***สำหรับคนที่งงหรือไม่เข้าใจเกี่ยวกับเกมนะคะ ลองอ่านนี่ดูก่อนก็ได้ค่ะ
ข้อมูลตัวเกม > http://longtunman.com/4992
Item ในเกม > https://raccoongamez.com/2017/11/01/items-pubg-know/
อาวุธ > https://gameguideth.com/topic/614

2

ครับ

หลังจากนั้นนาย Zkdlin ก็มาขายขนมจีบเซฮุนแทบทุกวัน ใช่ แทบทุกวัน!ไม่คิดจะให้เขาได้พักหายใจหายคอเลย แล้วถามว่าหวั่นไหวไหม บอกเลยว่าไม่!ไม่หวั่นไหวก็บ้าแล้ว ขนาดน้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อนนับประสาอะไรกับใจดวงน้อยๆของโอเซฮุนที่ถูกอีกฝ่ายเข้ามากวนตลอด 1 เดือนที่ผ่าน

พอหวั่นไหวก็กลายเป็นว่าเขาเริ่มติดอีกฝ่ายไปเสียได้เหมือนว่าเขาชินกับการที่มีอีกฝ่ายคอยหยอดขนมครกขายขนมจีบในทุกๆวันพอวันไหนอีกฝ่ายหายไปหรือมาช้า เขามักจะกระวนกระวายโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวจนกระทั่งมีแฟนคลับทักมาในช่องแชทนั่นแหละเขาถึงได้รู้ตัวว่าตัวเองเป็นได้มากขนาดนี้ซึ่งมันไม่ควรเกิดขึ้นเลย กับคนที่แม้แต่ชื่อก็ยังไม่รู้จักยกเว้นทางนั้นที่รู้จักชื่อเขา แถมยังรู้หน้าค่าตาเขาเป็นอย่างดีอีกต่างหากไม่ยุติธรรมเลยสักนิด แล้ววันนี้ไปไหนอีกก็ไม่รู้เด็กหนุ่มนั่งรอให้อีกฝ่ายมาสตรีมสไนป์เกือบ 3 ชั่วโมงแล้ว อีกไม่กี่นาทีเขาก็ต้องเข้าห้องซ้อมแล้วแต่หมอนั่นก็ยังไม่มา หงุดหงิด!

เห้อ… บางทีก็คิดว่าตัวเองชักจะเป็นเอามากแล้วจริงๆเขาควรไปเตรียมตัวเตรียมสติเข้าห้องซ้อมได้แล้วอีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะเริ่มแข่งโปรลีกแล้ว เขาควรมีสมาธิให้มากกว่านี้ส่วนหมอนั่นอาจจะมีธุระล่ะมั้ง เดี๋ยวก็คงมาเองแหละ นี่ไม่ได้น้อยใจนะ ไม่ได้งอนด้วย

แต่ถ้ามาเมื่อไร พ่อจะเมินให้ดูเลยหึ!

“ดูอารมณ์ไม่ค่อยดีนะเป็นไรหรือเปล่า” เป็นแบคฮยอนที่ถามขึ้นชายหนุ่มสังเกตอาการของลูกพี่ลูกน้องมาสักพักแล้ว เซฮุนเป็นคนเก็บอาการเก่งก็จริงแต่กับคนที่อยู่ด้วยกันมานานมีหรือจะดูไม่ออก ไอ้คิ้วเรียวที่ขมวดน้อยๆไม่พูดไม่จา ทำหน้านิ่งเหมือนตั้งใจโฟกัสเกม แต่ความจริงแล้วกำลังหงุดหงิด

เซฮุนกด mute ไมโครโฟนเพื่อไม่ให้เสียงลอดไปในสตรีมก่อนจะถอนหายใจออกมา แบคฮยอนซึ่งเห็นคนเป็นน้องแสดงอาการแบบนั้นก็ mute ไมโครโฟนเช่นกัน ก่อนจะหันมาคุยกับน้องดีๆ

“เป็นอะไร”

“ไม่รู้”

“เอ๊าถ้ามึงไม่รู้แล้วกูจะช่วยมึงได้ไหมล่ะ อีกไม่กี่นาทีก็ต้องซ้อมแล้ววันนี้มึงเป็นคนสั่งการนะ ถ้ามึงไม่มีสมาธิแบบนี้วันนี้ไม่เข้าใจแผนการกันพอดียิ่งวันนี้เราต้องซ้อมแผนใหม่ด้วย” ถ้าวันนี้ซ้อมแผนเดิมแบคฮยอนก็ไม่กังวลหรอกแต่นี่เป็นแผนใหม่ที่เซฮุนบอกว่าน่าจะเวิร์คซึ่งจากที่ฟังน้องมันพูดคร่าวๆแผนมันก็เข้าท่าดีเลยทีเดียว ยิ่งซ้อมเร็วยิ่งดี“ไม่สบายใจอะไรก็บอกมาเถอะ กูพี่มึง ช่วยได้มากได้น้อยกูก็จะช่วย”

“พี่สัญญาก่อนว่าจะไม่ล้อผม”เด็กหนุ่มลังเลอยู่ครู่หนึ่ง พอแบคฮยอนพยักหน้าตกลงเขาจึงพูดไป“คือ… วันนี้หมอนั่นไม่มาอะ”

“เดี๋ยวนะที่หงุดหงิดนี่คือเพราะแฟนไม่มา?”

“ไม่ใช่แฟน!!!”

“แหมเสียงดังเชียว โอ๊ะๆ หน้าแดงด้วย”

“ไหนบอกจะไม่ล้อไง!”

“ก็มันน่าล้อไหมล่ะไอ้เราก็นึกว่าเครียดเรื่องเรียนอะไรแบบนี้” แบคฮยอนส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มขำเมื่อเห็นคนน้องยู่ปากเพราะโดนเขาล้อ“ชอบหมอนั่นแล้วหรือไง”

“...”

ความเงียบที่มาพร้อมกับริ้วสีแดงพาดบนแก้มเนียนลามไปจนถึงหูก็เป็นคำตอบให้แบคฮยอนได้แล้ว

“โอเคกูรู้คำตอบละ”

“มันดูง่ายขนาดนั้นเลยหรอพี่”เซฮุนเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ

“หน้ามึงแดงขนาดนี้”

“ผมไม่อยากเป็นแบบนี้ตั้งแต่มีหมอนั่นเข้ามาในชีวิตผมก็เป็นแบบนี้ตลอด รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย”

“...”

“ผมไม่ควรเป็นแบบนี้กับคนที่ไม่เคยเห็นหน้ากันแม้แต่ชื่อหมอนั่นผมก็ไม่รู้ มีแต่หมอนั่นที่รู้จักผมอะแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรวะพี่” เซฮุนเอ่ยถามเสียงแผ่วเขายังเป็นมือใหม่สำหรับเรื่องแบบนี้ มีคนมาจีบเขามากมายเขาไม่เคยเล่นด้วยสักครั้งแต่กับคนๆนี้เขากลับค่อยๆปล่อยให้อีกฝ่ายเข้ามาเดินเล่นในใจจนตอนนี้เขาไม่อยากให้ไปไหนแล้ว

“มึงนี่นะเก่งแต่เรื่องเกมกับเรื่องเรียนจริงๆ” แบคฮยอนระบายยิ้มมือเรียวยีผมเซฮุนอย่างเอ็นดู ก่อนจะเอ่ยตอบคำถามซึ่งไม่แน่ใจว่าน้องมันต้องการคำตอบหรือเปล่า“มันคือความรัก”

“ค..ความรักเลยหรอพี่แต่มันแค่เดือนเดียวเองนะ”

“ขึ้นชื่อว่าความรักอะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้นตอนนี้มึงสองคนอาจจะอยู่ในขั้นชอบพอกันแต่สุดท้ายแล้วความชอบมันก็เปลี่ยนไปเป็นความรักอยู่ดีใช่มั้ยล่ะ”

“ผมไม่อยากจะเชื่อเลย”

“แต่มันก็เกิดขึ้นไปแล้ว”

“...”

“ทำใจเถอะน้องรักเรื่องความรักความชอบยังมีอะไรให้มึงเรียนรู้อีกเยอะ” แบคฮยอนตบบ่าน้องเพื่อให้กำลังใจมองไปยังจอคอมพ์ก็เห็นว่าสมาชิกของทีมอีกสองนั้นได้มาแล้ว “ไปๆซ้อมพวกมันมาละ”  

เซฮุนพยักหน้าเข้าใจก่อนจะหันมาที่หน้าจอมคอมพ์ของตัวเองเมื่อแบคฮยอนหันกลับไปยังจอคอมพ์ของตัวเองแล้วร่างบางพ่นลมหายใจออกมาพยายามทำจิตใจให้สบายและมีสมาธิกับการซ้อมในวันนี้ให้มากที่สุดไม่กี่นาทีหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงรุ่นพี่ทั้งสองทักพอดี

[ฮัลโหลลลลลล]<< ชานยอล

[แหกปากทำเชี่ยไรสัสชาน]<< คยองซู

[โหดตลอดดดกูก็ทักทายปกติปะ] << ชานยอล

[แต่กูรำคาญ]<< คยองซู

“พอๆมึงสองตัวเลิกตีกัน” แบคฮยอนห้ามทัพสมาชิกของทีมทั้งสองที่กำลังจะเริ่มสงครามฝีปากกันไม่ใช่อะไร ถ้าสองคนนี้ตีกันวันนี้ไม่ได้ซ้อมแน่ “วันนี้ซ้อมห้องไหน”

[ห้อง SMScrim ส่งรหัสไปในแชทแล้ว] << คยองซู

“โอเค”<< แบคฮยอน

[ฮัลโหลเซฮุน อยู่ปะวะ] << ชานยอล

“อยู่ครับ”<< เซฮุน

[เป็นไรวะเงียบๆ] << ชานยอล

“มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะครับ”<< เซฮุน

[เห้ยมีเรื่องไม่สบายใจหรอวะ ปรึกษาพี่ได้นะเว้ย ไม่ต้้องเกรงใจ]  <<ชานยอล

“ไม่เป็นไรครับพี่ชาน”<< เซฮุน

[น้องมันน่าจะหมายถึงไม่ต้องเสือก]<< คยองซู

[สัส] << ชานยอล

แล้วเสียงหัวเราะของคนในทีมรวมไปถึงคอมเม้นต์ห้องแชทในสตรีมของทุกคนที่ต่างพากันขำก็ตามมาเมื่อชานยอลถูกคยองซูหลอกด่า

“พวกมึงนี่ก็ตีกันจังกูนึกว่าผัวเมียตีกันแล้วเนี่ย” << แบคฮยอน

[เป็นก็เหี้ยละไปซ้อมๆ ห้องมาแล้ว] << คยองซู

โชคดีเซฮุนกลับมามีสมาธิมากพอจะทำให้การซ้อมแผนใหม่ในวันนี้ผ่านไปด้วยดีแม้จะมีตะกุกตะกักบ้างตามประสาการเริ่มต้นอะไรใหม่แต่ก็ถือว่าเป็นแผนที่ดีเลยดีเดียวถ้านับเวลาตั้งแต่วันนี้ไปจนถึงวันเริ่มแข่งโปรลีกก็ถือว่ามีเวลาพอให้ซ้อมแผนให้เข้าใจกันได้มากกว่านี้

หลังจากซ้อมเสร็จเซฮุนก็บอกลารุ่นพี่ทั้งสองก่อนจะนั่งขอบคุณซับกับอ่านคอมเม้นต์อยู่สักครู่ก็ปิดสตรีมไปพี่แบคฮยอนก็ปิดคอมพ์ไปตั้งแต่ซ้อมเสร็จ เห็นบ่นว่าง่วง ตอนนี้คงอาบน้ำนอนไปแล้วส่วนเซฮุนตอนนี้ยังนอนไม่หลับเขายังคงนั่งเล่นเกมอยู่ความรู้สึกลึกๆคือเขาคิดว่าสตรีมสไนป์คนโปรดของเขาจะมา

ซึ่งมันก็เป็นเรื่องจริงรายชื่อบ่งบอกผู้น็อกเอาท์และผู้ฆ่าที่อยู่ด้านขวามือปรากฏชื่อแอคเคาท์ของสตรีมสไนป์คนโปรดของโอเซฮุน

Zkdlin นายหายไปไหนมา?

“ไง”ใครอีกคนที่ทำโอเซฮุนว้าวุ่นมาตลอดหลายชั่วโมงที่ผ่านมาเอ่ยทักตามด้วยภาพของตัวละครที่เขาคุ้นเคยโบกมือมาให้จากในเกม

“...” เซฮุนแกล้งเงียบทั้งที่ตอนนี้หัวใจเขามันกระโดดโลดเต้นจนแทบจะกระเด็นออกมาจากร่างกายอยู่แล้วตัวละครของเขาเล็งปืนไปยังอีกฝ่ายอย่างไม่กลัวว่าจะโดนยิงเหมือนที่ผ่านๆมา

“เป็นอะไรครับทำไมเงียบ”

“...”

“เซฮุนเซฮุนครับ”

“นายหายไปไหนมา”สุดท้ายก็เป็นเซฮุนเองที่ทนไม่ไหวเลยเอ่ยถามสิ่งที่สงสัยมาตลอดหลายชั่วโมง

“อ่อพอดีมีธุระนิดหน่อยน่ะครับ”

“ทำไปไหนไม่บอกเราอะ”

“ผมเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญน่ะครับ”จงอินตอบกลับด้วยน้ำเสียงสบายๆแต่หารู้ไม่ว่านั่นไปสะกิดต่อมความน้อยใจของเซฮุนเข้าอย่างจังเขาไม่ได้ต้องการคำตอบแบบนี้

“อ๋อไม่ใช่เรื่องสำคัญสินะ โอเค งั้นทีหลังก็ไม่ต้องเข้ามาเล่นกับเราแล้วนะ” เซฮุนกดยิงอีกฝ่ายด้วยอารมณ์ใจปนหงุดหงิด จนเลือดเหลือไม่ถึงสิบถ้าทางนั้นบอกช้าอีกนิดคงตายไปแล้ว

“เห้ยเดี๋ยว!เซฮุนอย่าพึ่งยิง”

“จะยิงยิงให้ตายไปเลย แล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกับเราอีก ไอ้คนบ้า!”

“เซฮุนใจเย็นๆก่อนเป็นอะไรครับ บอกผมได้ไหม ตอนนี้ผมงงไปหมดแล้ว” จงอินพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบไม่รู้เซฮุนไปโกรธอะไรมา ถึงได้อารมณ์ไม่ดีแบบนี้

“นายรู้ตัวบ้างไหมว่าวันนี้เราว้าวุ่นไปหมดนายไม่มาเล่นกับเรา เรารอนายตั้งหลายชั่วโมงแต่นายก็ไม่มา” เซฮุนเริ่มระบายสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจออกมาน้ำเสียงสั่นๆนั่นบ่งบอกได้ดีว่าตัวเองกำลังพยายามแค่ไหนที่จะไม่ร้องไห้ให้คนที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ได้ยิน“เราพยายามคิดแล้วว่านายอาจจะติดธุระ แต่มันก็อดน้อยใจไม่ได้ที่นายไม่บอกเราสักนิด ครั้งก่อนๆก็เหมือนกัน”

“...”

“นายรู้จักเราแต่เราไม่รู้จักนายเลยสักนิด นายเป็นใครเราไม่เคยเห็นหน้าแม้แต่ชื่อนายเราก็ไม่รู้ รู้แค่ว่านายคือสตรีมสไนป์ที่ชื่อ Zkdlin คนที่มาทำให้เราไม่เป็นตัวของตัวเอง”

“...”

“นายมันบ้าทำไมเราต้องมาน้อยใจคนอย่างนายด้วยวะ”

คิมจงอินควรทำตัวยังไงดีตอนแรกก็ตกใจแต่ตอนนี้กลับดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่เมื่อกี้เซฮุนบอกว่าน้อยใจผมใช่ไหม มันเหมือนผมกำลังฝันอยู่เลยแต่พอลองหยิกแขนตัวเองดูมันก็รู้สึกเจ็บ แบบนี้ก็แสดงว่าเซฮุนก็ชอบผมเหมือนกันใช่ไหมโอ้ย ผมดีใจจะแย่แล้ว ในที่สุดสิ่งที่ทำมาหลายเดือนก็เป็นผลแต่ก่อนที่เซฮุนจะโกรธไปมากกว่านี้ผมควรอธิบายให้เซฮุนเข้าใจก่อน

“เซฮุนฟังผมก่อนนะ”

“ไม่ฟังไปไหนก็ไปเลยไป”

“โธ่คนดีฟังผมนะครับ คือวันนี้ผมต้องกลับไปกินข้าวกับที่บ้านผมไม่ได้กลับไปเป็นเดือนแล้ว พ่อแม่ก็บ่นหาว่าผมติดสาว แต่ผมไม่ได้ติดสาวซะหน่อย ผมติดเซฮุนต่างหาก”ระหว่างอธิบายไปขายขนมครกซะหน่อย เผื่อจะทำให้คนน่ารักอารมณ์ดี“แล้วก็ที่ผมไม่ได้บอกเพราะว่าโทรศัพท์ผมตกแตกน่ะครับผมขอโทษที่บอกว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญ ผมไม่คิดว่าเซฮุนจะน้อยใจ ผมผิดเองครับ”

“...” พอได้ฟังคำอธิบายก็รเหมือนจะหาเสียงตัวเองไม่เจอเสียดื้อๆจากที่โวยวายไปเมื่อครู่กลายเป็นว่าตอนนี้เซฮุนทั้งรู้สึกอายแล้วก็รู้สึกผิดในเวลาเดียวกันเขาอายที่เมื่อกี้เผลอระบายความรู้สึกในใจไปเสียเกือบหมด ไหนจะทำตัวงี่เง่าทั้งที่เราไ่ด้เป็นอะไรกันอีกทั้งๆที่อีกฝ่ายแค่ไปกินข้าวกับที่บ้านมาเอง

“เซฮุนครับ”

“อะ..อะไร”

“ผมขอโทษหายโกรธผมนะ”

“เรา..หายโกรธก็ได้” น้ำเสียงออดอ้อนของอีกฝ่ายทำเอาเด็กหนุ่มอ่อนใจสุดท้ายโอเซฮุนก็แพ้ผู้ชายคนนี้อีกตามเคย

“ต่อไปนี้ผมสัญญาว่าผมจะบอกเซฮุนทุกอย่างเลย รวมทั้งชื่อผมด้วย” ทางจงอินเว้นจังหวะไปเล็กน้อยแล้วจึงพูดต่อ “ผมชื่อจงอินครับ คิมจงอิน”

และนั่นก็เป็นครั้งแรกที่เซฮุนได้รู้จักชื่อสตรีมสไนป์คนโปรดคนนี้คนที่ทำให้เขาใจสั่นทุกครั้งที่ลงเล่นด้วยกัน แม้จะมาในฐานะศัตรูในเกมแต่นั่นกลับทำให้เซฮุนอยากตามล่าอีกฝ่ายทุกครั้งไป ‘คิมจงอิน’ ชื่อนี้กำลังถูกบันทึกลงในหัวใจของเซฮุนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“เซฮุนครับ”จงอินเรียกเขาอีกครั้ง

“อะ..อือ”

“วงสุดท้ายแล้ว…”เซฮุนมองไปยังหน้าจอคอมพ์ที่ยังปรากฏตัวละครสองตัวยืนประจันหน้ากันอยู่ตัวละครของเซฮุนยังคงมีเลือดเต็มหลอด ส่วนของจงอินนั้นเหลือไม่ถึงสิบและก็เป็นอย่างที่จงอินว่า ตอนนี้วงเฟสสุดท้ายกำลังจะบีบแล้ว “แต่ผมยังอยากคุยกับเซฮุนอยู่เลย”

“ก็เล่นต่ออีกสิตอนนี้เราก็ยังไม่ง่วง” เซฮุนอยากจะลงโทษร่างกายกับหัวใจของตัวเองเหลือเกินเสียงก็สั่น ใจก็เต้นแรง

“ผมหมายถึงอยากคุยกับเซฮุนในเวลาอื่นนอกจากตอนที่เราเล่นเกมด้วยกัน” จงอินทิ้งช่วงไปนิดนึงพอรู้ว่าเซฮุนกำลังตั้งใจฟังอยู่เขาจึงพูดต่อ “เซฮุนยังอยากรู้เรื่องของผมอยู่หรือเปล่าครับ…?”

“นี่นายกำลังจะขอช่องทางติดต่อเราหรอ”

“แล้วถ้าใช่เซฮุนจะให้ผมหรือเปล่าล่ะ”

“อือให้ก็ได้ แต่มีข้อแลกเปลี่ยน”

“ข้อแลกเปลี่ยน?”

“ใช่”

“ว่ามาเลยครับ”จงอินไม่รู้หรอกว่าเซฮุนต้องการอะไรแต่ไม่ว่าเซฮุนจะต้องการอะไรเขาก็ให้ได้ทั้งนั้นแหละ ก็หลงไปแล้วนี่ จงอินจะทำไงได้ขนาดหัวใจเขายังให้ไปแล้ว

“ให้เรายิงนายเดี๋ยวนี้เลย”

“หึๆนึกว่าอยากได้ของอะไรพวกนี้เสียอีก ที่แท้ก็เรื่องนี้นี่เองผมเคยบอกเซฮุนแล้วไงครับ ว่าจะมายืนให้ยิงเฉยๆ” อีกไม่ถึงสามสิบวินาทีวงก็จะบีบถึงจุดกึ่งกลางซึ่งจงอินก็ไม่เสียเวลา ตัวละครของจงอินไม่ได้ยืนให้เซฮุนยิงอย่างที่บอกไว้แต่กลับทำสิ่งที่น่าทึ่งกว่านั้นคือการที่ตัวละของจงอินเดินไปใกล้ๆจากนั้นก็นั่งลงต่อหน้าตัวละครของเซฮุน ราวกับว่าเขายอมให้เซฮุนจริงๆ “ยิงผมสิครับทูนหัว”

ถามว่าอาการเซฮุนตอนนี้เป็นยังไง บอกเลยครับว่าหน้าร้อนหน้าร้อนที่ไม่ใช่ฤดู ฮือ ใครก็ได้ช่วยเซฮุนด้วยตอนนี้แก้มเขาร้อนจนแทบจะระเบิดอยู่แล้ว เขินไปหมดเลย

“ทูนหัวอะไรเล่าคนบ้า!”

“ก็ทูนหัวของผมไงครับ”

“ฮือ จงอินพอแล้ว เราเขินจะตายอยู่แล้ว” นิสัยไม่ดีเลยคิมจงอิน

“หึๆโอเคครับๆ ไม่แกล้งแล้ว ยิงผมได้แล้วครับ เดี๋ยวได้ตายวงก่อนได้ยิงผมนะ” จงอินว่ายิ้มๆ ตอนนี้เขามีความสุขจริงๆ เหมือนว่าเขาฝันอย่างไรอย่างนั้นจากที่คิดว่าตัวเองแค่ประทับใจฝีมือการเล่นของเซฮุนเฉยๆกลับกลายเป็นว่าเขาเริ่มหลงความน่ารักของเซฮุน จนตอนนี้เขาชอบเซฮุนเข้าแล้วจริงๆและยังชอบมากๆเสียด้วย บอกเลยว่าเขาไม่มีทางปล่อยให้เซฮุนหลุดมือไปแน่นอน

“ก็เพราะจงอินนั่นแหละที่มัวแต่แกล้งเราอะ”เซฮุนบ่นพร้อมกับบังคับให้ตัวละครให้หยิบปืน M416 ที่เขาถนัดเล่นขึ้นมาก็จะเล็งโฮโลสโคปไปยังตัวละครที่นั่งอยู่ด้านหน้าจากนั้นจึงกดยิงจนกระสุนหมดแม็ก และหน้าจอก็ปรากฏข้อความว่าเซฮุนเป็นวินเนอร์ผู้ได้กินไก่ในมื้อดึกนี้

และก็ยังเป็นครั้งแรกที่

OOHSEHUN killed Zkdlin….

“ได้กินไก่สักทีนะครับเซฮุน”จงอินแกล้งหยอกคนที่พึ่งได้เป็นวินเนอร์โดยการฆ่าเขาได้เป็นครั้งแรก

“ก็เพราะใครกันล่ะที่เอาแต่ตามฆ่าอะ”แค่ได้ยินน้ำเสียงเง้างอนจงอินก็พอจะจินตนาการได้เลยว่าอีกฝ่ายจะต้องทำหน้าแบบไหนคงจะย่นจมูกแล้วก็บึนปากเล็กน่าจูบนั้นขึ้นแน่นอน แค่คิดหมั่นเขี้ยวแล้ว

“หลังจากนี้จะไม่ตามฆ่าแล้วครับ”

“ดีมาก”

“อย่าลืมข้อแลกเปลี่ยนของเราน่ะครับ”จงอินไม่ลืมที่จะทวงถามสิ่งที่เราคุยกันไว้ก่อนหน้านี้

“เราไม่ลืมหรอกน่า”

เพราะหลังจากจบเกมเซฮุนก็ได้พิมพ์ไอดีคาทกส่งไปให้อีกฝ่ายในโปรแกรมสตรีมแชทเสียงและข้อความที่เป็นช่องทางติดต่อเดียวของเราทั้งสองในก่อนหน้านี้ซึ่งโปรแกรมนี้มันจะคุยกันได้แค่ตอนที่เราเปิดคอมพ์เพื่อสตรีมเท่านั้นและมันไม่พอสำหรับความต้องการของจงอินที่่ไม่อยากคุยกับเซฮุนแค่เฉพาะตอนเล่นเกม

ถ้าถามว่าทำไมไม่ขอตั้งแต่แรกก็คงเป็นเพราะตอนนั้นเขายังสามารถมาเล่นกับเซฮุนได้ทุกวันแต่พอวันนี้เซฮุนหงุดหงิดเรื่องที่เขาไม่ได้บอกว่าไปทำอะไรที่ไหนเขาก็คิดว่าเราสองคนควรมีช่องทางอื่นที่สามารถติดต่อกันได้นอกจากเวลาเล่นเกมอีกอย่างช่วงนี้ที่คาเฟ่เองก็เริ่มมีงานล้นมือพนักงานก็มีแค่ไม่กี่คนเลยต้องทำงานหนักหน่อยพอกลับบ้านมาบางทีก็หลับจนลืมเวลาที่ต้องมาสตรีมสไนป์เซฮุน  และตอนนี้เขาก็กำลังคิดจะต่อเติมร้านอีกสักหน่อยคงจะยุ่งๆและอาจจะมาสตรีมสไนป์เซฮุนช้า ถ้ามีช่องทางติดต่อนอกจากโปรแกรมสตรีมแชทเสียงเขาจะได้บอกเซฮุนได้และเซฮุนเองก็ไม่ต้องหงุดหงิดเขาแบบวันนี้

จงอินเปิดโปรแกรมติดต่อเดียวของเราตอนนี้จากนั้นก็คลิกไปยังกล่องข้อความของเซฮุนที่ส่งมาก่อนจะปรากฏข้อความเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษจำนวนสิบตัว

‘sehunnie94’

ดูสิครับ น่ารักแม้กระทั่งไอดีคาทก ใช่ครับ ผมอวย ฮ่าๆๆ

จากนั้นชายหนุ่มก็รอช้าที่จะเพิ่มอีกคนเป็นเพื่อนหน้าต่างแชทสีเหลืองเด้งขึ้นมาเมื่อจงอินกดคลิกที่ตัวไอคอนของแอพพลิเคชั่นบนคอมพ์มือเรียวจัดการกรอกตัวอักษรตามที่เซฮุนส่งมาก่อนจะกดเพิ่มเพื่อนและมันก็เด้งไปที่โทรศัพท์ของเซฮุนทันที

KiM.J added you by ID และ Sehunnie<3 accepted KiM.J

“น่ารักแม้กระทั่งชื่อคาทกเลยนะครับ”

“น..น่ารักอะไรเล่าเพ้อเจ้อ”

“ก็น่ารักจริงๆนี่ครับ”

“พอเลยไปนอนได้แล้ว เราง่วงแล้ว”

“หึๆโอเคครับ เอาไว้ผมซื้อโทรศัพท์ใหม่แล้วจะทักไปนะ”

“อื้อเราจะรอ”

“ถ้าอย่างนั้นก็หลับฝันดีครับเซฮุน”

“หลับฝันดีเช่นกันนะจงอิน”

“ครับทูนหัว”

“จงอิน!”

“ฮ่าๆๆ”

คอมเม้นหรือหวีดฟิคได้ที่ >> #ชวนน้องไปโดดร่ม

@yeahJMT

Thank you kaa