หนังสือปก "สีเขียว" ตัวอักษร "สีชมพู" สีโปรดโลมาเลย มีผู้ชายใส่เสื้อ "สีดำ" แบกเป้ใหญ่ เก๊กหล่อขึ้นปกอยู่ ชื่อก็สะดุดหู "เนปาลประมาณสะดือ" เนปาล เกี่ยวอะไรกับสะดือ??? เขียนโดย "นิ้วกลม" นักเขียนที่โลมาได้อ่านหนังสือบันทึกการเดินทางไปโตเกียว ชื่อ "โตเกียวไม่มีขา" แล้วก็สนุกดี "เนปาลประมาณสะดือ" จึงเป็นหนังสืออีกเล่มที่โลมาหยิบมาจากบ้านที่ต่างจังหวัดกลับมากรุงเทพฯ ด้วย :)
หนังสือแซมด้วย "สีเขียว" ตลอดเล่ม โลมาชอบ "สีเขียว" สวยเห็นแล้วสบายตาดีจ้า
"เนปาลประมาณสะดือ" เริ่มเรื่องว่ากันด้วยเรื่องของ "สะดือ" แล้วมาเฉลยตอนท้ายว่า "เนปาลประมาณสะดือ" มันคืออะไร เป็นหนังสือบันทึกการเดินทางที่เข้าใจผูกเรื่อง ผูกเรื่องได้แปลกดีจัง
ในการเดินทางครั้งนี้สามหนุ่มเพื่อนพ้อง (มี "นิ้วกลม" (ผู้เขียน) "หมี" และ "น้ำ" 2 เพื่อนผู้ร่วมสุขร่วมทุกข์ตลอดเส้นทางเดิน) จะมาชวนผู้อ่านท่องเขาหิมาลัยไปกับพวกเขา
"นิ้วกลม" กลั่นกรองเรื่องราวการเดินทางของพวกเขาออกมาเป็นตัวหนังสือที่แอบมาลักยิ้มขโมยยิ้มของเราได้ไม่หยุดหย่อน สำนวนชวนอ่าน ชวนเพลิดเพลิน ร่วมลุ้น ร่วมเชียร์ เป็นกำลังใจให้พวกเขาปีนเขาได้สำเร็จ ให้เราได้จินตนาการร่วมไปกับการเดินทางของพวกเขา
บางคนอยากปีนไปถึงยอดเขา "เอเวอร์เรส" ยอดเขาที่สูงที่สุดของเทือกเขา "หิมาลัย" สูงถึงแปดพันแปดร้อยสี่สิบแปดเมตร แต่สามหนุ่มเลือกปีนยอดเขา "ปุนฮิลล์" ที่สูงแค่สามพันสองร้อยสิบเมตรเท่านั้น
"ยอดเขา" ก็เหมือนกับ "เป้าหมายชีวิต" ซึ่งแต่ละคนก็ต้องปีนป่ายลูกแล้วลูกเล่า เป้าหมายแล้วเป้าหมายเล่า ยอดเขาของใครก็ของมัน เป้าหมายของใครก็ของมัน
เป้าหมายของเรา เราสมควรได้เป็นผู้เลือกเอง
มียอดเขาของตัวเองกันแล้วหรือยัง???
เป้าหมายที่จะปีนต่อไปคืออะไร???
การเดินทางหลายครั้งมักไม่เป็นอย่างที่คาดคิดไว้ ครั้งนี้ก็เช่นกัน ที่พวกเขาต้องปีนเขาไปในเส้นทางที่ไม่ได้เลือกไว้ตั้งแต่แรก ด้วยมีเหตุบางประการ ถึงแม้ว่าจะเป็นทางที่โหดร้ายกว่าเส้นทางที่เลือกไว้ แต่พวกเขาก็ตัดสินใจที่จะไป การเดินขึ้นเขามีหลายทาง จุดหมายปลายทางเดียวกัน แต่ก็มีหลายวิธีการให้เลือกเดินให้ไปถึงได้
ระหว่างการเดินทางพวกเขาได้เรียนรู้มิตรภาพของ "เพื่อน" "ไกด์นำทาง" "ลูกหาบ" มิตรภาพอันแสนอบอุ่น ล้านอบอุ่น ท่ามกลางอากาศหนาวเย็นยะเยือก ซึ่งมีให้กันตลอดทางเดิน ได้พานพบมิตรภาพใหม่ ๆ ในระหว่างทาง ได้ใส่เสื้อหนา ๆ เล่นบาสบนที่สูง อากาศก็แสนเย็น เป็นกิจกรรมที่ไม่ได้หาทำกันได้ง่าย ๆ ได้ต่อสู้กับความเหนื่อยล้าของร่างกาย เพื่อปีนเขา "ปุนฮิลล์" จนสำเร็จตามตั้งใจ ได้สัมผัสความสวยงามของ "หิมาลัย" ที่ธรรมชาติได้สร้างไว้อย่างยิ่งใหญ่ และงดงาม
ถึงแม้ว่าเราจะพิชิตยอดเขาสูง หรือความฝันได้ แต่ถ้าพบว่าตัวเองยืนอยู่บนนั้นเพียงลำพัง ไม่มีใครร่วมยินดี ไม่ว่าจะเพื่อนพ้องน้องพี่ คนรัก คนที่บ้าน แล้วจะมีประโยชน์อันใด
ไม่ว่าเราจะเดินทางไปไกลแค่ไหน ปีนเขาสูงเท่าไหร่ สุดท้ายก็ต้องกลับ "บ้าน" ที่มีคนสองคนที่ช่วยกันถักทอ "สายสะดือ" เพื่อส่งอาหารมาเลี้ยงเรา ก่อนที่เราจะลืมตามาดูโลกใบนี้รออยู่ ทำให้เราได้ตั้งคำถามว่าเราหันกลับมามองสองผู้ให้กำเนิด "สะดือ" เหมือนที่มองหา "ภูเขา" เพื่อปีนป่ายกันบ้างมั้ย
"เนปาล" ไม่ได้อยู่ใน List ต้น ๆ ของประเทศที่โลมาอยากไปเยือน เมื่อโลมาได้อ่าน "เนปาลประมาณสะดือ" โลมาชักอยากไปเห็น "หิมาลัย" บ้างแล้วสิ ว่าแต่ว่าจะมีโอกาสไปเมื่อไหร่กันหนอ จะมีใครเป็นเพื่อนร่วมเดินทางกับโลมาบ้างมั้ยน๊า???
หนังสือ "นิ้วกลม" คลิกอ่านได้เลยจ้า
>> "โลมา" พา "โตเกียวไม่มีขา" กลับบ้าน
>> "head" โดย "นิ้วกลม" รวมข้อเขียนสะกิดความคิด
ข้อมูลเพิ่มเติม
เนปาลประมาณสะดือ
#เนปาลประมาณสะดือ
#นิ้วกลม
#สำนักหนังสือนม
#เที่ยวเนปาล
#โลมาพาอ่าน
#โลมาป(ล)าสุข
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in