เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
31 days challenge w/holinjqsr96_
DAY23 - Sunflower ( i miss u )
  • DAY23 - Sunflower ( i miss u )
    #jayxfictober
    Couple : dongho x kuanlin



    เคยได้ยินตำนานดอกทานตะวันไหม
    หากดอกทานตะวันเป็นสัญลักษณ์ของรักที่มั่นคง
    ไลควานลินก็เปรียบเสมือนดอกทานตะวัน
    ที่ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ไม่เคยหันมองผู้ใดนอกจากคังดงโฮ



    เหงา
    โดดเดี่ยว
    ท่ามกลางผู้คนมากหน้าหลายตาบนท้องถนนของเมืองหลวง กลับทำให้ร่างบางที่อยู่ในชุดโค้ทตัวหนาสีน้ำตาลยิ่งเหงาขึ้นไปอีก



    ไม่ชินสักที
    วันแล้ววันเล่าที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ อยู่อย่างไร้ซึ่งจุดหมายในชีวิต
    ตั้งแต่ไม่ได้เจอ คัง ดงโฮ ชีวิตของควานลินเปลี่ยนไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง



    ไม่มีฝ่ามืออุ่นๆคอยกุมมือบางในวันที่อากาศหนาว
    ไม่ได้อยู่ในอ้อมกอดที่อุ่นแสนอุ่นนั้นอีก



    นานแค่ไหนแล้วนะ
    นานจนควานลินเกือบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ



    “ ควานลิน วันนี้ไปฉลองกันไหม “
    “ ไม่ดีกว่าครับ พอดีมีนัดแล้ว “
    ร่างบางปฏิเสธรุ่นพี่ที่นับถือในที่ทำงานไป อยากไปน่ะก็อยากไปอยู่หรอก
    แต่เพราะควานลินมีนัดนี่นา นัดสำคัญที่พลาดไม่ได้เป็นอันขาด



    เพราะคังดงโฮกำลังรอเขาอยู่
    ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ควานลินยังคงให้ความสำคัญกับดงโฮเป็นอันดับหนึ่งมาตลอด



    ไลควานลินรักคังดงโฮมาก
    มากพอๆกับที่คังดงโฮรักไลควานลิน



    ‘ พี่รักลินนะ แต่งงานกัน ‘
    ‘ ฮึก แต่งก็ได้ “
    มือหนาคู่เดิมเกลี่ยน้ำตาที่ไหลเปื้อนหน้าแก้มใส จูบซับหยาดน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าอย่างแผ่วเบา


    เสียงนั้นยังคงดังก้องอยู่ในโสตประสาทของควานลิน



    แหวนเรียบไม่มีลวดลายแต่ด้านในกลับถูกสลักชื่อที่มีแต่เขาทั้งคู่รู้ความหมายของมัน
    ‘ L&K ‘
    แหวนวงนั้นถูกสวมเข้ากับนิ้วนางข้างซ้ายของควานลิน
    ‘ ชอบไหม ‘
    ‘ ลินชอบ ชอบที่สุดเลย ‘
    ไม่นานควานลินก็จมอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายตรงหน้า ชายที่เขารักมากที่สุด



    ‘ อยู่ด้วยกันไปตลอดเลยนะลิน โอเคไหม ‘
    ‘ แน่นอนอยู่แล้ว อยู่ด้วยกันนะ ‘
    แม้จะผ่านมานานมากแล้ว แต่ความรู้สึกตอนสวมแหวนครั้งนั้นไลควานลินไม่มีวันลืม
    มันมีความสุขจนล้นอก ดีใจจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่



    คิดถึงจัง
    พรุ่งนี้เจอกันนะครับพี่ดงโฮ




    สัญญาที่ผมเคยให้ไว้กับคุณ ผมไม่เคยลืมนะ
    แต่ทำไมคุณกลับลืมสัญญานั้นแล้วล่ะ
    ทำไมคุณถึงทิ้งผมไป ทำไมถึงปล่อยผมไว้คนเดียวแบบนี้



    ร่างบางกระชับเสื้อโค้ทตัวหนา ก้าวเท้าเข้ามายังสถานที่เงียบสงบแห่งหนึ่ง
    สถานที่ที่นัดเจอกับคังดงโฮคนรักของเขาตลอดช่วงปีสองปีมานี้
    ควานลินมั่นใจว่ามันเงียบสงบจนไม่มีคนมารบกวน แต่ก็ดีแล้ว เพราะพี่ดงโฮไม่ชอบเสียงดังเท่าไรนัก



    ร่างบางหยุดยืนที่หน้าหลุมศพที่อยู่บนเนินเล็กๆแห่งหนึ่ง
    ป้ายหินตรงหน้าสลักชื่อไว้ว่า
    DONGHO K.



    มือเรียวปัดใบไม้แห้งที่ตกลงมาปกคลุมป้ายหินออกจนเกลี้ยง แล้วจึงวางช่อดอกไม้เล็กๆลงบนป้ายหินแทน
    นี่แหละ นัดสำคัญของไลควานลิน



    “ ลินมาแล้ว มาตามนัดแล้วนะครับ “
    มือขวาขยับมากุมมือซ้ายเอาไว้สอดประสานกันไว้แน่น ทำทุกอย่างให้เหมือนกับตอนที่ดงโฮยังอยู่



    “ ลินคิดถึงพี่ คิดถึงพี่จริงๆนะ”
    “ สองปีแล้ว ลินยังลืมพี่ไม่ได้เลย “
    “ แน่ล่ะ ก็ลินไม่อยากลืมนี่ “
    สายลมเอื่อยไหลปะทะเข้ากับใบหน้าหวาน ใบไม้ปลิวไหวตามสายลมก่อนจะร่วงลงสู่พื้นดังเดิม



    เป็นแบบนี้เสมอ
    เหมือนเป็นสัญญาณจากคังดงโฮ
    เพื่อที่จะบอกให้ควานลินรู้ว่า ‘เขารับรู้การมาของร่างบาง’



    “ พี่ได้ยินลินใช่ไหม ฮึก “
    คิดว่าจะไม่ร้องไห้ แต่ทุกทีที่มายืนอยู่ตรงนี้ มันก็อดไม่ได้จริงๆ
    ความคิดถึงที่มีต่อคังดงโฮมันเพิ่มมากขึ้นทุกวัน ทำไมไม่ลดน้อยลงไปตามกาลเวลาเลยนะ



    “ ลินจะมานะ มาหาพี่ทุกปี “
    “ ฮึก พี่จำแหวนวงนี้ได้ไหม “
    ควานลินโชว์มือซ้ายมีแหวนวงงามสวมอยู่หน้าป้ายหินสลักชื่อ
    “ แหวนวงที่พี่ให้ลินไง ลินไม่เคยถอดเลยนะ “
    จะถอดได้ยังไง ในเมื่อความทรงจำระหว่างเรามันเยอะแยะขนาดนี้



    ถ้าจะให้ถอดแหวนวงนี้ออก
    แหวนวงที่คังดงโฮเป็นคนสวมให้กับมือ
    เมินซะเถอะ .. ไม่มีทาง



    “ ลินรักพี่เหมือนเดิมนะครับ “
    เรียวปากบางจูบลงกับป้ายหินสลักชื่อ ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วจนคนที่จากโลกนี้ไปแล้วยังรับรู้ได้



    “ ลินต้องไปแล้ว อาทิตย์หน้าลินจะมาใหม่นะครับ “
    “ รักนะครับพี่ดงโฮ “
    แผ่นหลังบางสั่นไหวเล็กน้อย มือบางปาดน้ำตาบนหน้าทิ้งไปอย่างลวกๆ
    นี่ถ้าพี่ดงโฮยังอยู่ก็คงจะดี ป่านนี้มือคู่นั้นคงคอยซับน้ำตาให้เขาเป็นแน่
    แต่ตอนนี้เหลือแค่เขา ไม่มีพี่ดงโฮอีกแล้ว ควานลินก็แค่ต้องทำใจ



    ‘ พี่ก็รักลิน ‘
    ประโยคบอกรักที่แว่วมาตามสายลม ประโยคที่ไลควานลินไม่มีวันได้ยิน ไม่มีวัน



    รักของผมที่มีให้พี่ก็คงเหมือนดอกทานตะวันที่ไม่เคยหันมองผู้อื่นนอกจากพระอาทิตย์
    มันจะมั่นคง ยั่งยืน และจะเป็นอย่างนี้เสมอ ผมสัญญา



Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in