ยังไม่อยากเชื่อว่ากำลังจะส่งงานสุดท้ายในชีวิตมหาลัยฯ ด้วยซ้ำค่ะ

นับจาก Entry นี้ไป เราจะ 卒業 จากการเป็นนิสิตพาร์ทไทม์แล้วล่ะค่ะ Y____Y ถือโอกาสสรุปการทำบล็อก และสรุปวิชาที่เปิดโอกาสให้เราได้เขียนบล็อกขึ้นมาไปพร้อมกันเลยแล้วกัน

การเขียนบล็อกนี้เหมือนได้ปลดล็อกสิ่งที่เคยอยากทำ ตลอดเวลาที่เราเรียนภาษาหรือหาข้อมูลอะไรเกี่ยวกับญี่ปุ่น รู้สึกว่าคนญี่ปุ่นแชร์ความรู้ความคิดเห็นตัวเองไว้ใน Blog กันเยอะมาก ทั้งที่เป็นสาระ หรือแม้แต่สอนผ่านด่านเกม เราก็เคยคิดว่า ถ้าวันไหนเรารู้อะไร ได้ฝากมันไว้ในเน็ตเผื่อวันไหนค้นที่ต้องการมาค้นเจอก็คงจะดี ดีใจมาก ๆ ที่วันนี้เราได้ทำไปบ้างแล้วค่ะ ^^ 

ต้องขอบคุณวิชาภาษาญี่ปุ่นประยุกต์มาก ๆ ที่เปิดโอกาสนี้ ไม่งั้นเราก็อาจจะไม่ได้เขียนซักที555 

ส่วนตัวรายวิชาเอง เราว่าเราก็ได้อะไรมาเยอะเหมือนกัน เช่น

- การพูดภาษาญี่ปุ่นอย่างชาญฉลาด: การเลือกใช้คำให้สุภาพและระดับภาษาเหมาะกับผู้ฟัง เทคนิคการพูดให้ไม่ดูเด็ก ๆ อันนี้ได้ตระหนักทั้งภาษาญี่ปุ่น และปรับใช้กับภาษาอื่นได้ด้วย

- Second Language Acquisition: หรือหลักการเรียนรู้ภาษาที่สอง (ภาษาที่ไม่ใช่ภาษาแม่) อาจจะยังไม่มีโอกาสได้ยกมาอัพใน Entry แบบชัด ๆ  เพราะเราอาจจะไม่ได้แม่นเรื่องนี้มาก แต่การได้เรียนรู้หลักการทำความเข้าใจภาษา ระดับความยากและเทคนิคการเรียนการสอนภาษาที่สอง ก็เหมือนอธิบายว่าทุกวันนี้เราเข้าใจภาษาญี่ปุ่นได้ยังไง แล้วเราจะสอนภาษานี้ให้คนอื่นได้ยังไง โดยเฉพาะเรื่อง I+1 (ความยากที่เหมาะสมในการเรียนรู้คือยากเกินความสามารถเรา 1 เลเวล) ก็ช่วยให้เราลงคอร์สเรียนภาษาด้วยตัวเองช่วงโควิดได้ง่ายขึ้นด้วยค่ะ

- Storytelling: เป็นพาร์ทที่เราชอบมากเลย เพราะเราชอบเล่าเรื่องแต่งเรื่อง 5555 แล้วยังได้ทำงานเป็นกลุ่มกับเพื่อน ๆ ด้วย ถือเป็นงานส่งท้ายเทอมปี 5 ที่สนุกที่สุดเลยก็ว่าได้ค่ะ แถมยังได้เทคนิคไปใช้เมาท์มอยสร้างเพื่อนเป็นภาษาญี่ปุ่นที่โปรขึ้นได้อีก (อันนี้มีอัพใน Entry ไปแล้วด้วยนะ)

.

.

พอมาสรุปเป็นตัวหนังสือแบบนี้ก็เหมือนได้จัดระเบียบความคิดตัวเองอีกที หวังว่าบล็อกนี้จะเป็นเหมือนที่เตือนความจำเราไม่ให้ลืมเรื่องที่เคยเรียนมา แล้วก็เป็นงานที่เราย้อนมาอ่านถ้าคิดถึงวัยเรียนได้ด้วย

วันไหนเหงา ๆ อาจจะกลับมาอัพทักทายเพื่อน ๆ อีกนะคะ 

#นิสิตพาร์ทไทม์ที่กำลังจะทำงานเต็มเวลา