เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
I write, therefore I am.whenwehavetime
แว่น

  • 1.

    "อิจฉาคนไหน?"

    เธอโยนคำถามเรื่อยเปื่อยลงบนอากาศ 

    หญิงสาวลิปสติกสีแดง กำลังนั่งเล่นมือถือท่ามกลางบรรยากาศแสงสลัวของร้านเหล้า ดูจากปริมาณแก้วเหล้าที่ดื่ม กับท่าทางการเลื่อนมือถือซ้ำไปซ้ำมา บอกได้ว่าเธอดูไม่สนุกกับปาร์ตี้สละโสดของเพื่อนสักเท่าไหร่

    แอลกอฮอล์ครึ่งขวดถูกแจกจ่าย ไปอยู่ตามแก้วของคนในวงที่ปาร์ตี้กันอย่างสนุกสนาน และคาดว่าอีกครึ่งขวดที่เหลือกำลังทยอยตามมาเร็วๆนี้

    ย้อนกลับมามองแก้วตัวเองที่อยู่ในมือ ยังล้นเต็ม พอๆกับความเบื่อในใจที่ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี  
    นอกจากมองทีวีในร้าน ท่ามกลางบรรยกาศอึกกะทึกครื้นเครง แต่กลับชวนทำให้ตัวเองรู้สึกเหงาพิลึก
    ให้ตายเหอะ ไม่คิดว่าจะมาแล้วไม่รู้จักใครเลย 
    กลับดีมั้ย แล้วจะกลับยังไงดี

    "ว่าไง คืนนี้ อิจฉาคนไหนมากที่สุด?"

    คำถามลอยเข้ามาหาเราอีกครั้ง ฟังดูเหมือนไม่ได้ตั้งใจถาม แต่เธอกลับตั้งใจรอคำตอบ 
    บางทีเราน่าจะเรียกสิ่งนี่ว่า การชวนคุย

    "อิจฉา ... ผู้หญิง"  
    นั่นคือคำตอบที่คิดได้ตอนนั้น

    "หืม ผู้หญิง? คนไหน? ผู้หญิงอะไร เธอก็ผู้หญิง" 
    เธอวางโทรศัพท์ลง ก่อนหันมามองอย่างตั้งใจ

    "ผู้หญิงบางคนในหลายคน ... บางคนร้องไห้สวย" 

    "ทำไมละ?"

    "มันดูเหมาะสมแล้วที่จะทำให้เค้ามีน้ำตา"

    เราตอบ สายตายังคงจับจ้องไปยังทีวีในร้าน
    ที่กำลังฉายละครไทยฉากคลาสิกที่นางเอกกำลังร้องไห้ ซึ่งเป็นที่มาของคำตอบ


    เธอหัวเราะ
    ลิปสติกสีแดงจรดตรงขอบแก้ว 
    ใบหน้าสวยใต้แสงสลัว ทำให้เผยความรู้สึกคุ้นเคย


    2.

    เคยเจอกันมาก่อนรึป่าวนะ ทำไมคุ้นๆ...

    แต่ก็เอาเถอะ นี่มันงานปาร์ตี้สละโสดของรุ่นน้องที่โรงเรียน ยังไงก็คงเป็นคนที่เคยเรียนโรงเรียเดียวกันมาอยู่แล้ว คงไม่แปลกเท่าไหร่ถ้าจะคุ้นๆหน้า

    "นี่...อายุเท่าไหร่แล้ว" 
    แก้วเหล้ายังไม่ทันเติมเต็มเธอก็ถามอีกครั้ง

    "ยี่สิบสาม"  เราตอบ

    "อ่อ แสดงว่าเป็นรุ่นพี่ไอ้นิวส์ ปีนึงละสิ"
     เธอกำลังพูดถึงรุ่นน้องสาวเจ้าของงานสละโสดวันนี้ 

    "สวยเฉยเลย...อีนิวส์ อยู่ๆก็จะแต่งงานเฉย.....เค้าว่ากันว่าผู้หญิงจะสวยที่สุดตอนแต่งงาน.." 

    ดูเหมือนเธอคนนี้จะรู้สึกไปแล้วว่า การแต่งงานเป็นดัชนีวัดความสวยของผู้หญิงจริงๆ


    "...อื้อ..."

    "แล้ว ถ้างั้นคิดว่าผู้หญิงจะสวยที่สุดตอนไหน" 
    เธอโยนคำถามใส่อีกครั้ง

    "ผู้หญิงสวยที่สุด... ตอนไหนเหรอ" เราทวนคำถาม
    คำถามที่ดูจะมีคำตอบ ให้พูดเป็นแสนคำตอบ แต่คิดๆดูอีกทีสาเหตุหลักน่าจะมีอยู่ที่กี่อย่าง

    "..ความรัก"
    "หืม?"
    "ผู้หญิงสวยที่สุด...ตอนมีความรัก"
    ก่อนที่เราจะนึกว่าได้ ว่าตอบอะไรสะเหร่อๆออกไปก็สายไปเสียแล้ว

    ลิปสติกแดงเผยมุมยิ้มบนใบหน้า รอยยิ้ม
     เธอหยิบแก้วดื่มอย่างพึงพอใจในคำตอบ
    ...
    หญิงสาวสีหน้าเบื่อหน่ายในตอนแรกหายไปไหนแล้วนะ

    "ต้องไปแล้วละ"  
    เธอเก็บของ แล้วลุกขึ้น

    "อ่อ บ๊ายบายๆ"

    เธอยิ้มอีกครั้ง พยายามพูดอะไรซักอย่างแต่คราวนี้เสียงบรรยากาศกลับดังเกินกว่าจะได้ยิน

    "หืม... อะไรนะ"

    เธอโน้มตัวและกระซิบที่ข้างหู
    "(ไม่ได้เจอกันนานนะ แว่น...จะสิบปีได้แล้วมั้ง)"

    แปลกใจเล็กน้อย 
    แต่ก็ยังไม่แปลกใจเท่าตอนสุดท้ายเธอกระซิบเรียกชื่อ
    ...

    "เอ๊ะ?!"
    เราตกใจจนหันไปมองหน้าเธออย่างลืมตัว

    ใบหน้าที่แต่งด้วยลิปสติกแดง พร้อมแววตากับรอยยิ้ม
     ที่ชวนให้เรานึกถึงใครสักคน


    ...เราเคยเจอเธอมาก่อนจริงๆด้วย



  • 3.

    ...นึกออกแล้ว
    แววตากับรอยยิ้มแบบนั้น เราจำได้
    เธอเป็นผู้หญิงที่มีนัยตายิ้มได้ แววตาที่โค้งพระจันทร์เสี้ยว เข้ากับรอยยิ้ม 
    จมูกที่ย่นขึ้น ริมฝีปากที่เป็นกระจับ ความสุขมากล้นที่ออกมาจากสายตา พร้อมดึงดูดใครหลายคนและชวนใกล้ชิดอย่างเสน่ห์

     ไม่ใช่ใครทุกคนที่มีนัยย์ตาแบบนั้น เท่าที่จำได้ เรารู้จักเพียงคนเดียว
    ใครสัก ร่วมสิบกว่าปี ที่เราคิดว่าควรเป็นคนแปลกหน้ากันในวันนี้ 

    "แว่น!"
    "อะไร"
    "พูดด้วยไม่ตอบ"

    "อ่อ...เออ เพิ่งนึกออก ว่าเรารู้จักกัน"
    "เหรอ....เราสวยเหมือนเดิมใช่มั้ย? "

    "พูดจาเหมือนเดิมเลย"
    "แว่นก็ยังใส่แว่น อันเดิมอยู่เหมือนกันไม่ใช่เหรอ"
    เธอยิ้ม
    อย่างรู้วิธีเข้าหาคน

    ....

    "สวัสดี แว่น เป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย?"

    อื้อ 
    เธอมักเรียกเราว่า แว่น แบบนั้นแหละ
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in