ก่อนหน้านี้เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยกับการใช้ชีวิตมาโดยตลอด เราไม่มีแรงบันดาลใจ ไม่มีเป้าหมายในชีวิต เหมือนอยู่เพื่อรอวันตายไปวันๆ

เคยคิดอยากตาย แต่ก็ไม่ได้อยากทำร้ายตัวเอง เคยตื่นนอนมาแล้วรู้สึกไร้ค่า ไม่มีประโยชน์อะไรเลย เราไม่อยากออกไปข้างนอก เราไม่อยากใช้ชีวิต

เราใช้ชีวิตไปวันๆ แบบเบื่อๆ มีความสุขแป๊ปๆ ตอนได้กินของอร่อย ได้เจอเพื่อน ดูหนัง ดูคอนเสิร์ต แต่เราก็รู้สึกแค่ชั่วครู่ พอกลับมาอยู่กับตัวเอง ความฟุ้งซ่านมันก็กลับมาอีก เหมือนมันตามติดเราไม่ไปไหน

จนเมื่อไม่นาน ไม่รู้ว่าเพราะอะไร อยู่ดีๆ เราก็ลุกขึ้นมาใช้ชีวิต จากคนนอนติดเตียง ไม่รู้สึกอยากไปไหน ออกไปแต่เช้า กลับห้องมาหลังพระอาทิตย์ตก เราออกไปเสพงานศิลป์ ไปพบปะผู้คน หรือแม้กระทั่งเปิดใจเรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ๆ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคนอื่น 

ซึ่งมันทำให้เรารู้สึกอยากมีชีวิตต่อไปเรื่อยๆ เพราะได้เจอสิ่งใหม่ๆ ที่ยังไม่เคยได้พบ ขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้เราเป็นแบบ ณ ขณะนี้ เรามีความสุขกับชีวิตตัวเองมากๆ อยากขอบคุณทุกอย่าง เราเติบโตมาได้เพราะกำลังใจจริงๆ