ดูหินประหลาดตาที่ธรรมชาติเสกเอาไว้ให้ที่อุทยานเย๋หลิ่ว ได้แวะซื้อของกินของฝากติดมือกลับมา เมื่อคณะทัวร์ชาวไทยมารวมพลขึ้นรถโค้ชสีชมพูกันพร้อมหน้า รถโค้ชสีชมพูก็บรรทุกพวกเราออกวิ่งกันต่อ

จุดหมายถัดไปเป็นหมู่บ้านโบราณจิ่วเฟิ่น ถนนหนทางบางช่วงเป็นเนินขึ้นไปแอบน่าหวาดเสียวนิดหน่อย รถจอดให้พวกเราลงบนเนินบริเวณแถวที่จอดรถ พวกเราต้องเดินลงมาเรื่อย ๆ แอบเมื่อยเล็กน้อย (ยังไม่ทันไรเมื่อยซะแล้ว 55)

ตอนอยู่บนรถไกด์สาวชาวไต้หวันแจกสาหร่ายหมูแผ่นอัดถั่วแอลมอนเป็นม้วนยาวหั่นพอดีคำให้ชิมด้วย โลมาว่ารสชาติแปลก และอร่อยดี ใครสนใจจะซื้อกินเอง หรือซื้อหาไปเป็นของฝากก็ซื้อได้ที่หมู่บ้านโบราณจิ่วเฟิ่นนี่เลย เดินเข้าไปด้านใน ยังไม่ลึกเท่าไหร่ ก็จะเจอร้านอยู่ด้านซ้ายมือจ้า

โลมากับเพื่อนเดินหาร้านไอติมถั่วม้วน ร้านที่ไกด์แนะนำมาว่าเจอร้านแรกให้ผ่านไปก่อนนะ เดินต่อไปร้านจะเจออีกร้านหนึ่ง เป็นร้านดั้งเดิมของที่นี่ ร้านนี้จะให้ลูกค้าหยิบตังค์ทอนเอง เราเดินกันจนเจอร้านที่ว่านั้นอยู่ฝั่งขวามือ 

ยืนเข้าแถวต่อคิวแป๊บหนึ่งก็ถึงคิวของพวกเรา สั่งไอติมถั่วม้วนมาหนึ่งอัน ราคาสี่สิบดอลล่าร์ไต้หวัน ให้เค้าตัดแบ่งครึ่งหนึ่งอันกินกันสองคน เป็นไอติมที่ตักใส่ในแผ่นแป้งกลม ๆ ใส่ถั่วตัด ใส่ผักชี แล้วม้วนรวมตัวกันส่งมอบความอร่อยให้กับลูกค้า เห็นแผ่นแป้งม้วน ๆ แบบนี้แล้วนึกถึงโรตีสายไหมบ้านเราเลยอ่ะ ไอติมถั่วม้วนก็เป็นหนึ่งในของมันต้องลองในไต้หวันนะจ๊ะ

พวกเราเดินกินไอติมถั่วม้วนกันไป ตาก็จ้องมองหาร้านขายบัวลอยเผือกกันไป นี่ก็เป็นอีกหนึ่งของมันต้องลองในไต้หวันจ้า เดินไปไม่นานนักก็เจอร้านอยู่ทางซ้ายมือ 

พวกเราสั่งกันหนึ่งถ้วยกินกันสองคน ด้านข้างร้านมีโต๊ะเก้าอี้ให้เรานั่งกินกันเพลิน ๆ บัวลอยเผือกในน้ำลำใย ใส่ถั่วแดง ถั่วเขียว ลูกเดือย เราสองคนกินหนึ่งถ้วย แต่กินกันไม่หมด รสชาติเหมือนกับกินแป้งปั้น ไม่ถูกปากพวกเรา

ยังมีอาหารอีกมากมายหลายอย่างล่อตาล่อใจให้พวกเราไปลิ้มลอง มองไปด้านในยังมีทางเดินยาวไปเรื่อย ๆ แต่โลมากับเพื่อนเดินวกกลับมาทางเดิม เพื่อออกมายังจุดนัดหมายก่อนดีกว่า มาแวะเข้าห้องน้ำห้องท่าด้านหน้าใกล้กับเซเว่นจุดนัดหมายนั่นเอง

 
ห้องน้ำตรงนี้มีจำนวนห้องไม่มากนัก นักท่องเที่ยวมาใช้บริการก็เยอะ ไม่สะอาดนัก แต่หัวหน้าทัวร์แนะนำว่าให้เข้าตรงนี้ดีกว่าตรงที่จอดรถนะจะบอกให้