ฉันใช้มนต์ทั้งร้อยบท บัญชาอำนาจที่เหนือกว่าสิ่งใดให้ได้ตัวเขามา
ความปรารถนาเดียวที่ฉันต้องการได้สนองตัณหาของตัวเองเเต่เพียงผู้เดียว
เเต่ทว่าในคืนนั้นเอง คืนเเห่งความลุ่มหลงในรสชาติของคนวัยหนุ่มสาว
รสชาติมันหอมหวาน เย้ายวน จนบางทีฉันเเทบจะหยุดคิดถึงมันไม่ได้
ท้ายที่สุดคนที่ถูกจองจำในความลุ่มหลงไม่ใช่เขาเลยเเม้เเต่น้อย
ฉันตกหลุมพรางที่ฉันสร้างมันขึ้นมา ฉันตกหลุมรัก ฉันโหยหามัน
นั่นคงเป็นราคาที่ฉันต้องจ่ายให้กับเวทมนต์...
ฉันมีอะไรกับชายเเปลกหน้ามานับไม่ถ้วน หากฉันถูกใจเขาเมื่อไหร่ ฉันก็จะล่อลวงพวกเขา
ไม่ว่าจะด้วยมนต์บทใด หรือต้องวางยา ให้พวกเขาตกหลุมพรางที่ฉันวางไว้ เมื่อยามเช้ามาถึง
ฉันจะตื่นก่อนพวกเขาเสมอ เก็บข้าวของ เก็บลิปสติกเเละน้ำหอมที่ใช้เป็นประจำเข้ากระเป๋า
ก่อนที่พวกเขาจะตื่นมาฉันก็หายไปก่อนเสียเเล้ว เเต่สำหรับชายคนล่าสุดเเละอาจเป็นคนสุดท้ายที่ฉันได้เจอ
ฉันเจอเขาครั้งเเรกตอนสมัครงาน เขาดูดีเเละเข้าถึงง่าย ใครๆก็พูดกันเช่นนั้นเเละฉันตัดสินใจที่จะลงเอยกับตัวเขาให้ได้ ฉันมุ่งตรงกลับบ้านอย่างเช่นเคย หยิบน้ำหอมมาร่ายมนต์สักสองสามที หยิบลิปสติกมาปรุงกลิ่นเเละใส่ยาเเห่งความลุ่มหลง หล่อหลอมเป็นลิปสติกเเท่งใหม่
ฉันตัดสินใจคุยกับเขาเเละเริ่มที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ด้วยกัน เขาตกอยู่ภายใต้อำนาจของฉัน
เขาหลงในร่างกายของฉัน จนท้ายที่สุดเราทั้งคู่ก็ลงเอยกันในห้องพักชั่วคราวเหมือนที่ฉันทำกับคนอื่นๆ
เเต่เขาไม่เหมือนชายใดที่ฉันเคยได้พานพบ
ฉันไม่เคยรู้สึกถึงความรักจากชายผู้ใด
ฉันไม่เคยรู้สึกถึงความอ่อนโยนจากใครอื่นๆ
ฉันไม่เคยได้เจอชายใดที่ไม่ได้หวังเเค่ร่างกายของฉัน
ฉัน….อาจจะ…ตกหลุมรัก
เวทมนต์นั้นคงอยากจะให้ฉันได้รู้จักกับการรักใครสักคน เเละไม่ปล่อยเปลือยให้ตนเองต้องตกเป็นของใครเเค่คืนเดียว ฉันอยากจะเป็นของเค้าตลอดไป เเต่ฉันพรากชายหนุ่มมานับไม่ถ้วน มันคงถึงคราวของฉันบ้างเเล้วล่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in