2.

ความทรงจำมีหลายรูปแบบ

สำหรับใครหลายคนมันเป็น...รูปถ่าย
...เป็นสิ่งของบางชิ้น สำหรับความทรงจำเรี่ยราดที่อยากหวนนึกถึงในบางที
เป็นสถานที่บางแห่งที่แสนไกล แต่ใกล้พอที่จะฝันถึง
ทั้งหมดนั้นคือ สิ่งที่เราอยากจดจำ

ความทรงจำที่เลวร้ายและเจ็บปวด มักอยู่ในรูปแบบของรอยสัก
เข็มของอดีต ทิ่มแทงพื้นผิวแห่งปัจจุบัน จนเป็นร่องรอยแห่งความทรงจำที่ติดตึงไปถึงอนาคต 
และจะอยู่อย่างงั้นตราบนานเท่านาน 

ทั้งๆที่ไม่อยากจำ แต่ก็ไม่เคยลืม

เขาคือ รอยสักที่ใหญ่กว่ารอยไหนๆ
ลวดลายที่เขาสร้างมันสวยงาม เป็นความสวยงามที่สร้างขึ้นมาตลอดระยะเวลา 8 ปีที่คบหา 
มันเป็นช่วงเวลาที่งดงาม และล้ำค่าซะจนเรายอมจ่ายค่าตอบแทนด้วยการยกคำว่า ตลอดไปให้กับเขา
และเขาเองก็หักทอนค่าตอบแทนกลับมาได้อย่างสาสมสิ่งกับที่เราจ่าย 

ด้วยประโยคเจ็บปวดแสนสาหัส ที่เขาบอกลา 

“ พี่ไม่คิดว่า โลกของเราจะน่าเบื่อขนาดนี้”

“พี่ขอโทษ...พี่เบื่อแล้วน่ะ เราไม่ได้ทำไรผิดหรอก พี่เหนื่อย และไม่ได้รู้สึกอะไรอีกแล้ว พี่...ไปรู้สึกดีกับคนอื่นแล้วน่ะ”

เขายัดภาพความจำชิ้นสุดท้าย ด้วยแผ่นหลังเดินหันกลับขึ้นรถและหายไปลับตา โดยไม่เปิดโอกาสให้เราเอ่ยพูดอะไร 

วันนั้นเขากลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่โหดร้ายที่สุดที่ธรรมชาติสร้างขึ้น

รอยสักของเขา เจ็บปวด และไม่อาจมองผ่าน
ไม่ว่าจะทำเป็นลืม หรือ ทำเหมือนไม่เคยมีอยู่ มันยังคงสวยงามและเจ็บปวดอยู่อย่างงั้น 
เขาจากไป แต่ยังอยู่ในความทรงจำเราเรื่อยมา

อย่างน้อย

คำว่าตลอดไป ก็เชื่อถือได้ในรูปแบบของความทรงจำ

3. 

วันเวลาผ่านไปยังไม่ทันจะนับหมดนิ้วมือ 
เขาเริ่มต้นมีความรักใหม่อย่างรวดเร็ว และไม่เคยติดต่อเรากลับมา

ฤดูร้อนไม่เคยร้อนพอให้รู้สึกอบอุ่น ฤดูหนาวไม่เคยอยู่นานพอให้เขากลับมาใกล้ชิด

เกือบครึ่งปี เราขังตัวเองอยู่ในกรงแห่งการรอคอย ผูกล่ามตัวเองด้วยความเสียใจ 

ถูกความไว้เนื้อเชื่อใจสั่งสอนเฆี่ยนตีตัวเองช้ำๆ จนไม่อยากยกให้ใครอีก

โลกภายนอกที่เต็มไปด้วยเรื่องราวของเขา อันตรายเกินว่าเราจะรับไหว 

เราใช้ชีวิตไปวันๆด้วยการกินความหวังลมๆแล้ง....

...หวังว่า คงมีสักวันเขาคงอยากกลับมา 

ทุกสายที่โทรเข้า เรามองหาชื่อเขา รอหวังว่าเขาทักมาถามไถ่กันบ้าง ...

...รอเผื่อเขาจะเสียดายวันเวลาเก่าๆ
เผื่อเขาจะมองหาตัวเราในตัวผู้หญิงคนนั้น และคิดถึงกันบ้าง 
คิดถึงชื่อเราอยู่ในเพลงสักเพลงที่ได้ยิน  มีหน้าเราตอนเดินผ่านสถานที่ที่เคยไป
ต่อให้ไม่คิดถึงเรา อย่างน้อย ช่วยคิดถึงตัวเขาเองและความรู้สึกในช่วงเวลานั้นบ้าง

ใจร้ายมากนะ ที่ทำเราพังยับเยิบขนาดนั้น

แต่ก็ยังไม่ใจร้ายเท่า 

ตอนเขาโทรกลับมา 

 
และเขาร้องไห้
อีกครั้งที่เรายังไม่ทันพูดอะไร เขาพูดถึงคนรักใหม่ที่ตอนนี้ได้จากเขาไป  
เพราะ..เรา 

ตลกสิ้นดี

เธอคนนั้นเพิ่งรับรู้การมีอยู่ของเราและทนไม่ได้ที่เป็นสาเหตุที่ทำให้เรากับเขาเลิกกัน 
เธอไม่อยากเป็นมือที่สามของใคร เธอจึงทิ้งเขาเพราะเรา เหมือนอย่างที่เขาทิ้งเราเพราะเธอ

ความรักเป็นสิ่งร้ายกาจ และไม่เคยเข้าข้างใคร

ดังนั้นเขาจึงขอร้อง.. น้ำเสียงอ้อนวอนหมดสิ้นศักดิ์ศรีผู้ชาย เหลือแต่เพียงความรักที่มีต่อคนนั้นมากมายเหลือล้น เขาให้เราช่วยไปอธิบายเ บอกว่าหล่อนไม่ใช่สาเหตุ ได้โปรด ขอโอกาสให้เขาอีกสักครั้ง

ได้โปรด ช่วยเขาพูดให้เธอคนนั้นกลับมา

เราไม่ได้รับปาก แต่ไม่ได้ปฎิเสธ
ในฐานะผู้หญิงสูญเสีย เราแค่อยากคุยกับเธอคนนั้นสักครั้งเหมือนกัน 
ไม่ได้คิดร้าย ไม่ได้คิดดี แค่อยากรู้ที่ผ่านมาเราเสียใจอยู่กับอะไร และกักขังตัวเองไปเพื่ออะไร

กุญแจแห่งการแก้แค้นถูกโยนเข้ามาในกรง มอบโอกาสให้เราเพียงครั้งเดียวในการปลดปล่อย

เธอคนนั้นรับสาย น้ำเสียงใจเย็น ฟังเราแนะนำตัวอย่างมีมารยาท 
หล่อนไม่ใช่คนเลวร้าย ใจดี และรู้ผิดชอบ อะไรควรได้ อะไรไม่ควรได้
หญิงสาวปลายสายช่างมีเสน่ห์
หล่อนไม่มีอะไรเหมือนเราเลยสักอย่าง การเจรจาช่างพูด เป็นมิตร ความกล้าในการแสดงออก ถ่อยคำหวานที่สุขภาพและเดาว่ารอยยิ้มเธอคงอ่อนโยน ทุกอย่างมากพอที่จะทำให้คนอย่างเขาตกหลุมรัก

เขาสมควรได้รักจากเธอ เธอสมควรจะรักเขา ช่วยสั่งสอนเขา
และเขาจะรักเธอ ให้สาสมกับการเป็นคนมีหัวใจ

เราจึงเลือกพูดบิดเบือนความจริง 
ขอเธอช่วยให้โอกาสเขา เรากับเขาจบกันไปไม่ใช่เพราะเธอหรอก มันอาจเพราะเราไม่รักเขามากพอ

เสียงปลายสายรับคำ 
ถ้าเรายืนยัน เธอจะลองพูดคุยกับเขาอีกครั้ง

กรงขังได้หายไปพร้อมกับกุญแจที่ไม่ได้ใช้ ความรู้สึกโดนปลดปล่อย หลงเหลือไว้แต่ความโดดเดี่ยวและร่องรอยแห่งอดีตที่ไม่มีวันเลือนหาย จริงๆแล้วความทรงจำอาจไม่ใช่รอยสัก รูปถ่าย...หรืออะไรทั้งนั้น 
เป็นเพียงสิ่งที่เราต้องอยู่กับมันให้ได้เท่านั้นเอง

เราคิดว่าเราไม่ได้โกหก
เขาไม่ได้ทิ้งเรา เราไม่ได้ทิ้งเขา 

ความรักต่างหากที่ทอดทิ้งเราทั้งคู่
ตลอด 8 ปี ไม่มีสักครั้งที่เราแน่ใจว่า ได้แสดงให้เขารับรู้บ้างมั้ย ตอนคบดูแลเขาดีมั้ย รักเขาจริงๆรึป่าว
เราเองอาจไม่ได้รักเขามากพอ 

การกระทำโง่ๆ ครั้งนั้นเป็นการแสดงความรักที่ชัดเจนที่สุดเท่าที่เราเคยทำได้ตลอด 8ปี และจนได้ยินคำถามวันนี้เราถึงเพิ่งรู้ตัว

...
"คบกันมาตั้งนาน แกดูรักเขามากเลยนะ"