เด็กหนุ่มเฝ้าอดที่จะไม่รีบเก็บเสื้อผ้าไม่ไหว พร้อมกับเป้ใบใหญ่ที่เพิ่งซื้อมาใหม่ที่อยากจะเอาไปอวดคนที่บ้าน เด็กหนุ่มจัดเสื้อผ้าไปพร้อมกับนึกถึงภาพที่ตัวเองก้าวขา เข้าประตูบ้านไม่ไหว

"แม่จะดีใจขนาดไหนกันนะ พ่อจะกลับจากทำงานยัง ได้ข่าวว่าพี่ชายลางานมานิหน่า จะได้ฉลองอะไรกับที่บ้านมั่งนะ"

สิ่งที่ช่วยเพิ่มความสุขของเด็กหนุ่มในการกลับบ้านครั้งนี้คงเป็นวันเกิดปีนี้ที่กำลังจะมาถึง ซึ่งตรงกับวันที่กลับบ้านพอดี ทำให้เด็กหนุ่มได้อยู่ฉลองกับคนที่บ้านและครอบครัวอีกครั้ง หลังจากที่ได้เข้ามาเรียนในรั้วมหาลัย ก็ไม่ได้กลับไปฉลองวันเกิดกับครอบครัวเลย จนเวลาก็ผ่านไปสามปีแล้ว นี่คงเป็นสิ่งดีๆที่เด็กหนุ่มครั้นรู้สึกดีใจและตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

       แต่สิ่งที่เด็กหนุ่มต้องรู้สึกไม่อยากให้ถึงก็คงเป็นวันสุดท้ายของการอยู่ที่บ้านและจะต้องกลับมาเรียนที่มหาลัย ดินแดนแห่งการศึกษาเหมือนดังเดิม เด็กหนุ่มมีเวลาอยู่บ้านเพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆเพียงสี่วัน จากนั้นก็ต้องลาบ้านอีกรอบแล้ว ด้วยภาระที่เพิ่มขึ้นหลังจากการกลับมาเรียนที่มหาลัยดังเดิม ทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกกังวลว่า จะได้กลับบ้านอีกทีก็ไม่รู้ว่าจะกี่เดือน เพราะด้วยภาระการเรียนและหน้าที่ที่เด็กหนุ่มพึงต้องทำสำหรับชีวิตของการเป็นนักศึกษาที่เพิิ่มมากขึ้น อาจส่งผลให้เด็กหนุ่มไม่ได้กลับบ้านก็เป็นได้

      เด็กหนุ่มจึงพลันคิดได้ว่า การกลับบ้านในครั้งนี้ แม้จะเป็นเวลาที่แสนสั้น แต่ก็ดีกว่าไม่ได้กลับเลยแม้แต่น้อย ต้องขอบคุณเข้าพรรษาที่กำลังจะมาถึง ที่ทำให้เด็กหนุ่มได้มีโอกาสกลับไปเยือนบ้านของตัวเองอีกครั้ง อย่างน้อยๆ แม้เวลาจะสั้นแต่มันก็ช่วยบรรเทาให้เด็กหนุ่มได้หายจากอาการคิดถึงบ้าน