"พระเจ้า...ผมอยาก แต่พรุ่งนี้คุณมีถ่ายแบบไม่ใช่เหรอ?"

  

รอรี่คลอเคลีย จูบอีกฝ่ายอย่างมันเขี้ยวก่อนทิ้งรอยสีเข้มเอาไว้ — เอลี่ครางอือในลำคอ ถ้ารอยจะเยอะขนาดนี้มันต่างจากใส่กุญแจมือเขาตรงไหนกัน รู้ทั้งรู้ว่าพรุ่งนี้เขามีถ่ายแบบเนี่ยนะ!


"โทษที อดไม่ได้น่ะ"


"อือ อ๊ะ..ม...ไม่เป็นไร อ๊า!" เอลี่โอบคออีกฝ่ายเอาไว้ ตอนที่ถูกแทรกเข้ามาอย่างไม่มีคำบอกกล่าว มีเจลหล่อลื่นนิดหน่อยแต่ไม่มีถุงยาง ให้ตายสิ ใหญ่ชะมัด! ชายหนุ่มขยับขาออกกว้างจนดึงโซ่ที่ล่ามไว้ดังแกร๊ง ๆ โอ้ ให้ตาย เขาชอบความรู้สึกตอนตัวเองได้เป็นทาสรอรี่ยังไงไม่รู้


"แน่น"


"แหงสิ! ก็นายใหญ่จะตา- อ๊ะ อ๊า ขยับอีกรอรี่ อื้ออ ตรงนั้น"


รอรี่หัวเราะในลำคอ พูดมากจนน่าจับจูบอีกแล้ว ชายหนุ่มดึงขาอีกฝ่ายเข้ามาเกี่ยวเอวเอาไว้เพื่อให้ตัวเองได้เข้าไปลึกขึ้น เขาคว้าข้อมือทั้งสองของเอลี่ไว้ รวบมันขึ้นเหนือศีรษะอีกฝ่ายด้วยมือเดียว กะจะทำให้มันเร็ว ๆ แรง ๆ ให้เสร็จทีเดียวไปเลย — ไม่งั้นเขาต้องทนอยากรังแกไม่ไหวจนต้องแคนเซิลงานของเอลี่พรุ่งนี้แน่ ๆ


"ใจเย็นน่า เอลี่...ฉันรู้ทุกจุดที่นายชอบนั่นล่ะ"
"แล้วก็ไม่ปล่อยให้นายพูดว่า 'เบาเกินไป' หรอกนะ รู้ไหม?"


"อ๊ะ อื้ออออ รอรี่ รอรี่! ได้โปรด.."


"เอเลนอร์เด็กดีของฉัน" รอรี่ลูบแก้มแดงก่ำของอีกฝ่ายแผ่วเบา "นายน่ารักที่สุดเลย"



รู้จักประโยคที่ว่า The quiet ones is are the kinkiest ไหม?

นั่นล่ะ รอรี่ วิลเลี่ยมส์