จริงๆ ก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มเขียนจากตรงไหนก่อนดี

ยอมรับว่า การที่จะต้องมานั่งพิมพ์อะไรยาวๆที่ ไม่ใช่การทำรายงานส่งอาจารย์
ถือเป็นอะไรที่ค่อนข้าง ย า ก สำหรับคนคนนึงที่ไม่ได้เรียนด้านนี้โดยตรง

ห่างหายไปจากการเขียนเล่าเรื่องมานานมากๆ เกือบ 2 ปีได้
(2 ปีก่อนหน้านั้นได้เขียนเรื่องไว้ 3 เรื่องใน Application หนึ่ง)

ตอนนี้กลับมาเขียนแล้วเพราะความคิดถึงการพิมพ์ระบายเรื่องราวที่วนอยู่ในหัว
มาพร้อมกับชีวิตการเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 4 ที่ตอนนี้อยู่ในช่วงของการ "ปั่นโปรเจค"

ถูกต้อง! ชีวิตการเป็นนักศึกษาเข้าสู่ช่วงสุดท้ายแล้ว
ภาคเรียนสุดท้ายของการเรียนปริญญาตรีตลอด 4 ปี
ที่หวังว่าจะหยุดอยู่ที่ 4 ปีจริงๆ
ไม่มีบวกเพิ่ม

"อยากเรียนจบแล้ว"

ไม่รู้ว่าทำไมยิ่งใกล้เรียนจบเท่าไร
ยิ่งรู้สึกโหยหาชีวิตการเป็นผู้ใหญ่มากมายขนาดนี้ก็ไม่รู้

อยากทำงาน
อยากมีเงิน
อยากมีอิสระ

อยากมีชีวิตที่ถูกใช้ด้วยตัวเอง

เหมือนหลายอย่างของชีวิตในวัยยี่สิบต้นๆ กำลังอยู่ในช่วง"เปลี่ยนผ่าน"

จากวัยรุ่นที่สนุกสนานเฮฮากับเพื่อนไปวันต่อวัน
เปลี่ยนเป็นวัยรุ่นที่มีความนึกคิดในเรื่องต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาอย่างลึกซึ้ง

คิดเยอะขึ้น คิดมีมิติมากขึ้น คิดซับซ้อน คิดเยอะ คิดอย่างจริงจัง
คิดมาก...

ไม่ใช่แค่ความคิดที่เริ่มเปลี่ยน
แต่ในเรื่องความสัมพันธ์ที่มีระหว่างผู้คนรอบข้างก็เริ่มเปลี่ยนไปเช่นเดียวกัน

ความสัมพันธ์กับครอบครัว
ความสัมพันธ์กับญาติพี่น้อง
ความสัมพันธ์กับเพื่อน
ความสัมพันธ์กับผู้คนรอบกาย

มันเปลี่ยนไป

อันนี้ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือยังไง แต่สัมผัสได้
หลายอย่างในร่างกายรวมถึงสิ่งที่เป็นนามธรรมที่เรียกว่า สัญชาตญาณ
กำลังบอกให้เราทำอะไรสักอย่างกับความเปลี่ยนแปลงที่กำลังกวนใจเหล่านี้

ทำให้มันหยุดลง สงบลงเสียที

นี่อาจจะเป็นสัญญาณหนึ่งของชีวิตที่บอกเรา
ให้เตรียมพร้อม ให้รับมือสำหรับความห่าเหว ความบัดซบ
ที่กำลังจะเกิดขึ้นในชีวิตหลังจากเรียนจบก็ได้ล่ะมั้ง

มันอาจจะเป็นสัญญาณที่ดีหรือไม่ดี ขึ้นอยู่กับว่าจะเข้าใจยังไง

แต่สำหรับเวลาที่ผ่านมาทั้งหมดนั้น

กับชีวิตที่ถูกใช้ตลอดยี่สิบกว่าปี
บางอย่างภายในมันบอกให้เราเชื่อในสัญชาตญาณของตัวเองอีกครั้ง

ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

และหวังว่ามันจะถูกต้องเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา.