบควานลิน
ควานลินก็มีใจให้เขาเองเช่นกัน
เพียงแต่คนเป็นน้องไม่ได้พูดออกมาตรงๆเท่านั้น


และที่สำคัญ ควานลินแอบชอบดงโฮมานานมากแล้วด้วย
เจ้าหมีซื่อบื้อของเขาน่ะ ไม่รู้อะไรซะบ้างเลย


อ่อยแล้วอ่อยอีก ในที่สุดคนเป็นพี่ก็ตกหลุมพลางที่ร่างบางขุดไว้จนได้
และวันที่รอคอยก็มาถึง วันที่เจ้าหมีของควานลิน เอ่ยปากขอควานลินคบอย่างเปิดเผย
แน่นอนว่าไม่มีการปฏิเสธใดๆทั้งสิ้น ไม่มีการเล่นตัว
คำตอบที่เก็บไว้มานานถูกเอื้อนเอ่ยออกไป
รอยยิ้มดีใจปรากฏบนใบหน้าอวบของเจ้าหมีตัวโต
ยิ้มตาหยียังไม่พอ เข้ามาประชิดตัวพร้อมกอดควานลินให้จมหายไปกับอ้อมกอดนั้น


‘ เป็นแฟนกันต้องทำอะไรบ้าง พี่ไม่รู้เลย ‘
เสียงอู้อี้พูดอยู่ข้างหูคนตัวเล็กอย่างสับสน
การกระทำของคนเป็นทำควานลินยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้
‘ ก็พาผมไปเดท ทำอะไรก็ได้ที่ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน อ้อ ต้องมีแต่ผมคนเดียวด้วยนะ ‘
‘ ถ้าอย่างนั้น..ก็ได้เลย งั้นพรุ่งนี้ไปเดทกันนะ ‘
‘ อื้อ ไปสิครับ ‘
เมื่อควานลินพูดจบ แก้มใสๆก็ถูกขโมยจูบจากคนเป็นพี่ทันที
สีแดงระเรื่อขึ้นเป็นริ้วอยู่บนแก้มของควานลิน
แม้คังดงโฮจะไม่ใช่หนุ่มนักรัก แต่เรื่องฉวยโอกาสต้องยกให้เป็นที่หนึ่งเลย


ยังจำได้ดีตอนเด็กๆเวลาพ่อแม่ของเขาไปต่างจังหวัด
มักจะฝากควานลินไว้กับบ้านของดงโฮเสมอ
ควานลินน่ะชอบมาก ชอบที่จะได้อยู่กับดงโฮ
แต่เจ้าหมีนั่นชอบมายุ่งวุ่นวายอยู่กับแก้มของเขาทุกที
ขโมยจูบบ้างล่ะ ยืดแก้มเล่นบ้างล่ะ แล้วจะไม่ให้ควานลินตกหลุมรักได้ไง


รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาขยับขยายความสัมพันธ์เสียที


ร่างหนายืนเหนื่อยหอบอยู่หน้าร้านอาหารชื่อดัง
มือทั้งสองข้าวท้าวลงกับหัวเขาเพื่อพักเหนื่อย
สายไปสิบนาที สายในวันที่มีเดทแรกด้วย


เมื่อมองเข้าไปในร้านก็พบร่างบางนั่งหน้านิ่งคิ้วขมวดมองมาทางเขาอยู่
ชิบหาย บอกเลย ว่าชิบหาย


“ เดทแรกก็ยังมาช้า “
“ อย่างอนนะตัวเล็ก “
เดทแรกผ่านไปได้ด้วยดี แม้จะมีท่าทีเงอะงะอยู่บ้าง
แต่ดงโฮก็พยายามทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว
รอยยิ้มของคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในวันนี้เลย


“ รู้ไหมว่าวาเลนไทน์ตอนพี่อยู่ม.6พี่เคยจะเอาดอกกุหลาบไปให้เราด้วยนะ “
“ แล้วทำไมไม่ให้ล่ะ “
“ ก็เห็นตัวเล็กได้เยอะแล้ว “
“ ใช่ดอกกุหลาบที่มีโบว์สีแดงผูกไว้ดอกนี้ไหม “
เมื่อพูดจบควานลินหยิบรูปถ่ายที่พกไว้ในกระเป๋าสตางค์ยื่นให้คนเป็นพี่ดูพร้อมรอยยิ้มเล็กๆ


เด็กผู้ชายในชุดนักเรียน ถือดอกกุหลาบที่ผูกไว้ด้วยโบว์แดง ส่งยิ้มให้กล้องอย่างสดใส
“ พี่พลิกหลังรูปสิ “


ร่างหนาทำตามคำบอกอย่างว่าง่าย
เมื่อพลิกไปก็เจอประโยคหนึ่งที่ถูกเขียนไว้โดยร่างบาง
ประโยคที่ทำเอาผู้ชายหุ่นหมีอย่างดงโฮใจเต้นแรง
‘ แอบชอบพี่มาตั้งนานแล้วรู้ไหม ‘


ดงโฮเงยหน้าขึ้นมองเจ้าตัวเล็กของเขาอย่างอึ้งๆ


“ ใจร้าย ทิ้งดอกกุหลาบได้ยังไง “
“ ..... “
“ เตรียมมาให้ก็น่าจะเดินเอามาให้ป่ะ “
“ ก..ก็ไม่ตัวเล็กไม่ชอบ “
คนเด็กกว่าส่ายหน้าสองสามที ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูคนเป็นพี่เบาๆ
“ ชอบสิ ชอบมาตั้งแต่เด็กแล้วรู้ไหม “


“ ขอค้างไม่ได้เหรอ “
“ ไม่ได้ กลับบ้านเถอะ “
แม้จะไม่เคยมีประสบการณ์ในเรื่องอย่างว่า แต่คังดงโฮไม่อยากจะไว้ใจตัวเองเลยจริงๆ
เกรงว่าหากควานลินอยู่นานกว่านี้
เขาจะเผลอทำอะไรเกินเลย


ก็ไอ้ตัวเล็กนี่มันขี้ยั่วเป็นบ้า !


“ ขออาบน้ำนะ “
จู่ๆก็ถอดเสื้อเผยให้เห็นผิวกายขาวๆ แล้วยังส่งยิ้มน่ารักมาให้
ไม่ ยังไม่พอ สองเท้าเล็ก ๆนั้นขยับเข้ามาใกล้คนเป็นพี่เรื่อยๆ
ไล่ต้อนจนตอนนี้เป็นเขาที่ถูกต้อนจดชิดริมผนังห้อง
รู้ถึงไหนอายถึงนั่น ปล่อยให้เด็กรุกแรงขนาดนี้



“ จะทำอะไร “
“ จูบ .. ได้ป่ะ “
“ .... “
“ เป็นแฟนกันแล้วนะ “
“ พี่ .. จูบไม่เป็น “
“ ไม่เป็นเหมือนกัน แต่อยากลองง่ะ ฮื่อ “
บู้ปากเล็กๆ การกระทำของควานลินส่งผลต่อดงโฮเป็นอย่างมาก
แผ่นอกเปลือยเปล่าแนบชิดพร้อมบดเบียดลงมาอย่างจงใจ



“ ครั้งแรกของเรา .. มาเริ่มไปด้วยกันนะ “
ไม่มีคำพูดเอื้อนเอ่ยจากเด็กน้อยตรงหน้าเขา
แต่ได้รับอนุญาตจากร่างเล็กโดยการพยักหน้าตอบเบาๆเรียบร้อยแล้ว



ค่อยๆกดเรียวปากทาบลงกับเรียวปาก ดูดดึงความนุ่มหยุ่นเรื่อยๆไม่รู้เบื่อ
เรียนรู้กันและกันอยู่สักพัก ก่อนจะมีการรุกล้ำเข้าไปใสโพรงปากเล็ก
ลิ้นเล็กเกี่ยวกวัดกับคนเป็นพี่ คังดงโฮยอมเป็นผู้ตามอยู่สักพัก
ไม่นานก็กลับมาเป็นผู้นำภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว
จนเด็กน้อยตรงหน้าเริ่มส่งเสียงออกมาเพราะเริ่มหายใจไม่ทันเสียแล้ว



“ ชอบจัง “ ควานลินพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ
กลีบบางปากแดงเจ่อเพราะรสจูบที่ทั้งคู่เพิ่งจะหยุดลงไปได้ไม่นานมานี้
มือหนาเกลี่ยแก้มใสด้วยความรัก ก่อนจะกดจูบลงไปซ้ำๆหลายที
มันอดไม่ได้หรอก ไลควานลินน่าฟัดเป็นบ้า


“ แค่จูบเหรอ “
“ อยากได้อย่างอื่นด้วยเหรอ “
“ แบบนี้ไง “
“ เห้ย ! “
ร่างหน้าส่งเสียงร้องออกมาเพราะจู่ๆคนตัวเล็กก็ผลักเขาให้ล้มลงไปนอนราบอยู่บนเตียง
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ในท่าที่หวาดเสียวสุดๆ



“ จะปล้ำพี่เหรอ “
“ แล้วยอมให้ปล้ำมั้ย “
ไมพูดเปล่า แต่ควานลินกลับไล้ริมฝีปากบางกดจูบไปตามกรอบหน้าของพี่หมีของเขา


“ เดี๋ยวตัวเล็กเจ็บตัว “
“ ลองนะ .. ลองได้มั้ย “


ให้ตายเถอะ แววตาอ้อนวอนแบบนั้นควานลินไปเรียนมาจากไหน
แล้วอย่างนี้เขาจะห้ามเด็กนี่ได้ยังไง


ไม่รู้ว่าใครปล้ำใครกันแน่
รู้แต่ตอนนี้ เจ้าเด็กดื้อตัวเริ่มเรื่องนอนหอบอยู่ใต้ร่างคังดงโฮเสียแล้ว