ขาไปเราไปของ Air Asia ลงเครื่องที่ Da Nang (ดานัง) แต่เราไม่ได้แวะเที่ยวเมืองนี้ เลยเรียก Grab ให้ไปส่งที่ Hoi An (ฮอยอัน) เลย ค่า Grab 390.000 (ตกคนละ ~130.000) พี่คนขับคือบริการทุกระดับประทับใจ เป็นที่สุดของ Grab ตลอดทริปนี้

ในโซนเมืองเก่าของฮอยอันที่เราเดิน ๆ ถ่ายรูปกันหาร้านอาหารค่อนข้างน้อย ส่วนมากจะเป็นคาเฟ่กับพวกของกินเล่น ถ้าจะเจอก็ราคาแรงไปนิดนึง แต่ที่ชอบคือทุกร้านจะมีเมนูตั้งอยู่หน้าร้านให้เราดูรายการกับราคาก่อน ไม่ต้องเดิน ๆ เข้าไปเก้อในร้านแล้วค่อยออกมาเวลาไม่โอเค

ร้านที่เข้าไปกินชื่อว่า Vinh Hunh Restaurant ลองสั่งมา 3 อย่างจานบนซ้ายเป็นข้าวผัดไข่ ชามบนขวาเป็นเกาเหลาของบ้านเขา นี่ก็เพิ่งรู้ว่าเป็นแบบแห้งตอนอาหารมาเสิร์ฟ ส่วนจานล่าง เราภูมิใจนำเสนอมาก Banh Xeo ที่พับอยู่ข้างนอกเหมือนจะเป็นแป้งบาง ๆ กรอบ ๆ ส่วนไส้ด้านในจะมี 2 แบบคือ หมูกับกุ้งผัดกับถั่วงอก (ประทับใจมากที่ผัดถั่วงอกสุก) เวลากินคือให้เอาแผ่นเมี่ยงห่อกินกับผักแล้วก็มะม่วง แล้วก็ราดน้ำจิ้ม มะม่วงนี่แนะนำมาก ๆ ว่าต้องใส่เลยนะ คือมันเป็นมะม่วงไม่เปรี้ยว แต่สีมันเหลือง แล้วน้ำจิ้มเขาคือที่สุดของอาหารบนโต๊ะ อร่อยไม่ไว้หน้าอาหารจานหลักเลย คืออาหารเขาค่อนข้างจืด ตอนเรากินเลยตักน้ำจิ้มของจานนี้ใส่ในทุกเมนู เพราะอยากให้มีรสชาติบ้าง และค่าเสียหายของอาหารมื้อนี้คือ 300.000 (ตกคนละ ~100.000)

หลังจากท้องอิ่มแล้วเราก็เดินตระเวนถ่ายรูปกัน แล้วตึกในโซนเมืองเก่าจะเป็นเหลือง ๆ แบบนี้ตลอด 2 ข้างทางเลย 

โซนที่ให้เดินเหมือนจะแบ่งเป็น 2 ที่เพราะถ้าข้ามสะพานอันนี้ไปเราจะต้องจ่ายเงินค่าเข้ากันเพิ่ม ส่วนเราไม่ได้เข้าไป เพราะแค่เดินข้างนอกก็อ่วมแล้ว

ตอนที่ดูรีวิวก่อนมา มีอย่างนึงที่ตั้งใจเอาไว้ว่าจะมากิน คือน้ำดอกบัว (อันนี้เป็นชื่อที่เราตั้งกันขึ้นมาเองให้เรียกกันง่าย ๆ 5555555555) ในเมืองคือมีน้ำขายน้ำดอกบัวหลายร้านมาก ๆ ตลอดทาง แต่เราตั้งใจว่าจะไปร้านในรีวิวเพราะอยากถ่ายรูปร้านนี้ 55555555555

หลอดที่ดูดน้ำจะเป็นไม้ ในแก้วกระดาษแบบนี้เกือบ ๆ ทุกร้าน แทบจะไม่เจอพลาสติกเท่าไหร่ จริง ๆ แล้วน้ำดอกบัวมันคือ Herbal Drink ที่ผสมหลายอย่างมาก เราไม่รู้ว่ามีไรบ้าง แต่กินกับน้ำแข็งตอนอาหารร้อน ๆ แล้วแก้กระหายได้ดีมาก แล้วความที่มัน Herbal มาก ๆ หลายคนอาจจะไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ (อย่างเราขอกลับไปซบน้ำอัดลมดีกว่า) อันนี้ของร้าน MOT แก้วละ 12.000 

 

ในฮอยอันจะมีร้านขายพวกเครื่องหนัง ทั้งกระเป๋ารองเท้า อย่างในร้านสีฟ้า ๆ คือกระเป๋าหนังจะเยอะมาก ๆ บางร้านจะมีพวกกระเป๋าสาน ๆ หรือแบบถักด้วย แล้วมีแบบนี้ตลอดทาง อยู่ไทยเรายังไม่เจอร้านกระเป๋าหนังที่มีแบบให้เลือกเยอะขนาดนี้ นี่เสียดายมาก เพราะเพิ่งซื้อก่อนไปเอง 

พอเดินไปอีกสักพักเริ่มรู้สึกว่า ไม่ไหวแล้ว คือแดดมันร้อนมาก หน้าจะมืดเอา เลยกะว่าหาร้านคาเฟ่ที่มีแอร์นั่งกันไหม ปรากฏว่า ในโซนเมืองเก่านี้ไม่มีร้านไหนที่มีแอร์เลย... เลยพากันเดินออกมานอกโซนนี้เผื่อโซนในเมืองข้างนอกจะมี หลังจะเดินซอกแซกไปเรื่อย ๆ ก็มาโผล่ที่ถนนอีกฝั่งนึง ก็เจอคาเฟ่ร้านแรกที่เป็นร้านกระจก ชื่อร้านว่า Good Morning Cafe จังหวะนั้นคือดีใจมากอะ 55555555555555555555 

เลยเข้ามาสั่งน้ำโซดาในร้านกินเพราะจะได้นั่งแช่ในร้านเขาได้ ตกแก้วละ 45.000 หลังจากที่นั่งแช่จนมีแรงแล้ว เราก็เดินจะเอากระเป๋าไปเก็บที่จุดเช็คอินของทัวร์บัสที่เราจะนั่งกันเย็นนี้ หลังจากนั้นจะได้เดินหาร้านกินข้าวเย็นในโซนเมืองเก่าอีกรอบ แต่รอบนี้สบายแล้วเพราะนอกจากตัวจะเบาแล้วยังไม่มีกระเป๋าเดินทางด้วย

หลังจากที่เพื่อนดูรีวิวมาแล้วหวยก็มาออกที่ร้าน Beb 1919 เป็นร้านอาหารเวียดนามที่เจ้าของร้านเป็นคนไทย แล้วรีวิวของคนไทยที่มากินที่ร้านนี้ก็เยอะมาก ช่วงที่เราเข้ามากินข้าวคนยังไม่ค่อยเยอะเพราะส่วนใหญ่ยังเดินเที่ยวข้างนอกกันอยู่ แถมพี่พนักงานในร้านยังบริการดีสุด ๆ (เหมือนพี่ Grab คนเมื่อเช้า) ภาษาอังกฤษเขาดีมาก หน้าตายิ้มแย้ม 

รอบนี้เราสั่งกับข้าวมา 3 อย่างแล้วก็สั่งข้าวเปล่าแยกมา เพราะอยากกินข้าวมาก ๆ ชามข้างบนเหมือนแกงอะไรสักอย่างที่น้ำซุปหนักไปทางเค็ม ๆ หน่อย แต่ถ้ากินกับข้าวเราว่าก็ได้อยู่ แต่คงซดไม่ไหวเพราะน้ำซุปค่อนข้างข้น ใส่กุ้งมาให้เยอะมาก รู้แล้วว่าไม่หวงเครื่อง จานยาว ๆ ทางขวาตอนสั่งในเมนูเราเห็นเขียนว่าหมูย่างเลยสั่งมาก แต่ตอนมาเสิร์ฟกลายเป็นหมูกรอบเลยงง ๆ นิดหน่อย แต่กินแล้วเวิร์กมาก คือหมูกรอบเขาไม่มัน ไม่เยิ้มอะ แถมตรงหมูก็ไม่ใช่กัดไปทั้งชิ้นแล้วเจอแต่มัน กัดไปคือกรอบจริงแบบไม่โม้ ส่วนจานเล็กทางซ้ายคือปอเปี๊ยะทอด แต่แป้งเขาคนละแบบกับแป้งที่เห็นในบ้านเรานะ แป้งเขาบางกว่า แถมกรอบมากด้วย แต่ชอบที่เขาทำชิ้นเล็ก ๆ นะ กินง่ายดี แล้วค่าเสียหายมื้อนี้คือ 530.000 (ตกคนละ 177.000)

กินข้าวเสร็จเราก็เดินไปเอากระเป๋าที่จุดขึ้นบัส และบัสที่เราจะไปกันวันนี้เป็นบัสนอน เพราะเดินทางไกลมาก เดินทางกันตอนเย็นไปถึงที่ Nha Trang (ญาจาง) ตอนเช้า ๆ ค่าเสียหายของบัสนอน Hoi An - Nha Trang ตกคนละ 229.000 

เราโชคดีมากที่มาเช็คอินกันเร็วเป็นคนแรก ๆ เลยได้ที่นอนหมายเลข 1 2 3 เรียงกันเลย เพราะเตียงที่นอนเนี่ยแบ่งเป็น 3 แถว แถวละ 2 ชั้น เราเลยได้เป็นเจ้าของ 3 ที่แรกข้างล่างไปเลย แล้วก่อนขึ้นบัสเขาจะแจกถุงพลาสติกให้เราคนละถุงเอาไว้ให้เราใส่รองเท้าแล้วเดินถือขึ้นรถ แล้วก็แจกผ้าห่มคนละผืน เพราะแอร์บนรถแรงมาก และเพราะบัสวิ่งหลายชั่วโมงเขาเลยมีจุดแวะพักกลางทางจอดให้เราลงไปเข้าห้องน้ำหาอะไรกินกันรอบนึง