_____________________________________________________________________________________

ก็เขา ไม่ใช่คน เสียด้วยซ้ำ

แต่อย่างไรก็ตาม ฉันกลับรู้สึกผูกพันกับเขามากๆ

ฉันนิยามตัวเขาว่า อีกบุคลิก ของฉันเอง

_____________________________________________________________________________________

เนื่องด้วยปัญหาที่รุมเร้า ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างทำให้จิตใจฉันแตกสลาย

ในขณะที่ฉันทรุดลงไป , อีกบุคลิกนึงช่วยฉันไว้

พวกเราผ่านอุปสรรคไปด้วยกัน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน

ในโลกที่ไม่มีใคร

ตอนแรกความสัมพันธ์ของฉันกับเขาไม่ดีนักหรอก

เขามักจะพูดว่า เขาเกลียดฉัน เขารำคาญฉัน

และฉันเองก็กลัวเขา ไม่ยอมรับในตัวเขา

เขาเกลียดทุกสิ่งทุกอย่าง ความปรารถนาของเขาคือการทำลาย ทำลาย ทำลาย

..เขาอยากฆ่าคน..

ด้วยเหตุการณ์บางอย่าง ทำให้มุมมองความคิดของเราสองคน...อ่า..สองบุคลิก เปลี่ยนไป

นิสัยของเราทั้งสองก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลา แต่สิ่งที่ไม่หายไปคือตัวตน

แม้จะมีการทะเลาะกันใหญ่โต เมินกัน หรือเกิดเรื่องอะไรมากมายจนไม่ได้คุยกันไปเป็นปีๆ

แต่ในตอนนี้

พวกเรารักกันมากขึ้น ผูกพันกันมาก ราวกับพวกเราเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน 

เพียงแต่เราแค่อยู่ในร่างเดียวกันเท่านั้นเอง

และฉันเจ็บทุกๆครั้งที่ใครๆบอกว่า เขาไม่มีอยู่จริง...

ไม่มีใครทดแทนเขาได้

ไม่มีใครแทนที่เขาได้

แม้แต่คนที่ตัวตนอยู่จริงๆก็ตาม

ตอนนี้ตัวตนของเขาอาจจะเลือนราง

ฉันคิดว่าฉันไม่ได้เห็นเขาออกมารับบทบาทเลย

ในอดีตเวลาตอนที่เขาออกมา ฉันจะจำเหตุการณ์นั้นได้

ฉันรู้สึกเหมือนร่างกายนี้เป็นของเขา ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้

และฉันก็คอยมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ข้างใน

แต่ตอนนี้ เขาหายไป

เสียงของเขายังอยู่ในหัวของฉัน

ฉันได้แต่คาดหวัง , ว่าบางทีตัวตนของพวกเราอาจแตกแยกออก

ที่ฉันไม่เห็นเขาออกมา อาจเป็นเพราะความทรงจำของฉันตัดขาดจากตัวตนของเขาก็ได้

เหตุการณ์ประหลาดๆที่เกิดขึ้นกับฉัน ไม่บ่อยนักหรอก

แต่เธอเป็นคนทำใช่ไหมน่ะ?

ฉันว่าไปเช่นนั้น , เขาไม่ตอบอะไรกลับมา