น้ำตาที่เสียไปในวันนั้น ฉันหัวเราะมันในวันนี้ - บันทึกของหมูเน่า

ในทุกช่วงของชีวิตมักจะมีสิ่งที่เป็นปัญหาใหญ่ ๆ ที่ต้องเผชิญหน้ากับมันอยู่เสมอ
และเหมือนว่าพอผ่านสิ่งที่ยากไปได้ เพื่อไปเจอสิ่งที่ยากกว่า โอ่ยยยยย
บ่อยครั้งที่ถามตัวเองว่า ทำไมต้องฉันกันล่ะ
บ่อยครั้งที่ถามตัวเองว่า จะผ่านมันไปได้ยังไงวะ
และบ่อยครั้งที่ถามตัวเองว่า นี่ชาติก่อนทำกรรมอะไรมาเนี่ย (ชาตินี้จะได้ไม่ทำอีก 5555)
.
นั่นแหละค่ะ
รสชาติชีวิตล่ะ
.
เอาเข้าจริง พอเวลาได้ผ่านไปจนบางเรื่องเราลืมไปแล้วด้วยซ้ำ
พอได้ขุดมันขึ้นมาย้อนความนิดเล่าความหลังหน่อย
โอ้โหวววว ตอนนั้นร้องไห้กับเรื่องอะไรเนี่ย
.
อย่างตอนม.1 ร้องไห้เพราะเพื่อนไปอาบน้ำไม่ยอมปลุก
ตอนม.4 ร้องไห้เพราะครูจำไม่ได้ว่าเราเป็นเด็กเก่างี้
เรื่องงี่เง่าสารพัดที่เราเสียน้ำตาโดยใช่เหตุ จนตอนนี้นั่งถามตัวเองว่าตอนนั้นหล่อนร้องไห้ทำไมกัน
(แม่ตัดค่าขนมก็ว่าไปอย่างมั้ยล่ะ โธ่)
.
ต่อให้ไม่ใช่เรื่องงี่เง่าพวกนี้ ปัญหาที่เจอตอนนี้ไม่ว่าจะใหญ่แค่ไหน
บางครั้งปัญหามันดูใหญ่จนท้อ
จนมองไม่เห็นว่าเราจะทำยังไงต่อไปดี
เราก็จะพบว่าสุดท้ายแล้วมันจะผ่านไปได้เสมอนะ
ถึงบางทีมันอาจจะทุลักทุเลสักหน่อย
แต่เดี๋ยวมันจะผ่านไปนะ เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาไง
สู้ไปด้วยกันนะ
.
.
.

ปล. เราคิดถึงซีรีส์เกาหลีเรื่อง While you were sleeping ที่กล่าวว่า
"อย่าร้องไห้ อย่าโทษตัวเองนานเกินไป แต่ก็อย่าลืมสิ่งที่เกิดขึ้น"

"อย่าร้องไห้ อย่าโทษตัวเองนานเกินไป แต่ก็อย่าลืมสิ่งที่เกิดขึ้น"

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น