Treatment ตอนที่ 10 (ตอนจบ) : ใช้เวลาร่วมกันอย่างมีความหมาย
เรื่องย่อ Different Love ผิดเหรอที่แตกต่าง

เรื่องราวระหว่างกลุ่มเด็กเรียนและเด็กเกเรในโรงเรียนที่มักจะมีปากเสียงกันอยู่เสมอ แต่ภายใต้การทะเลาะนั้นได้มีความรักเล็ก ๆ แอบซ่อนอยู่ ระหว่าง ทิศเหนือเด็กเนิร์ดหัวกะทิ กับ ฟอร์จูน เด็กห้าวพร้อมลุย ที่แอบคบกัน ความรักของพวกเขาก่อตัวขึ้นมาได้สักพักใหญ่ แต่เพื่อน ๆ ในกลุ่มนั้นกลับไม่มีใครรู้เลย เพราะเวลาอยู่ต่อหน้าเพื่อน ทั้งสองคนจะไม่แสดงอาการใด ๆ ทว่าความลับนั้นไม่มีในโลกเมื่อทั้งคู่ตัดสินใจบอกความจริงออกไปแต่ผลกลับไม่ได้ออกมาสวยงามอย่างที่คิดไว้ ความอึดอัดก่อตัวขึ้นระหว่างคนในกลุ่มด้วยเหตุผลที่ว่าเด็กเรียนนั้นไม่ควรคบกับเด็กเกเรความรักของทั้งคู่จึงหยุดชะงัก แต่แล้วก็มีเรื่องที่ทำให้ทั้งสองกลุ่มได้มาทำงานร่วมกัน และได้เห็นข้อดีที่เคยมองข้าม ทั้งสองกลุ่มเริ่มเปิดใจ และในที่สุดความรักของทิศเหนือและฟอร์จูนก็กลับมาเป็นดังเดิม

เรื่องย่อตอนที่ 10

เมื่อเพื่อน ๆ ของทิศเหนือและฟอร์จูนรู้ความจริงแล้วว่าทั้งสองกำลังคบหากันอยู่แม้ต่างฝ่ายต่างเข้าใจแต่ก็ยังคงความอึดอัดไว้เป็นมวลอากาศเล็ก ๆ ที่ไม่อาจปัดออกไปได้เพราะเพื่อน ๆ ของทิศเหนือยังไม่อยากที่จะยอมรับว่าต้องเข้าใกล้กลุ่มของฟอร์จูนมากขึ้นฟอร์จูนจึงตัดสินใจขอห่างความสัมพันธ์ระหว่างเธอและทิศเหนือไว้ทว่างานวิทยาศาสตร์ที่จะถึงห้องเรียนของทั้งสองกลุ่มกลับต้องทำงานร่วมกัน ความใกล้ชิดและความร่วมมือทำให้พวกเขาทั้งหมดเข้าใจกันได้ในที่สุดจนกลายเป็นเพื่อนกันนับตั้งแต่นี้ไป

Mood & Tone

          บรรยากาศของตอนนี้จะมีแต่ความสุขเพราะพวกเขาทั้งหมดได้ปรับความเข้าใจกันแล้ว จะเป็นฉากที่สามารถสร้างความทรงจำในวัยเรียนของตัวละครได้อย่างงดงาม

สถานที่

-         โรงเรียนมัธยมสหกิจแห่งหนึ่งในเมือง

-         ร้านหมูกระทะ

Timeline

ฉากที่หนึ่ง ห้องเรียน ม.5/1

          “ทุกคน! พวกห้องเจ็ดชวนไปกินหมูกระทะฉลองทำงานวิทย์ฯเสร็จนะใครไปเจอกันห้าโมงที่ร้านนะ!” นักเรียนชายห้อง ม.5/1 คนหนึ่งตะโกนเสียงดังบอกข่าวสารแก่เพื่อน ๆ

          สิ้นเสียงของเขาทุกคนในห้องจึงนำเรื่องนี้เป็นหัวข้อใหม่ในบทสนทนาทันที พวกเขาต่างตกลงชักชวนกันไปกินหมูกระทะกับเพื่อนต่างห้องหลังจากที่เหนื่อยทำงานมาหนักหนาจนสำเร็จและผ่านไปได้ด้วยดี

          ทิศเหนือเป็นอีกคนที่ตกลงกับเพื่อนของเขาว่าจะไปร่วมฉลองที่ร้านหมูกระทะนี้เช่นกันเขาจึงหยิบโทรศัพท์เพื่อนส่งข้อความถึงแฟนสาว

          “เพื่อนบอกว่าห้องจูนชวนห้องเหนือไปกินหมูกระทะ จูนไปด้วยมั้ยครับ”

          “ไปสิ แล้วเหนือไปป่าวอ่า”

          “ไปครับเจอกันนะ”

ฉากที่สอง ระหว่างทางเดินไปร้านหมูกระทะ

          ฟอร์จูนเตวินน์ แก้มยุ้ย หนิง และโน่ เดินไปที่ร้านหมูกระทะพร้อมกัน ระหว่างทางพวกเขาพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

          “ตลกดีเหมือนกันไอจูนทำมาเป็นแอบเวลาผ่านไปเห็นมันทำหน้าเลิ่กลั่กโคตรตลกเลยอะ ฮ่า ๆ” โน่พูดขึ้น

          “เวลาคุณชายโน่มองหนาวแล้วหน้าแดงนี่เคยล้อบ้างมั้ยคะ” ฟอร์จูนเถียงโน่ทันควัน

          “ทั้งคู่อะแหละ แอบกันไปเรื่อย ชอบใครก็อย่าสนใจคนอื่นสิ สนใจแค่ความรู้สึกตัวเองกับที่ชอบก็พอแล้วถ้ามันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน” หนิงแสดงความคิดเห็นบ้างกับเรื่องของเพื่อน

          พวกเขาพูดคุยด้วยความสนุกสนานท่ามกลางเสียงหัวเราะ

          เพราะวัยเยาว์ช่างแสนสั้นเราจึงต้องใช้มันด้วยกันให้เต็มที่

ฉากที่สาม ร้านหมูกระทะ

          เด็กๆ ทั้งสองห้องเรียน ใช้พื้นที่ในร้านหมูกระทะไปแล้วห้าโต๊ะยาว เพราะคนแน่นขนัดร้านนี้จึงมีแต่เสียงหัวเราะแข่งกับเสียงเตาไฟพวกเขาใช้เวลาร่วมกันอย่างสนุกสนานและอร่อยจนแน่นท้อง

          ฟอร์จูนและทิศเหนือได้นั่งที่โต๊ะเดียวกันเพราะเพื่อน ๆ ของทั้งสองตกลงที่จะร่วมโต๊ะกันในวันนี้ แรกเริ่มโต๊ะนี้ค่อนข้างเงียบแต่ด้วยความตลกของแก้มยุ้ยทำให้พวกเขาคลายความอึดอัดลงได้และกลับมามีแต่เสียงหัวเราะทันที

          “กินเยอะ ๆ เข็มทิศ เราคีบให้จ้า ทดแทนที่เคยทะเลาะกันน้า” หนิงเป็นเจ้าของคำพูดนี้ พูดด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ

          “ขอบคุณนะ เธอก็กินเยอะ ๆ” เข็มทิศขอบคุณหนิงและดันถ้วยน้ำจิ้มให้หนิงได้กินอย่างถนัดมือมากขึ้น

ฉากที่สี่ โน่และหนาวกินหมูกระทะข้างกัน

          โน่และหนาวนั่งข้างกันอย่างเสียไม่ได้เพราะเป็นที่ที่เพื่อนเว้นว่างไว้ ราวกับไม่ใช่เรื่องบังเอิญ จึงมีหลายครั้งที่แขนของพวกเขาเผลอชนกันอย่างไม่ตั้งใจแต่ก็ไม่มีใครที่ขยับห่างจากกันแม้แต่น้อย

          “พรุ่งนี้ไปไหนหรือป่าว” โน่ถามขึ้น

          หนาวหันไปมองโน่ด้วยหมูเต็มชิ้นอยู่อยู่ในปากจนแก้มพอง

          “กินก่อนค่อยตอบเถอะ มูมมามมาก” โน่เอ่ยแซว

          หนาวมองค้อนทันทีแต่นั่นทำให้โน่รู้สึกว่าน่ารักมากจนกลั้นยิ้มไว้ไม่ได้

          “ไม่ได้ไปไหน ทำไม จะชวนไปเที่ยวรึไง” หนาวตอบและถามกลับ

          “อือ ไปด้วยกันมั้ยล่ะ อยากดูหนังเรื่องนั้นที่เธอแชร์ใน Facebook”

          “ไปดีมั้ยน้า” หนาวทำหน้าสงสัยเพื่อกวนอีกฝ่าย

          “ไปด้วยกันนะครับ” โน่กล่าวด้วยเสียงจริงจัง

          “ก็ต้องไปด้วยอยู่แล้วสิ!” หนาวรีบตอบและรีบย่างหมูต่อด้วยใบหน้าที่เขินอาย

 ฉากที่ห้า ทิศเหนือและฟอร์จูนเดินกลับบ้านด้วยกัน

          “จูนบอกแม่รึยังว่าเหนือจะไปส่งเอง” ทิศเหนือถามฟอร์จูนหลังจากจ่ายเงินค่าอาหารเรียบร้อยและกำลังเดินออกจากร้าน

          “บอกแล้ว แต่เหนือจะไปจริง ๆ เหรอ บ้านจูนก็อยู่แค่นี้เอง” ฟอร์จูนถามกลับ

          “ก็แค่นี้เอง อยากไปส่ง อยากอยู่กับจูนนาน ๆ นะ”

          สิ้นคำตอบทิศเหนือ ทำให้บทสนทนาเงียบไปทันที ทั้งสองคงความรู้สึกคล้ายคลึงกันถึงแม้จะคบกันมาเป็นเวลาสักพักใหญ่ แต่ไม่ได้ทำให้พวกเขาเคยชินกับบรรยากาศชวนเขินอายเช่นนี้สักที

          ฟอร์จูนแกล้งทิศเหนือด้วยการเดินชนไหล่เบาๆ ทิศเหนือเห็นการกระทำนี้จึงขำและชนไหล่กลับไปเบา ๆ เช่นกัน

          “ดีจังที่เพื่อนเราเข้าใจกันแล้ว จริง ๆการเป็นเด็กห้องเรียนไหนก็ไม่ได้แปลว่าจะมีสิทธิ์ทำไม่ดี หรือไม่ได้แปลว่าเป็นคนไม่ดีสักหน่อยเนอะดีใจจังที่เราสองคนเข้าใจกันและเป็นแฟนกันได้” ฟอร์จูนกล่าวขึ้น

          “เราก็คิดเหมือนกัน หวังว่าอะไร ๆ จะดีขึ้นยิ่งกว่าตอนนี้อีก เวลาผ่านไปไวแค่หายใจออกเราก็ใกล้จะขึ้น ม.6 กันแล้ว ไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นบ้างแต่เหนืออยากให้เราสองคนใช้เวลาด้วยกันอย่างคุ้มค่าที่สุดนะ”ทิศเหนือพูดขึ้นบ้าง

          “อื้อ มาใช้เวลาด้วยกันอย่างดีที่สุดเถอะ จะได้ไม่มีอะไรที่ต้องเสียงใจเวลามองกลับมา”

จบบริบูรณ์