(fem!Jihoon x fem! Jinyoung)

ParkJihoon as พี่น้ำผึ้ง

Bae Jinyoung as น้องเบ้บ

          เอาจริงๆ การมีแฟนเป็นคนดังไม่ใช่เรื่องตลก

          เบ้บคิดแบบนี้มาตั้งแต่ม.ปลาย เชื่อเถอะ สาวเจ้าไม่เคยมองว่าการควงกับคนดังเป็นเรื่องสนุกสักนิดตั้งแต่มีแฟนคนแรกเป็นรุ่นพี่ที่ดังในโรงเรียนเธอต้องมาหึงคนกี่คนแล้วก็ไม่รู้ระหว่างคบกัน วาเลนไทน์เขาก็ไม่ได้ได้ขนมจากเธอคนเดียวคนที่ไลน์หาเขาก็ไม่ได้มีแค่เธอคนเดียว จะมนุษย์สัมพันธ์ดีหรืออะไรก็ช่างเถอะ เอาเป็นว่าสุดท้ายเราเลิกกันเพราะมีผู้หญิงเข้าหาพี่เขามากเกินไปแถมสุดท้ายก็แย่งไปสำเร็จด้วยนะ

          อยากได้นักเอาไปเลย! จำได้ว่าวันนั้นตัวเองตะโกนใส่หน้าแฟนเก่าตัวเองไปแบบนั้นหลังจากนั้นค่อยกลับมาร้องไห้ฟูมฟายอีกประมาณสามเดือน

          หลังจากนั้นเบ้บเองก็เลี่ยงคนดังมาตลอดเธอขี้หึง – สาบานเลยว่าเธอคบกับคนดังที่มีแต่คนพร้อมจะเข้าหามากไม่ได้หรอก โดยเฉพาะการที่เธอเป็นผู้หญิงเดินดินธรรมดาๆ ขนาดนี้

          แล้วเป็นยังไงล่ะ – ดูแฟนคนปัจจุบันของเธอตอนนี้เสียก่อน

          “พี่ฮันนี่คะหนูถ่ายรูปกับพี่ได้ไหมคะ”

          “ขา, ได้เลยค่ะ”

          อ่ะ ยื่นหน้าเข้าใกล้มาก

          “กล้องหนูด้วยค่ะๆๆ”

          “ได้ค่ะหนู”

          อ่ะ แก้มเบียดขนาดนั้นกลัวแป้งเปื้อนไหมแม่คุณ แล้วคำว่าหนูนี่มันอะไร เอ็น-ดู-มาก-ไหม!

          “ขอบคุณพี่ฮันนี่นะคะ”

คนที่เดินเข้ามาหาคนดังของเธอโค้งศีรษะน้อยๆ สีหน้าน้องๆ นี่ยิ้มกันจนแก้มปริ น้องเบ้บที่หลบมายืนกอดอกอยู่นอกวงก็ถึงกับยกมือมากอดอกอย่างเผลอตัว

“ขอกอดได้ไหมคะ”

          คนอายุน้อยกว่าถึงกับถลึงตากับคำถามนั้น

“ได้ค่า”

          พี่มึงก็ไปให้เขากอดด้วยนะ!

          เธอสูดลมหายใจลึกนับหนึ่งสองสามในใจก่อนจะแทบเคี้ยวลิ้นเมื่อแม่คนดังคนนั้นกอดแฟนคลับที่มาทักทายของถ่ายรูปให้อย่างที่อีกฝ่ายขอจริงๆ

          “หนูตามดูคลิปพี่เรื่อยๆเลยนะคะ เดี๋ยวจะรอดูอีก”

          พูดคุยกับน้องๆกลุ่มนั้นสองสามคำก่อนที่สุดท้ายไอ้พี่ฮันนี่คนนั้นจะเดินกลับมาหาหล่อน ยิ้มตาหยีแก้มนี่แทบปริยิ่งกว่าตอนเคี้ยวอาหารอร่อยมูมมาม

          “มาแล้วค่ะไปนะคะ”

          “ดังจังนะคะพี่ฮันนี่” คนอายุน้อยกว่าเอ่ยปากแขวะ “ดังเหลือเกิน”

          “อะไรคะ งอนเหรอน้องเบ้บ”

คนถูกเรียกว่าน้องเบ้บเบ้ปาก มองผู้หญิงพูดจาสุภาพเสียงหวานให้กันแล้วอยากจะเอื้อมมือไปบิดปากที่ทาลิปสติกสีชมพูนั่นให้มันพูดไม่ได้อีกเลยเสีย ก็รู้ว่าเธอจะใจอ่อนเวลาเรียกแบบนี้ เพราะแบบนี้เนี่ยแหละเธอเลยเอาชนะคนพี่ไม่ได้สักที

“ขอโทษที่ให้รอนะคะ” ยัง ยังไม่ยอมหยุดอีก แถมยังเอื้อมมือเธอไปจับอีกต่างหาก “ไปค่ะไปกินชานมที่หนูอยากกินเนอะ”

“หนูไม่ใช่พี่ผึ้งนะจะเอาของกินมาล่อ”

“แล้วจะไม่กินเหรอคะ”

ยอกย้อนเก่งนะพี่มึง!

เบ้บย่นจมูกเสียจนแม่สาวคนดังเอื้อมมือมาบีบจมูกเธอเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว แต่เธอก็ได้แค่บ่นเบาๆ ลองจะเอื้อมมือไปเอาคืนมั่งพี่น้ำผึ้งก็คงไม่ยอม บอกว่าเธอจะทำให้เมคอัพพังแน่นอน

“ไปค่ะน้องเบ้บ”

มือคนอายุมากกว่าดึงมือเธอไปจับกึ่งจูงกึ่งลากไปอย่างไม่อายสักนิด ไม่ได้ดูเลยว่าคนบางคนที่มองใบหน้าสวยๆของคนพี่แล้วมองมือเราทำสีหน้าแบบไหนอยู่ พอเธอทำท่าจะดึงมือกลับพี่น้ำผึ้งก็เอื้อมมือเธอไปจับใหม่เหมือนจะไม่ปล่อยไปไหนแน่ๆ

แหงล่ะ – ใครจะปล่อยมือแฟนตัวเอง

แฟนของน้องเบ้บเป็นผู้หญิง – แล้วก็เป็นบิ้วตี้บล็อกเกอร์

เอาจริงๆ ก็งงตั้งแต่ตัวเองหันมาคบผู้หญิงแล้วแถมผู้หญิงคนนั้นยังไม่ได้มีท่าทางมาดแมนตรงไหน เป็นผู้หญิงธรรมดาทั่วไปค่อนไปทางน่ารักด้วยซ้ำ ถึงจะชอบแต่งตัวแนว street ก็ดูเหมือนผู้หญิงธรรมดา – ไอ้ความมองยากเนี่ยแหละที่หลอกตาเธอ – รู้ตัวอีกที รุ่นพี่ที่คณะคนสนิทก็แนบเนียนมาอยู่หอเธอบ่อยๆชวนเธอไปกินข้าวที่นู่นที่นี่ด้วยแถมยังหลอกนอนกอดเธอเพราะคิดว่าเป็นหมอนข้างไปแล้วไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ

“พี่ชอบน้องเบ้บค่ะ”

ตอนได้ยินคำนั้นครั้งแรกเธอก็หันกลับไปยิ้มบอกว่าหนูก็ชอบพี่เหมือนกันด้วยความไม่คิดอะไร

ไปๆ มาๆพี่น้ำผึ้งก็กดจูบลงมาเฉย ถึงได้เข้าใจว่า อ๋อ— สงสัยชอบกันในคนละความหมาย

กว่าจะลงเอยกันได้เบ้บเนี่ยแหละทั้งหลบหน้า ทั้งตีตัวออกห่างลองพยายามตั้งหลายวิธีแต่แม่คนดังก็ยังป้วนเปี้ยนในชีวิตเธอไม่มีหยุดซื้อน้ำซื้อขนมมาง้อ แปะโพสอิทหน้าห้อง ไลน์มาหาเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเรียกได้ว่าจะลงเอยกันได้ต้องขอบคุณความหน้าด้านไล่ไม่ไปของคนพี่ล้วนๆ

“สวัสดีค่าวันนี้ฮันนี่มาแนะนำของที่ใช้แล้วชอบในช่วงครึ่งปีมานี้—”

          น้องเบ้บมองคนพี่ที่กำลังพูดกับหน้ากล้องในขณะที่เธอเป็นคนคอยเช็กแสงให้แล้วได้แต่เหนื่อยใจช่วงหลังๆ พี่น้ำผึ้งของเธอเริ่มจะพูดหน้ากล้องเก่งขึ้นไปทุกวัน

          เมื่อปีที่ผ่านมาพี่น้ำผึ้งเปิดแชเนลยูทูปของตัวเองในชื่อ HoneyBae ตอนแรกนางก็ถ่ายเล่นๆ กับเพื่อนตัวเองนั่นแหละ ไปๆ มาๆดันไปได้ดีกว่าที่คิดไว้ ตอนนี้เจ้าตัวที่เพิ่งเรียนจบก็เลยกลายมาเป็นบิ้วตี้บล็อกเกอร์เต็มรูปแบบไปแล้ว

          เบ้บก็ไม่ได้ไม่ชอบหรอกนะในเมื่อคนพี่ก็หาเงินได้แฮปปี้ดี แต่บางทีก็นึกเบื่อบ้างเหมือนกัน

        บอกไปแล้วว่าพี่น้ำผึ้งน่ะหน้าตาหน้ารักแบบพิมพ์นิยมแต่งหน้าสไตล์เกาหลี ตบคูชั่นทาลิปทิ้นนี่นางก็ชอบนัก คือมันก็ดีไงแต่ยิ่งดังยิ่งน่าหงุดหงิด แฟนๆ ที่ตามก็มีตั้งแต่กลุ่มคนที่อยากแต่งหน้าจริงๆไปจนถึงพวกผู้ชายที่เห็นพี่น้ำผึ้งไปนั่งพูดฉอดๆ ก็ชอบแล้วเพราะถือว่าเป็นอาหารตา

          อาหารตาพ่อง

          ยิ่งเวลาไปเดินด้วยกันไม่ต้องพูดถึงพี่น้ำผึ้งน่ะใส่แค่เสื้อแขนกุดกับกางเกงขาสั้นก็ดูดีแล้ว แม่งโคตรไม่ยุติธรรมพอเธอแต่งตัวแบบเสื้อ oversize บ้างนะ โอ้โห นึกว่ายืมเสื้อพ่อมาใส่ ไม่ได้ดูดีเหมือนอีกฝ่ายสักนิดแล้วพอเธอหันมาแต่งหน้าแต่งตัวบ้าง คนพี่ก็มาแล้ว

          “ไปแค่นี้เองแต่งหน้าเยอะทำไมคะ”

          “น้องเบ้บทาลิปบางๆ ก็สวยแล้วค่ะ”

          “เสื้อตัวนี้เหมือนไม่ใช่เราเลยนะทำไมหยิบมาใส่คะ อยากโชว์ไหล่เหรอ”

          ทีตัวเองนะเสื้อสายเดี่ยวเนี่ยใส่ได้ใส่ดี เอวลอยอะไรงี้ก็ชอบนัก พอเธอใส่บ้างทำไมมันจะไม่ได้ฮะ!

          อยากจะพูดแบบนี้กลับไปบ้างอยู่หรอกแต่ที่ทำได้ก็มีแต่การเดินกลับไปเปลี่ยนชุดแต่โดยดีเวลาพี่น้ำผึ้งว่าแบบนั้นทีไรทั้งที่หน้ายิ้มแต่สายตานี่ชัดเจนเลยว่าไม่พอใจ เล่นเอาเบ้บเองก็ไม่อยากจะเถียง

          “ก็นั่นแหละค่ะเพราะงั้นช่วงหลังๆ ก็เลยชอบใช้อันนี้ ต่อไปๆ”

พูดเสร็จแล้วเจ้าหล่อนก็วางขวดสกินแคร์ราคาแพงลงพื้นดังปั๊ก!ไม่มีการถนอมอะไรเสียอย่างนั้น จะแตกหรือเปล่าก็ไม่รู้

“อันนี้เป็นอายครีม— น้องเบ้บคะ”

          “หือ” เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมา “ว่าไง”

          “หนูเดินมาแล้วเข้ากล้องค่ะ”

          “ขอโทษแค่มาเก็บของให้เฉยๆ”

          “ไลฟ์สดอยู่นะคะ”

          “เอ้าเหรอ”

คนอายุน้อยกว่าเกือบลืมไปแล้วเธอได้รับคำสั่งให้ดูหน้าจอกล้องเฉยๆ ไม่คิดว่าจะเชื่อมกล้องเข้ากับเฟสบุ๊กอยู่ในตอนนี้จึงรีบก้มลงไปโกยของที่แฟนตัวเองวางไว้ที่พื้นกลัวจะมีอะไรแตกเสียจริง แต่ยังไม่ทันเสร็จพี่น้ำผึ้งก็เรียกชื่อเธอซ้ำอีกหน

          “น้องเบ้บคะ” น้ำเสียงติดจะไม่พอใจนิดหนึ่งเสียด้วยซ้ำ “ไม่ต้องเก็บแล้ว”

          “รู้แล้วจะไปแล้ว” นี่ช่วยอยู่ยังจะมาทำแบบนี้อีก!

          พี่น้ำผึ้งหันมามองเธอ สีหน้าไม่พอใจเหมือนจะดุ – ขอโทษนะ เธอทำอะไรผิด – แต่จะเถียงต่อหน้าไลฟ์สดก็ไม่ได้ เบ้บจึงเดินออกจากกล้องอย่างรวดเร็ว กลับไปอยู่หลังกล้องใหม่ด้วยสีหน้าไม่พอใจ

          เสี้ยววินาทีที่คนดังในเน็ตเหลือบสายตามองเธอก่อนจะหันไปพูดต่อกับกล้องเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

          ใจร้ายฉิบหาย

          พอไลฟ์เสร็จเจ้าตัวก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้หน้าฉากที่บรรจงเซ็ตขึ้นมาเดินตรงมาหาคนอายุน้อยกว่าก่อนจะพูดเสียงเข้ม

“วันหลังพี่ไลฟ์อยู่อย่ามาหน้ากล้องอีกนะคะ”

คนถูกว่าชักสีหน้าอย่างไม่ยอมแพ้ “วันหลังพี่ก็มาดูกล้องเองแล้วกัน เบ้บไม่มาทำให้แล้ว”

“น้องเบ้บคะ อย่าพูดอย่างงี้สิ”

เสียงคนอายุมากกว่าอ่อนลงนิดหน่อยพี่น้ำผึ้งเหมือนรู้แล้วว่าหล่อนเองก็ไม่พอใจเป็นเหมือนกัน แต่ไม่ทันแล้วเธอทำท่าจะลุก แต่คนที่ยืนขวางกั้นอยู่กลับผลักให้นั่งลงไปใหม่ก่อนที่จะย่อตัวลงที่พื้น ใบหน้าอยู่ที่หน้าท้องเธอแทน

“แต่งตัวโป๊แบบนี้ พี่จะอยากให้น้องเบ้บเข้ากล้องได้ยังไงล่ะคะ” ไม่ว่าเปล่า ปลายนิ้วยังมาลากไล้ต้นขาของเธอที่โผล่พ้นกางเกงขาสั้นที่ใส่อยู่ห้องเบาๆ“ก้มทีกางเกงมันก็ร่นขึ้นไปอีก”

“ไม่เกี่ยวนี่” แน่นอนว่าคนช่างดื้อไม่ยอมแพ้เสียหรอก “ทีพี่ใส่เกาะอกอยู่ เบ้บยังไม่ว่าเลย”

“ก็อันนี้พี่ตั้งใจใส่”

“เลิกตั้งใจใส่สิ”

“ไม่เอาค่ะพี่แต่งเป็นปกติแล้วนี่”

“เบ้บก็แต่งเป็นปกติ”

บิ้วตี้บล็อกเกอร์สาวหรี่ตามองคนรักของตัวเองที่เถียงฉอดๆ ไม่มีหยุด น่าจะทำให้พูดไม่ได้เสียให้จบๆ ไป – แล้วก็ไม่คิดนานนักหรอกถึงได้ก้มลงไปกดจูบที่เยลลี่บนกลีบปากคนรักสักทีเบาๆ

“คะ” เอียงคอถามคนอายุน้อยกว่าตาใสเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไปเมื่อผละจูบออก “ว่าไงนะคะน้องเบ้บ”

“พี่ผึ้งแม่ง”

“พูดจาไม่น่ารักเลยค่ะ”

“ไม่เกี่ยวอ่ะ พี่ผึ้งทำแบบนี้อีกแล้วนะ” เธอไม่เคยจะยอมแพ้จริงๆ “เนี่ย พี่รู้ว่าเบ้บแพ้”

“อะไรเหรอคะ พี่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย”

“ไม่เถียงพี่แล้ว!”

อมยิ้มมองตัวดื้อที่ทำหน้าที่ในการดื้อเก่งไม่เคยเปลี่ยนน้องย่นจมูกตลอดเวลาเถียงไม่ได้ ผลักเธอออกเบาๆ ก่อนจะก้าวขาเดินไปที่อื่นแน่นอนว่าหล่อนไม่ปล่อยให้คนรักไปไหน ถึงได้วาดวงแขนโอบเอวบางของน้องเบ้บเล็กน้อยซบศีรษะกับอีกคนแบบที่รู้ว่าน้องชอบให้ออดอ้อน

“หวงนี่ผิดเหรอคะ” กดจูบลงบนหลังคอขาวแผ่วเบา

“ปากหวาน”

“ลิปสติกอันนี้ไม่มีรสนะคะ ยังหวานอยู่หรือ”

“พี่ผึ้ง!”

คนโดนแหวใส่หัวเราะร่า ซุกปลายจมูกลงบนลาดไหล่ของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่ หล่อนชอบที่คนรักของตัวเองตัวบางเพราะกอดได้สะดวกแบบนี้ ไหนจะเส้นผมสีดำขลับที่ระลงมาบริเวณต้นคอนั่นก็น่ามอง

น้องเบ้บชอบคิดว่าตัวเองน่ะไม่น่ารักน้อยใจบ่อยๆ บางครั้งบางคราก็อยากหยิบเสื้อผ้าของหล่อนมาใส่ทั้งที่เสื้อผ้าของหล่อนเปิดตรงนั้น เว้าตรงนี้ หน้าอกน้องก็มีอยู่แค่นั้นยังจะอุตส่าห์อยากลอง – แน่นอนว่าพี่น้ำผึ้งไม่เคยจะอยากให้คนรักใส่อะไรแบบนั้นเลย – หน้าตาก็ไม่ต้องแต่งเยอะหรอก จะมาแต่งหน้าอะไรหนักหนาถ้ามีคนมองมากกว่านี้ เกรงว่าหล่อนเนี่ยแหละจะลำบากเอง

“พี่ผึ้ง”

“ขาว่าไงคะน้องเบ้บ”

เพียะ!

ไม่ทันที่จะพูดอะไรน้องก็ฟาดฝ่ามือลงบนต้นแขนของหล่อนอย่างแรง

“มือนี่มันไวนักนะ” ไม่ว่าเปล่าแต่ยังหันมาหยิกหูกันเข้าให้เสียจนคนโดนประทุษร้ายร้องโอดโอย “ถกเสื้อเบ้บอีกแล้ว!”

“พี่ไม่รู้ตัวเลยค่ะ โอ๊ยๆๆ อย่าบิดค่ะน้องเบ้บ”

เบ้บขอย้ำอีกครั้งการมีแฟนเป็นคนดังไม่ใช่เรื่องตลกหรือน่าอิจฉา

แต่ที่ไม่ตลกยิ่งกว่าก็คือการมีแฟนเป็นคนมือไวเนี่ยแหละมันน่านัก— พี่น้ำผึ้ง!

end

.

.

.

.

.

.

.

or 

tbc?

-------------------------

เปิดหน้า sf อย่างเป็นทางการ เย้ 

ถือโอกาสใช้ minimore ด้วยเลย คือเป็นตัวที่อยากใช้มานานแล้ว

แต่ไม่มีโอกาสสักที วันนี้มีโอกาสแล้วจ้า

เจอกันในแท็ก #nandnsf นะคะ n and n เนอะ <3

ปล. ไม่เคยแต่ง fem x fem มาก่อน เปิดโลกมาก แต่ชอบ 5555555